16- Όπως παλιά...(Ανεμόμυλος)

   
Σελήνη 28% στο γέμισμα - Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα

    Καλά τα ωραία μέρη και οι εξορμήσεις αλλά κάπου λες να πάνε όλα στο διάολο, εμ κουράζεσαι να φτάνεις στου διαόλου τη μάνα γιά να σου κάτσει η στραβή και να γυρίσεις στραβωμένος και άψαρος. Μάλλον φταίει που τελευταία πήγαμε μόνο μακρυά και όλα τα μακρυνά ήταν χαστούκια. Κάτσε στον κώλο σου ντε, κι εκεί θάλασσα και εδώ θάλασσα. Η σειρά μου να επιλέξω, έκατσε και πήγα μεσοβδόμαδα για μιά βουτιά στη Γαρίτσα και είδα καλή κίνηση, πολύ καλύτερη από όλες τις παραλίες που έχουμε βουτήξει ταξιδεύοντας. Και λέω, άει στο διάλο, που και να μην τα πιάσουμε έδω τα είδα, ξέρω οτι κυκλοφορούν. Είδα κοπάδια σαργών ανάμεσά τους και κάποια πολύ καλά κομμάτια, είδα μια τσιπούρα που ούτε στη λαική δεν τη βλέπεις, είδα κέφαλους, είδα αμέτρητες σάλπες από όλα τα μεγέθη, είδα λίτσες και τι δεν είδα. Εμ αυτό δε λέω ντε; Αφού κυκλοφορούν στην ευρύτερη περιοχή πά'να πεί οτι εκεί τρώνε και σουλατσάρουν. Σάμπως κουτοί είναι οι άλλοι που στήνονται με καρούλια και καλάμια γιά ώρες στα κουρτελάτσα;
   Γαρίτσα λοιπόν και αμετάκλιτος. Ψώνισα από τη λαική 3-4 κιλά παπαλίνα και την έκανα κομματάκια ώστε να τη ζυμώσω μετά με άμμο και να μοσχοβολήσει ο τόπος. Ψωνίσαμε τα δολώματά μας και ετούτη τη φορά το φαραώ μας ποιός τον είδε και δεν τον φοβήθηκε, σωστό θεριό. Μας πρόσεξε ο δολωματάς, εμ κάθε Δευτέρα κάνουμε κατάθεση εδώ και ένα χρόνο κι όχι μόνο τα δολώματα βάλε και τα μπιχλιμπίδια, βάλε και τα καλάμια...είμαστε καλοί πελάτες πιά. Πήραμε με το λοιπόν και ένα κουτάκι μονοδόλι αφού τσουτσούνι ούτε για δείγμα.
Καλοκαίρι καλοκαιράκι
   Φτάσαμε εκεί με το Γιώργη κάπως νωρίς, ο τόπος γεμάτος παιδάκια, οικογένειες που απολάμβαναν το μπάνιο τους. Κάναμε κι εμείς τη βουτιά μας στη γλυκιά θαλασσοταραχή της....Λεβάντες ένπνεε θαρρώ. Υπήρχε κινητικότητα, όχι φοβερή αλλά δε θα έλεγες οτι είναι άδεια η θάλασσα. Πιό πολύ για να χαρτογραφήσοτυμε το μέρος επειδή την περασμένη φορά εκεί πέφταμε συχνά σε φυκιάδες και πήγαινε ο κόπος χαμένος. Εκεί που ο Γιωργάκης έβγαλε τα θεριά υπήρχε βραχοστρωμένο έδαφος....τώρα εξηγείται η κωλοφαρδία σου φίλε μου. Εκεί που ψάρευε ο Γιώργης κάποια άτονα φύκια και μερικές πέτρες κι εκεί που ψάρευα εγώ κάποιο ξέφωτο με άμμο και φύκια. Πήραμε τα χαμπάρια μας που θα ρίξει ο καθένας, σε πόση απόσταση και τα συναφή...μα κάνει κανείς συμβόλαιο με τη θάλασσα και τα ψάρια της;....
Ποίημα
   Είχε μόλις βουτήξει στα βουνά ο ήλιο όταν πιάσαμε να ρίχνουμε μα δε γινόταν αλλιώς υπήρχε κόσμος, να κάνεις κι εσύ το ψάρεμά σου αλλά μη χαλάς το μπάνιο του άλλου, στην τελική κι αυτός τη γαλήνη του ήρθε να βρεί πλάι στο κύμα. Πιάσαμε με το Γιωργάκη να κάνουμε το δύσκολο έργο του μπρουμαρίσματος, έριχνε αυτός την άμμο κι εγώ ζύμωνα με τις σαρδέλες, είχαν αρπάξει κάμποσο που ήταν εκτός ψυγείου και ήταν λες και ξεβουλώναμε βόθρο, μας έπιασε πονοκέφαλος απο τη μυρουδιά. Έπιασα και λιβάνισα περιμετρικά όλο το μέρος μπας και ξυπνήσουν οι σαργοπαππούδες και αρχίσει κάνα γλέντι δίχως άλλο. Τα προγνωστικά πιό χαμηλά από ποτέ, μα ποιός τα λογαριάζει στ'αλήθεια. Άλλωστε ένας φίλος θαλάσσιος βιολόγος, επιστήμονας σωστός μου είπε οτι αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με τις παλίρροιες και έδω μέσα στη λεκάνη που ψαρεύουμε δεν έχουμε έντονα φαινόμενα. Αλλού αυτά είναι νόμος εδώ ίσα που μας αγγίζουν...κοτζάμ επιστήμονας το είπε και αφού με συμφέρει θα το ασπαστώ. Άλλωστε πολλές μέρες που τα προγνωστικά ήταν έξοχα γυρίζαμε σπίτι σαν να μην πήγαμε καν γιά ψάρεμα.
   Ανεπαίσθητες κινήσεις στα κουδουνάκια και λίγο-λίγο φτάσαμε στην πρώτη αλλαγή δολωμάτων. Δίχως κλωτσιά και δίχως σπαρτάρισμα έφερε ο Γιώργης έναν ωραίο σηκιό και ο Γιωργάκης έναν ωραίο κακαρέλο. Μα ετούτα τα ψάρια φάγανε την παγίδα και δεν κούνησαν ρούπι, δέχτηκαν τη μοίρα τους φαίνεται...αμαχητί. Ρε μπας και τα μαστούρωσε το λιβάνισμα που έκανα, εδώ κόντεψα να λιποθυμήσω εγώ απο τις ευωδίες.
   Δεύτερη ριξιά και πιάσαμε να μιλάμε για το ποιός θα κάνει το δεύτερο λιβάνισμα, κι αν όντως δουλεύει το μπρούμο;
Κάνεις δεν ήθελε. Εγώ δικαιολογημένα απέιχα, πήγα ψώνισα την παπαλίνα, έβγαλα το χτικιό γιά να την ψιλοκόψω, κόντεψα να πέσω κάτω ζυμώνοντας με την άμμο...έκανα και το πρώτο λιβάνισμα. Έπρεπε να γίνω ενοχλητικός..."παιδιά το μπρούμο...κάποιος πρέπει να το κάνει". Αναποφάσιστοι και οι δύο Γιώργηδες...επιμονή εγώ. Εν τέλει ο Γιωργάκης πήρε την απόφαση. Ο Γιώργης ούτε λόγος,  δεν ρίχνω μπρούμο και δε φτιάχνω μπρούμο. Λες και όταν πιάνει να δολώσει ή να ξεψαρίσει τα πιασμένα δε βρωμάει ψαρίλα...απλά εκεί η ψαρίλα είναι πιό γλυκιά στην μία περιέχει προσμονή και στην άλλη την πολυπόθητη επιτυχία. Δεν πάει έτσι όμως ψαρά μου, όλο μαζί είναι το ψάρεμα, και το χαμαλίκι συνάμα. Ποιός από εμάς φτιάχνει μπρούμο και χαίρεται η ψυχή του;
   Έφτασε η ώρα για την επόμενη αλλαγή, ώστοσο κίνηση δεν υπήρξε έκτος από κάτι σαλέματα στα κουδουνάκια, ένα σύρσιμο σε πολυάγκιστρο με καλαμάρι και ένα χαζοτσίμπημα σε αρματωσιά με γυαλίσιο. Έκανε ο θεός και τσίμπησαν και σ'αυτό. Πιάνει ο Γιώργης να σηκώσει και έφερνε κάποιο βάρος , αλλά δίχως κλώτσημα και δίχως σπαρτάρισμα. Σηκώνει με ευκολία δυό σαργουδάκια στο διπλαράκι του, δύο συμπαθητικά παλαμίσια σαργουδάκια. Μα ο διάλος να τα πάρει έφαγαν και έμειναν κόκκαλο...μπας και τα μαστούρωσε το μπρούμο;
Τέλος πάντων με δύο ψάρια σε κάθε ριξιά αν συνεχίσει έτσι θα κάνουμε την καλύτερη ψαριά του αιώνα.
Με τα μάτια καρφωμένα στα φωτάκια
   Τρίτη ριξιά και ησυχία. Τσίμπημα μηδέν μέχρι που ένα του Γιωργάκη πήρε το δρόμο του, απόχη ζήτησε με τη μία, σοβαρά τα πράγματα, έπαιρνε κεφάλια το θεριό...αλλά δεν ήταν η ώρα του να έρθει. Από τότε πέρασε ένα καλό διάστημα απραξίας. Ήρθαν λάλες σιχαμερές κάνοντάς μας σαφές οτι δεν κυκλοφορεί ψάρι.
Λάλες σιχαμερές
   Κι έπειτα άνοιξη πάλι, ο Γιώργης έφερε ένα σηκιό και έπειτα ο Γιωργάκης, υπήρχαν τσιμπήματα σποραδικά, ανέβηκαν κάποια ψάρια...έχασα τη σειρά με την οποία βγήκαν αλλά λιγοστό νόημα έχει. Το θέμα είναι να βγούν. Οι άλλοι δύο ψάρευαν κι εγώ απ'ότι φαίνεται τους έκανα παρέα αφού τσίμπημα δεν έπαιρνα. Μάλλον η μεριά μου ήταν η χειρότερη. Ήρθε η κυρά μου να μας επισκεφτεί να κάψει ένα τσιγάρο μαζί μας ή μήπως να επιβεβαιώσει οτι ο καλός της ψαρεύει όντως τσιπούρες του γυαλού;....Μπα τι αμφιβολία να έχει αφού κάθε φορά βρομοκοπάω όταν γυρίζω, λες να κάνω ατασθαλείες και να έχω ένα σπάρο στην τσέπη για το ξεκάρφωμα;
   Είδε τα καλούδια των άλλων που έκαναν την καλύτερη ψαριά όλης της χρονιάς, είδε και τα χαίρια τα δικά μου που ήμουν άψαρος και γεμάτος ερωτηματικά, με παρηγόρισε λίγο, έδωσε την ευχή της και έκανε να φύγει. Τότε ήταν που το ένα καλάμι μου άρχισε να δίνει και να δίνει και να δίνει. Όπως του Γιωργάκη νωρίτερα, άρχισε ο Γιώργης να τη φωνάζει να επιστρέψει για να καμαρώσει τον καλό της να μάχεται και να νικά. Έπιασα το καλάμι και αυτό έπαιρνε ασταμάτητο, του δίνω μιά και το ένιωσα πάνω, τραβούσε ακάθεκτο, δεν πρόλαβα όμως να το χαρώ ξαφνικα ελάφρυνε, η αρματωσιά εκεί στα βάθη έχασε την ψυχή που είχε και η πετονιά έκανε κοιλιά...Αχ κυρά μου δεν ήταν γραφτό ετούτη τη φορά να με καμαρώσεις.
   Λέγαμε οτι θα το πηγαίναμε για ξημέρωμα και όντως δε μας χώριζε και πολλή ώρα, βέβαια είχαμε αρχίσει να μαραινόμαστε και το δόλωμα δεν έφτανε να βάλουμε όλοι από μία φορά. Έπεσε η ιδέα να πάμε να φύγουμε και έθεσα βέτο..."ένα τέταρτο ακόμη με το ρόλοι, ένα τέταρτο". Όπως το ζήτηξα, έβγαλα κι εγώ έναν όμορφο σαργό έτσι να μη φύγω κλαμμένος και άψαρος, έβγαλε κι ο Γιωργάκης μία τσιπουρίτσα, πάνω που ήθελε απαλά να χαράξει πέρα από τα βουνά. Έπιασα και τουμπάρισα τον κουβά, έμεινα να χαζεύω την καλύτερη ψαριά όλης της χρονιάς που ψαρεύουμε, σε μέρα με προγνωστικά χάλια μαύρα. Στη μάχη μονάγκιστρου με συρόμενο βαρίδι εναντίον διπλαριού δείχνει οτι το διπλάρι νικάει....και δεν είναι η πρώτη φορά που παρτηρείται αυτό. Το αν η πετονιά είναι πολύ λεπτή και αόρατη σε αντίθεση με την 0,30 που δεν είναι αόρατη δε δείχνει να παίζει κανένα μα κανένα ρόλο...Τα αγκίστρια μας πρέπει να είναι κοντόλαιμα και αιχμηρά, μάλλον τα στραβά κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αποτυχίας. Ποιός ξέρει την επόμενη φορά μπορεί να δω άλλα σημάδια και να λέω τα αντίθετα...μα όπως μας πάει ο γυαλός έτσι αρμενίζουμε...
Η καλύτερη ψαριά της χρονιάς...ελπίζω όχι και της επόμενης!!!

Σχόλια