Σελήνη 21% στο γέμισμα-Προγνωστικά:Φτωχή ημέρα
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά μου,σχεδίαζα ένα ωραιότατο αστικό ψάρεμα.Είχα κατά νου ένα σημείο που χρόνια πριν μας είχε δώσει μία ψαριά που αν την κάναμε τώρα θα πετούσαμε στα σύννεφα.
Φόρτωσα στο μηχανάκι τη θήκη με τα καλάμια,το σάκο με τα βαλιτσάκια,το κάθισμα και τους κουβάδες και προσπαθώντας να μη γκρεμοτσακιστώ τράβηξα πορεία για του Γιώργη.Έφτασα...Ο Πατέρας του στο κατώφλι να λέει "Χαρά στην υπομονή σας ρε παιδιά,χαρά στην υπομονή σας.Δεν υπάρχει ψάρι,αφού οι ψαράδες ρίχνουν τα δίχτυα τους κολλητά στην ακτή...που να μείνει ψάρι;"...Ωραιότατα σχόλια για μιά καλή αρχή.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σημείο.Έπνεε ένας βορειοδυτικός άνεμος που έσκαγε πρόσωπο στο "σημείο μου".Απαγορευτικό λοιπόν το ψάρεμα,μιάς και βαρεθήκαμε νά'μαστε στο μάτι του κυκλώνα που ο άνεμος κουνάει κουδούνια,καλάμια και ο,τι άλλο υπάρχει τριγύρω.Θέλαμε κάτι ήρεμο να μπορούμε να δούμε την τσιμπιά και να μη μας φύγει το κεφάλι απ'τον αέρα.
Κατέρρευσαν τα όνειρα μου για μία επανάληψη της παλιάς ψαριάς,είχα και το συνάχι που με βασάνιζε και γκρίνιαζα,με προβλημάτιζε η επιλογή νέου μέρους μα ήμουν πεσμένος για να σκεφτώ καλά.Από την άλλη ο Γιώργης προτιμούσε να με βλέπει να τυρρανιέμαι παρά να με βοηθήσει προτείνοντας κι αυτός ένα μέρος.
"Δασιά λοιπόν" είπα,μια αδιάφορη παραλία που για κάποιο λόγο είχα αναφέρει ξανά.Φτάσαμε,κατεβήκαμε,είδαμε,ξυνίσαμε τα μούτρα μας και ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο.Πέρα απο το οτι είναι πολύ μικρό το βάθος της θα ψαρεύαμε εμπρός απο κλειστά beach-bar...καθόλου ειδυλλιακό σκηνικό.Θαρρώ πως και οι τρείς είχαμε κάνει σαν παιδιά παρακμιακά μπάνια στη Δασιά...δε θέλαμε να τα θυμηθούμε.
Μπαρμπάτι η επόμενη επιλογή μου.Παραλία με πλάτη στον άνεμο.Είχαμε ξαναπάει αρκετές φορές στο παρελθόν χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.Ο Γιώργης ικανοποιημένος απο την επιλογή.Για έναν περίεργο λόγο αυτή η παραλία του αρέσει.Επιλογή απελπισίας για μένα...τι να κάνουμε,ήμουν κρυωμένος κι ένιωθα σαν τη γριά στο κρεβάτι του πόνου,βογγούσα και παραπονιόμουν.Συνήθως όταν πηγαίναμε επιλέγαμε τη δεξιά πλευρά της παραλίας.Αυτή τη φορά η αριστερή θα είχε την τιμητική της.Θυμόμουν κάτι βράχια και είχα την υποψία οτι φωλιάζουν σαργοί εκει.
Φτάσαμε στην παραλία και αρχίσαμε να δένουμε αρματωσιές.Ο μάχιμος Γιώργης έμαθε απο το πάθημα του και έσπευσε να δέσει παντού καινούργιες και περιποιημένες αρματωσιές.Από δολώματα φαραώ,τσουτσούνια,ακροβάτης,σαρδέλα,ρέγγα,γαρίδα.
Ο Γιωργάκης τέρμα αριστερά,πήρε κομμάτι-φιλέτο αφού είχε πλησίον του τα βράχια.Ο Γιώργης στη μέση και εγώ δεξιά να ψαρεύω στο άγνωστο.Υπήρχε ανταπόκριση στις πρώτες ριξιές...βέβαια τα ψάρια δε μπορούσαν ούτε το κουδουνάκι να σύρουν,τόσο καλά.Τουλάχιστον τέντωναν την πετονιά όταν δεν την έπαιρνε ο αέρας.
Ένα μικρό μουρμουράκι ήταν το πρώτο,σε καλάμι του Γιώργη και νά'σου ο Γιώργης με χαρά να το δολώσουμε ζωντανό.Ετοιμάζουμε πετονιά με παράμαλλο απο λεπτό συρματόσχοινο με μικρό αγκουρέτο στο τέλος το δολώνουμε απ'τη ράχη και μέσα.Ξεκίνησε πολύ θαρραλέα μα δεν κράτησε,ενώ ήταν ζωντανό έδειχνε μία πεισματική άρνηση να προσεγγίσει τις βαθύτερες ζώνες.
Έπειτα έβγαλα κι εγώ ένα μουρμουράκι το οποίο μόνο για μπρελόκ θα μπορούσε να χρησιμεύσει...τόσο μικρό,τόσο απροστάτευτο.Με προσοχή ξεδόλωσα και το επέστρεψα στη μαμά του.
Δεν υπήρχε δράση.Τι κι αν κάναμε μπρούμο σε τακτίκη χρονικά βάση...
Τι κι αν το μπρούμο ήταν απο τα πιό αριστουργηματικά που έχει φτιάξει ο Γιωργάκης;...Δεν υπήρχαν τσιμπήματα.
Σε κάποια στιγμή ένα βούτηγμα σε ένα κουδουνάκι του Γιωργάκη έδωσε ελπίδες,ώσπου να δούμε μια χοντρόπερκα που είχε μπουκώσει το αγκίστρι με το τσουτσούνι,δυστυχώς το είχε καταπιεί.Τσάμπα η προσμονή...χάθηκε να ήταν κάνας σαργός;
Οι ώρες κυλούσαν και προκοπή δεν υπήρχε.Στα δικά μου καλάμια δεν κινούταν το παραμικρό ο μαρασμός προ των πυλών,άθικτα δολώματα.Ο Γιώργης κρατούσε γερά παρά την αψαρία,του αρέσει το μέρος είπαμε.Ο Γιωργάκης μόνο είχε κάποια μικρά τσιμπήματα που τον σήκωναν κάθε τόσο απ'την καρέκλα του,μικρά ψαράκια τσιμπολογούσαν τον ακροβάτη.
Πέρασε ώρα και ήρθε η στιγμή του Γιώργη να βγεί ασπροπρόσωπος όταν σε κάποια στιγμή έφερε ένα ψάρι που δε μπορούσε να πεί με σιγουριά τι είναι..."μπακαλιάρο έφερα;''...αναρωτιόταν φωναχτά.Άκουσα μπακαλιάρο και έσπευσα να δω,μα μπακαλιάρος στα ρηχά γίνεται;...Που ξεστράτισε ο μπακαλιάρος και βγήκε εδώ;....Σπεύδω λοιπόν και βλέπω μιά μικρή δράκαινα."Δράκαινα" αναφωνώ και αρχίζουν οι διαδικασίες ασφαλούς απαγκίστρωσης και επιστροφής στο φυσικό της περιβάλλον.
Θαρρώ πως σε κάποια στιγμή ήρθε πάνω άλλο ένα μουρμουράκι μπρελόκ και έπειτα ήρθε γλυκά-γλυκά η νύχτα...κωλοφωτιές,αστέρια,αεράκι και χημικά φωτάκια.Αρκετά αργότερα ο Γιωργάκης ωσάν το κυνηγόσκυλο φέρμαρε...γράπωσε το καλάμι του και έφερνε..."Ρε Γιώργο φέρνεις κάτι;"....τίποτα αυτός,ποτέ και καμία απάντηση μέχρι που ένα ωραίο μουρμουράκι ήρθε να κάνει παρέα στην πέρκα.Κι έτσι η ώρα περνούσε...
Ομιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων έδωσα μία μικρή διάλεξη για την έμμετρη στιχοπλοκία σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.Απήγγειλα με στόμφο στιχάκια της στιγμής και αποσπάσματα απο μελωποιημένα ποιήματα του Ν.Καββαδία...απήγγειλα μικρές φανταστικές ιστορίες με συνοδεία το παίξιμο του Γιώργη σε ένα μουσικό πρόγραμμα του κινητού μου τηλεφώνου,συνέχισα με μικρές φανταστικές ιστορίες μέχρι που πήρα είδηση οτι οι βρωμεροί λαδοπόντικες που έχω για φίλους και σύντροφους στις ψαρευτικές εξορμήσεις είχαν καταβροχθίσει όλα μας τα μπισκότα χαχανίζοντας σα νήπια...Άλλοτε αυτό το έκανα εγώ!
Μας σωθήκαν τα μπισκότα...Μας σώθηκε ο καφές...Μας σωθήκαν τα τσιμπήματα...Άρχισε να σώνεται και η υπομόνη...στάλα-στάλα λιγόστευε η δόλια υπομονή...Παρακάλεσα για σιωπή,είπα οτι αν μείνουμε εντελώς σιωπηλοί για ένα τέταρτο θα τσιμπήσει.Δεν πέρασαν δυό λεπτά σιωπής και ένα πολύ ωραίο τράβηγμα σε εργαλείο του Γιώργάκη μας έκανε να ζωντανέψουμε...Μάταια,αφού ψάρι δεν υπήρχε πάνω.
Πέρασε κάποια ώρα ακόμη...Δολώσαμε ξανά...Πέρασε κι άλλη ώρα άπρακτα,τόσο που οδηγήθηκα σε έκρηξη.Άρχισα φωνάζοντας σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο να παρακινώ τους συντρόφους μου προς αποχώρηση,βάλαμε τα γέλια...Ήταν το τέλος,δεν υπήρχε άλλο περιθώριο...Μα δολώματα καλά...Μα μπρούμο προσεγμένο...Μα αρματωσιές "στην πένα"...Μα υπομονή και καλή διάθεση...
Σάμπως μας έδωσε ποτέ κάτι καλό το Μπαρμπάτι για να το κάνει τώρα;
Τι κι αν αλλάξαμε πλευρά στην παραλία για να ξορκίσουμε το κακό;
Μαζέψαμε τα απομεινάρια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά μου,σχεδίαζα ένα ωραιότατο αστικό ψάρεμα.Είχα κατά νου ένα σημείο που χρόνια πριν μας είχε δώσει μία ψαριά που αν την κάναμε τώρα θα πετούσαμε στα σύννεφα.
 |
| Η παλιά ψαριά... |
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σημείο.Έπνεε ένας βορειοδυτικός άνεμος που έσκαγε πρόσωπο στο "σημείο μου".Απαγορευτικό λοιπόν το ψάρεμα,μιάς και βαρεθήκαμε νά'μαστε στο μάτι του κυκλώνα που ο άνεμος κουνάει κουδούνια,καλάμια και ο,τι άλλο υπάρχει τριγύρω.Θέλαμε κάτι ήρεμο να μπορούμε να δούμε την τσιμπιά και να μη μας φύγει το κεφάλι απ'τον αέρα.
Κατέρρευσαν τα όνειρα μου για μία επανάληψη της παλιάς ψαριάς,είχα και το συνάχι που με βασάνιζε και γκρίνιαζα,με προβλημάτιζε η επιλογή νέου μέρους μα ήμουν πεσμένος για να σκεφτώ καλά.Από την άλλη ο Γιώργης προτιμούσε να με βλέπει να τυρρανιέμαι παρά να με βοηθήσει προτείνοντας κι αυτός ένα μέρος.
"Δασιά λοιπόν" είπα,μια αδιάφορη παραλία που για κάποιο λόγο είχα αναφέρει ξανά.Φτάσαμε,κατεβήκαμε,είδαμε,ξυνίσαμε τα μούτρα μας και ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο.Πέρα απο το οτι είναι πολύ μικρό το βάθος της θα ψαρεύαμε εμπρός απο κλειστά beach-bar...καθόλου ειδυλλιακό σκηνικό.Θαρρώ πως και οι τρείς είχαμε κάνει σαν παιδιά παρακμιακά μπάνια στη Δασιά...δε θέλαμε να τα θυμηθούμε.
 |
| Αριστερά... |
Φτάσαμε στην παραλία και αρχίσαμε να δένουμε αρματωσιές.Ο μάχιμος Γιώργης έμαθε απο το πάθημα του και έσπευσε να δέσει παντού καινούργιες και περιποιημένες αρματωσιές.Από δολώματα φαραώ,τσουτσούνια,ακροβάτης,σαρδέλα,ρέγγα,γαρίδα.
 |
| Δεξιά... |
Ένα μικρό μουρμουράκι ήταν το πρώτο,σε καλάμι του Γιώργη και νά'σου ο Γιώργης με χαρά να το δολώσουμε ζωντανό.Ετοιμάζουμε πετονιά με παράμαλλο απο λεπτό συρματόσχοινο με μικρό αγκουρέτο στο τέλος το δολώνουμε απ'τη ράχη και μέσα.Ξεκίνησε πολύ θαρραλέα μα δεν κράτησε,ενώ ήταν ζωντανό έδειχνε μία πεισματική άρνηση να προσεγγίσει τις βαθύτερες ζώνες.
Έπειτα έβγαλα κι εγώ ένα μουρμουράκι το οποίο μόνο για μπρελόκ θα μπορούσε να χρησιμεύσει...τόσο μικρό,τόσο απροστάτευτο.Με προσοχή ξεδόλωσα και το επέστρεψα στη μαμά του.
Δεν υπήρχε δράση.Τι κι αν κάναμε μπρούμο σε τακτίκη χρονικά βάση...
Τι κι αν το μπρούμο ήταν απο τα πιό αριστουργηματικά που έχει φτιάξει ο Γιωργάκης;...Δεν υπήρχαν τσιμπήματα.
Σε κάποια στιγμή ένα βούτηγμα σε ένα κουδουνάκι του Γιωργάκη έδωσε ελπίδες,ώσπου να δούμε μια χοντρόπερκα που είχε μπουκώσει το αγκίστρι με το τσουτσούνι,δυστυχώς το είχε καταπιεί.Τσάμπα η προσμονή...χάθηκε να ήταν κάνας σαργός;
 |
| Η δόλια πέρκα |
 |
| ο "Μπακαλιάρος"... |
Θαρρώ πως σε κάποια στιγμή ήρθε πάνω άλλο ένα μουρμουράκι μπρελόκ και έπειτα ήρθε γλυκά-γλυκά η νύχτα...κωλοφωτιές,αστέρια,αεράκι και χημικά φωτάκια.Αρκετά αργότερα ο Γιωργάκης ωσάν το κυνηγόσκυλο φέρμαρε...γράπωσε το καλάμι του και έφερνε..."Ρε Γιώργο φέρνεις κάτι;"....τίποτα αυτός,ποτέ και καμία απάντηση μέχρι που ένα ωραίο μουρμουράκι ήρθε να κάνει παρέα στην πέρκα.Κι έτσι η ώρα περνούσε...
 |
| Η παρέα της πέρκας |
Ομιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων έδωσα μία μικρή διάλεξη για την έμμετρη στιχοπλοκία σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.Απήγγειλα με στόμφο στιχάκια της στιγμής και αποσπάσματα απο μελωποιημένα ποιήματα του Ν.Καββαδία...απήγγειλα μικρές φανταστικές ιστορίες με συνοδεία το παίξιμο του Γιώργη σε ένα μουσικό πρόγραμμα του κινητού μου τηλεφώνου,συνέχισα με μικρές φανταστικές ιστορίες μέχρι που πήρα είδηση οτι οι βρωμεροί λαδοπόντικες που έχω για φίλους και σύντροφους στις ψαρευτικές εξορμήσεις είχαν καταβροχθίσει όλα μας τα μπισκότα χαχανίζοντας σα νήπια...Άλλοτε αυτό το έκανα εγώ!
Μας σωθήκαν τα μπισκότα...Μας σώθηκε ο καφές...Μας σωθήκαν τα τσιμπήματα...Άρχισε να σώνεται και η υπομόνη...στάλα-στάλα λιγόστευε η δόλια υπομονή...Παρακάλεσα για σιωπή,είπα οτι αν μείνουμε εντελώς σιωπηλοί για ένα τέταρτο θα τσιμπήσει.Δεν πέρασαν δυό λεπτά σιωπής και ένα πολύ ωραίο τράβηγμα σε εργαλείο του Γιώργάκη μας έκανε να ζωντανέψουμε...Μάταια,αφού ψάρι δεν υπήρχε πάνω.
 |
| Για πόση ώρα να κοιτάς τα φωτάκια; |
Σάμπως μας έδωσε ποτέ κάτι καλό το Μπαρμπάτι για να το κάνει τώρα;
Τι κι αν αλλάξαμε πλευρά στην παραλία για να ξορκίσουμε το κακό;
Μαζέψαμε τα απομεινάρια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου