17-Στην αλλαγή του καιρού (Ανεμόμυλος)

Σελήνη:15% στο γέμισμα- Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα


   Τα δελτία καιρού μιλούσαν για επιδείνωση και για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Αν τρώγεσαι όμως να πας για το ψάρεμα σου δε λογαριάζεις και πολλά. Πόσες φορές βγήκαμε με κρύο και αέρηδες που πάγωναν τα σωθικά μας σε κάθε ανάσα και δίχως να πάρουμε τσιμπιά. Θα μας τρόμαζε η επερχόμενη κακοκαιρία Σεπτέμβρη μήνα;.....Ούτε καν!
Άλλωστε το δελτίο έλεγε οτι η βροχή θα άρχιζε κατά τις 3 το βράδυ...οπότε είχαμε χρόνο. Έπνεε νοτιάς που σταδιακά δυνάμωνε.
Θες κάτι περισσότερο;
   Ο Γιωργάκης ήρθε να συμβουλευτεί εμένα για την επιλογή μέρους λες και ξέρω κι εγώ τι μου γίνεται. Στο τέλος αποφάσισε να πάμε στον ανεμόμυλο, μιάς και έπρεπε να είμαστε σχετικά κοντά στο αυτοκίνητο μην τυχόν βάλει καμιά μπόρα και μας πάρει και μας σηκώσει.
   Την περασμένη φορά ο Γιώργης θέλησε να πάμε ξανά εκεί αλλά δεν προλάβαμε να βρούμε θέσεις. Πήγαμε στην παραλία του Ύψου για ένα αποτυχημένο ψάρεμα...ίσα που πήραμε δυό-τρείς τσιμπιές και μία μικρή τσιπουρίτσα που ευτυχώς κατάφερε να ξαγκιστρωθεί, όχι πως υπήρχε περίπτωση να την κρατήσουμε.
Η τσιπουρίτσα
   Τα δολώματά μας ετούτη τη φορά μικρά και ο νευρικός φαραώ κατάφερε να κοπεί μόνος του. Φτάσαμε στο μώλο και αρχίσαμε να πίνουμε καφέ, κάθε που σηκωνόταν κάποιος να φύγει καβατζώναμε τη θέση του με πράγματα, στόχος μας να κυριαρχήσουμε στην άκρη του μώλου. Δεν ήταν και δύσκολο αυτή τη φορά.
   Οι πρώτες ριξιές έγιναν στο πέσιμο του φωτός, ο αέρας ρυτίδιαζε την επιφάνεια της θάλασσας και σήκωνε κύματα στα ανοικτά. Ευτυχώς υπήρχε ο φάρος για να απαγκιάζουμε.
Παρά το οτι δεν είχαμε τσιμπήματα ο Γιώργης έφερε μία μικρή τσιπούρα λιγάκι ναζιάρα και φασαριόζα. Η μεσαία θέση την οποία κατείχε έδειχνε τα προσόντα της για ακόμη μία φορά.
   Πάνω στη δεύτερη ριξιά ένας παλιός φίλος και ιδρυτικό μέλος της πρώιμης αγέλης  απολάμβανε τη βόλτα του όταν έπεσε πάνω μας. Χάζευε τον εξοπλισμό και θαρρώ πως χάρηκε που τίποτα δεν άλλαξε...η αγέλη ψαρεύει ακόμη. Σε εμένα τουλάχιστον ξύπνησε μνήμες απο παλιά ψαρέματα με γκάφες και μικρούς θριάμβους. Έκατσε κάμποσο μαζί μας σχόλιάζοντας και μας αποχαιρέτισε.
   Στη δεύτερη αλλαγή ήρθε πάνω μία μικρή πέρκα και τίποτε άλλο. Λίγο αργότερα ήρθε στη συντροφιά μας και ένας άλλος φίλος με το σκύλο του το Μήτσο 3-4 καρούλια, μονοδόλι και την ελπίδα για ψάρι. Τσίμπημα δεν υπήρχε, παρά μόνο ο νοτιάς που κουνούσε τα κάρουλια και τα κουδουνάκια.
   Παλιότερα θυμάμαι ψαρεύαμε σε αυτό το μέρος με δυνατό νοτιά και ρόδες...χώρις να μπορούμε να κάνουμε ριξιά στα δύο μέτρα και μία παρέα καλάμαδες καλή ώρα σαν εμάς τώρα έβγαζαν με φαραώ τον ένα σαργό μετά τον άλλο. Ο νοτιάς ευνοεί το ψάρεμα στη Γαρίτσα. Βέβαια τα νερά δεν είχαν προλάβει να ανακατευτούν καλά ακόμα ώστε να βγούν οι καχύποπτοι σαργοί από τα θαλάμια τους.
Καραδοκούν ετοιμοπόλεμα
   Ένα φωτάκι του Γιώργη σηκώθηκε και έφερε πάνω ένα μέτριο σηκιό. Συνέχισε η ώρα να περνά ήσυχα χωρίς κάποια δράση. Το ρίξαμε στην κουβέντα...που να έχουν πάει τα ψάρια, γιατί να μην τσιμπάνε. Τα προγνωστικά της ημέρας φτωχά μα φτωχά ήταν και την περασμένη φορά που κάναμε την καλύτερή μας ψαριά. Κάποια στιγμή έφερε ένα μικρό μελανούρι ο Γιωργάκης μα λίγο πριν το πιάσει στα χέρια του ξαγκιστρώθηκε.
   Σε κάποια αλλαγή ένιωθα βάρος μα δεν ήμουν σίγουρος αν είχα ψάρι η έφερνα καμιά τούφα φύκια. Δεν έκανα δηλώσεις με το φόβο του χλευάσμου, αλλά το βάρος συνέχισε να έρχεται...ζήτησα απόχη και ένας ωραίος σαργός ήρθε να προστεθεί στην ψαριά. Κατάπιε χωρίς δισταγμό το αγκίστρι με το τσουτσούνι και δε σήκωσε καν το κουδουνάκι απλά περίμενε τη μοίρα του. Η αρματωσιά είχε βαρίδι μαλαγρωτή.
   Ο μάστορας που ψάρευε μαζί μας άρχισε να απελπίζεται και ο σκύλος του να παραπονιέται. 
" Τώρα ρε Μήτσο θα την κάνουμε να πάμε και μία στο παλιό λιμάνι να δοκιμάσουμε την τύχη μας" του έλεγε. Ο αέρας είχε δυναμώσει για τα καλά και οι πρώτες στάλες έκαναν την εμφάνισή τους κάνοντάς μας να σκεφτούμε την αποχώρηση. Αστραπές έπεφταν κάπου μακρυά και αντιανεμικά δεν είχαμε φέρει μαζί μας. Άρχισα να φωνάζω "γρήγορα παιδιά μαζέψτε θα μας βαρέσουν οι κεραυνοί, έρχεται το τέλος, μαζέψτε να σωθούμε". Πιάσαμε κάπως απογοητευμένοι να μαζεύουμε...ο Γιώργης έγραψε τον επίλογο με ένα μικρούλη σηκιό. Μαζέψαμε όπως-όπως και την κάναμε πριν αρχίσει η βροχή και μας κάνει παπιά.
   Άδοξο το τέλος και μέτρια η ψαριά που σίγουρα θα έδινε κάτι ακόμη αν καθόμασταν. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι οτι δεν έπαιξε καθόλου ρόλο η χρήση αόρατης πετονιάς αφού όλα τα ψάρια πιάστηκαν σε αρματωσιές με απλή πετονιά. Κανένα δεν πιάστηκε στο κλασικό μονάγκιστρο με συρόμενο βαρίδι...όλα προτίμησαν διπλάρια. Κάποιες αρματωσιές είχαν πολύ κοντά παράμαλα...καμία σχέση με τα μακρυά που συστήνονται απο τους ειδικούς....τι να πέι κανείς. Η πράξη διαφέρει από τη θεωρία.
   Σίγουρα το χειμώνα θα επισκεφτούμε το μέρος ξανά εξοπλισμένοι γιά αντοχές σε πιό αντίξοες συνθήκες...μπας και οι χειμερινοί σαργοπαππούδες κάνουν την εμφάνισή τους.

Σχόλια