Σελήνη:28% στο άδειασμα- Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα
"Θέλω καινούργιο μέρος να δω, εσύ φταίς που δε φύγαμε από την κωλοδροσιά...πάρ'το πάνω σου και βρες μέρος να μας βγάλει ασπροπρόσωπους". Αυτά ήταν τα λόγια μου, ήταν η σειρά του Γιωργάκη να διαλέξει μέρος, εγώ είπα οτι δε θα αναμιχθώ στην επιλογή μιάς και πάντα βάζω το χεράκι μυο και μαγειρεύω το αποτέλεσμα. Αρχικά είχαμε πεί να πάμε στους Έρμονες, μία παραλία που έιχαμε επισκεφτεί ξανά το χειμώνα χωρίς κάποιο φοβερό αποτέλεσμα...απλά ένα μέρος που εμπνέει.
Ο καλός μας δολωματάς δεν είχε φαραώ, θα έφερνε σχετικά αργά το απόγευμα κι εμείς λέγαμε να ξεκινήσουμε νωρίς. Εν τέλει ο Γιώργης σαν καλό κυνηγόσκυλο ανίχνευσε φαραώ σε ένα μαγαζί τον Ύψο. Βέβαια το να πηγαίναμε στον Ύψο και έπειτα Έρμονες ήταν κομματάκι ανάποδο έτσι βάλαμε το Γιωργάκη να ψάξει για άλλο μέρος προς αυτή τη μεριά. Επέλεξε στο Γυαλισκάρι του βορρά. Αργήσαμε λίγο σε σχέση με την ώρα που λέγαμε πως θα ξεκινήσουμε και ο Γιώργης μας υποδέχτηκε με βρισιές, δίκιο είχε...όχι πως δεν άργησε κι αυτός μέχρι να ετοιμαστεί...και ίσως αυτό τον κατεύνασε και δε μας πετσόκοψε!
Φτάσαμε στο δολωματάδικο του βορρά έχοντας κλείσει έναν μεγάλο φαραώ με λίγο αυξημένο κόστος...πήραμε έναν φαραώ συμπαθητικού μεγέθους. Ο δολωματάς της πόλης μας έχει καλομάθει, συνήθως αν έχει κάποιο μεγάλο κομμάτι μας το φυλάει και το παίρνουμε στην ίδια τιμή, όπως επίσης για καθετί που αγοράζουμε από δολώματα το ανοίγει και μας δείχνει πόσο ζωντανό είναι πριν το αγοράσουμε. Αυτός του βορρά είχε και κορδέλα, ένα δόλωμα που εγώ είχα χρόνια να δουλέψω, δεν είχα ποτέ κάποιο φοβερό αποτέλεσμα με αυτό μα έψησα και τους Γιώργηδες να το πάρουμε...έτσι για διαφορά. Αγοράσαμε επίσης και ένα κουτάκι μονοδόλια που δεν προνοήσαμε να το κοιτάξουμε αν ήταν ζωντανό...μαθημένοι από τον δικό μας δολωματά. Κάπου στη διαδρομή είδαμε οτι ήταν εντελώς ψόφια αλλά και πάλι είπαμε "που να γυρνάμε τώρα...καλά να πάθουμε για να μάθουμε" και τα συναφή. Οπότε ουσιαστικά θα ψαρεύαμε με ένα δόλωμα λιγότερο. Ο πανούργος δολωματάς του βορρά έτριβε τα χέρια του με όσα αγοράσαμε και ρώτησε από που ήρθαμε. Έννοια σου φίλε μου και δε θα μας ξαναδείς στο μαγαζάκι σου...αν με την πρώτη μας κάνεις τέτοιες λαδιές!!!
Κάναμε μία μικρή στάση στο λιμανάκι του Νησσακιού, είδαμε και φύγαμε. Η ταβέρνα ακόμη ανοικτή, σκηνικό καλοκαιρινό, αρκετός κόσμος να σουλατσάρει...δε μας κάνει. Συνεχίσαμε για το Γυαλισκάρι. "Υπάρχει κάπου εδώ και μία μικρή ακόμα παραλία, Κρουζερή λέγεται, δεν πάμε να την τσεκάρουμε;" πρότεινε ο Γιωργάκης, δεν του χαλάμε χατήρι...άλλωστε αυτός επιλέγει.
Κατεβήκαμε στην Κρουζερή και αρχίσαμε να εξερευνούμε, θύμιζε το μαρτυρικό Μπαρμπάτι σε μικρότερη κλίμακα. Αν και μαρτυρικο το Μπαρμπάτι εδώ υπήρχε ένας αέρας αισιοδοξίας και κάποια ζευγάρια ξεχασμένων γεροτουριστών που περνοδιαβαίναν. Αποφασίσαμε να κάτσουμε. Είχαμε αρκετό χρόνο, ήταν μόνο 20.00.
Άρχισα να ρίχνω μπας και βγεί καμιά ζαργάνα...μάταια όμως, δε δέχτηκα την παραμικρή επίθεση, ούτε είδα κάποιο σημάδι που να μαρτυρά την παρουσία τους. Τα νερά απότομα, έξω βότσαλο και απότομη κλίση. Τουλάχιστον θα ψαρεύαμε σε βάθος.Τα κουνούπια αμέτρητα μας είχαν σπάσει τα νεύρα...τι κι αν είχαμε ανάψει φιδάκια...τι κι αν καπνίζαμε σα φουγάρα...μας έπιναν το αίμα Κ-Α-Ν-Ο-Ν-Ι-Κ-Α!!!
Αρχίσαμε να δολώνουμε και να ρίχνουμε, υπήρχαν τσιμπιές απο μικρόψαρα που μας έκαναν να φανταζόμαστε μία υπέροχη συνέχεια. Η ώρα περνούσε και τα τσιμπήματα λιγόστευαν. Μία συμπαθητική πέρκα βγήκε σε ένα δικό μου...για να βγήκε πέρκα πάει να πεί οτι υπήρχαν φύκια.
Το φως έπεφτε και οι τσιμπιές ήταν σχεδόν ανύπαρκτες ή πολύ άτονες. Ένας μικρός σηκιός τίμησε κάποιο εργαλείο του Γιώργη...δυστυχώς δεν καταφέραμε να τον επιστρέψουμε στη θάλασσα. Λίγο αργότερα ήρθε μία μικρή πέρκα ακόμη και έπειτα η σιωπή. Μας πλάκωσε σα βαρύ σεντόνι. Λιγοστά τα λόγια μας, εγώ να αναρρώνω από ημικρανία των προηγούμενων ημερών και να μη μπορώ να δώσω παράσταση...οι Γιώργηδες ξεφυσήματα και περισυλλογή. Άρχισε να μας πιάνει σύγκρυο και να αφουγκραζόμαστε την παρακμή...θύμιζε Μπαρμπάτι σε όλα της αυτή η παραλία. Θυμηθήκαμε κακές χειμωνιάτικες ψαριές στο Μπαρμπάτι.
Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι φταίει. Αν θυμηθούμε όλες τις εξορμήσεις που έχουμε κάνει σε παραλίες θα δούμε οτι ποτέ δεν πιάσαμε κάτι φοβερό σε παραλία, σε αντίθεση με λιμάνι και μικρούς μώλους που όλο και κάτι έδιναν.Την επόμενη φορά θα είναι η σειρά μου να επιλέξω μέρος...
Ένα ωραίο τράβηγμα σε καλάμι του Γιωργάκη μας ξύπνησε, ζήτησε κι απόχη το παιδί και περιμέναμε και οι τρείς στην άκρητ υο κύματος το ακριβοθώρητο που ενίοτε έδινε κεφάλια. Τα μάτια μας καρφωμένα στη θάλασσα για να δούμε ένα μαυρόφιδο να έρχεται όλο τσαλίμι...μία σμέρνα.
Την ξαγκιστρώσαμε με προσοχή και τη στείλαμε σπίτι της...δεν ήταν αυτή το ζητούμενο.
Ένα πάρτυ σε ένα κοντινό ξενοδοχείο συμπλήρωνε την παρακμή ετούτης της ψαριάς με latin επιτυχίες και λιγοστούς τουρίστες να χειροκροτούν και να χορεύουν. Πέρασε η ώρα και η ένταση του πάρτυ χαμήλωσε....χαμήλωσε....χαμήλωσε και έκλεισε. 'Εκλεισαν τα φώτα του μπαρ...άρχισε η πλάση να ηρεμεί. Άρχισαν να κλείνουν διαδοχικά και τα υπόλοιπα φώτα της παραλίας...το σκοτάδι άρχισε να μας σκεπάζει και εμείς ήσυχοι να αγναντεύουμε και να μοιρολογούμε καθώς το αεράκι που ήταν κάτι περισσότερο από δροσερό θύμιζε τον περασμένο χειμώνα και καλωσόριζε τον ερχόμενο.
Οι ώρες περνούσαν, οι δολωσιές άλλαζαν, οι αρματωσιές επίσης, το ηθικό μας στο πάτωμα. Η καταστροφή προ των πυλών παρέα με την αποχώρηση. Ο Γιωργάκης απελπισμένος για τις λιγοστές τσιμπιές που πήρε, ξάφνου ένα κουδουνάκι του ανυψώθηκε και έδινε. Η λύτρωση που τόσο αποζητούσαμε...
Έφερε έξω έναν ωραιότατο σαργό παλάμης...αυτά συμβαίνουν όταν ο άνθρωπος είναι κωλόφαρδος. Ήταν οτι πρέπει για να πάρουμε την απόφαση να κάτσουμε λίγο περισσότερο...λίγο όμως...μας τέλειωσαν τα δολώματα και το κουράγιο. Η Κρουζερή μας απέδειξε οτι δε διαφέρει σε τίποτα απο το Μπαρμπάτι...είναι κοντά το ένα με το άλλο.
Βέβαια το χειμώνα δεν αποκλείεται μιά μέρα με νοτιά να ξαναπάμε...για να υπήρχε ένας σαργός δε θα υπήρχε κάπου εκεί τριγύρω και το κοπαδάκι του;
Καλό χειμώνα Κρουζερή!!!
"Θέλω καινούργιο μέρος να δω, εσύ φταίς που δε φύγαμε από την κωλοδροσιά...πάρ'το πάνω σου και βρες μέρος να μας βγάλει ασπροπρόσωπους". Αυτά ήταν τα λόγια μου, ήταν η σειρά του Γιωργάκη να διαλέξει μέρος, εγώ είπα οτι δε θα αναμιχθώ στην επιλογή μιάς και πάντα βάζω το χεράκι μυο και μαγειρεύω το αποτέλεσμα. Αρχικά είχαμε πεί να πάμε στους Έρμονες, μία παραλία που έιχαμε επισκεφτεί ξανά το χειμώνα χωρίς κάποιο φοβερό αποτέλεσμα...απλά ένα μέρος που εμπνέει.
Ο καλός μας δολωματάς δεν είχε φαραώ, θα έφερνε σχετικά αργά το απόγευμα κι εμείς λέγαμε να ξεκινήσουμε νωρίς. Εν τέλει ο Γιώργης σαν καλό κυνηγόσκυλο ανίχνευσε φαραώ σε ένα μαγαζί τον Ύψο. Βέβαια το να πηγαίναμε στον Ύψο και έπειτα Έρμονες ήταν κομματάκι ανάποδο έτσι βάλαμε το Γιωργάκη να ψάξει για άλλο μέρος προς αυτή τη μεριά. Επέλεξε στο Γυαλισκάρι του βορρά. Αργήσαμε λίγο σε σχέση με την ώρα που λέγαμε πως θα ξεκινήσουμε και ο Γιώργης μας υποδέχτηκε με βρισιές, δίκιο είχε...όχι πως δεν άργησε κι αυτός μέχρι να ετοιμαστεί...και ίσως αυτό τον κατεύνασε και δε μας πετσόκοψε!
Φτάσαμε στο δολωματάδικο του βορρά έχοντας κλείσει έναν μεγάλο φαραώ με λίγο αυξημένο κόστος...πήραμε έναν φαραώ συμπαθητικού μεγέθους. Ο δολωματάς της πόλης μας έχει καλομάθει, συνήθως αν έχει κάποιο μεγάλο κομμάτι μας το φυλάει και το παίρνουμε στην ίδια τιμή, όπως επίσης για καθετί που αγοράζουμε από δολώματα το ανοίγει και μας δείχνει πόσο ζωντανό είναι πριν το αγοράσουμε. Αυτός του βορρά είχε και κορδέλα, ένα δόλωμα που εγώ είχα χρόνια να δουλέψω, δεν είχα ποτέ κάποιο φοβερό αποτέλεσμα με αυτό μα έψησα και τους Γιώργηδες να το πάρουμε...έτσι για διαφορά. Αγοράσαμε επίσης και ένα κουτάκι μονοδόλια που δεν προνοήσαμε να το κοιτάξουμε αν ήταν ζωντανό...μαθημένοι από τον δικό μας δολωματά. Κάπου στη διαδρομή είδαμε οτι ήταν εντελώς ψόφια αλλά και πάλι είπαμε "που να γυρνάμε τώρα...καλά να πάθουμε για να μάθουμε" και τα συναφή. Οπότε ουσιαστικά θα ψαρεύαμε με ένα δόλωμα λιγότερο. Ο πανούργος δολωματάς του βορρά έτριβε τα χέρια του με όσα αγοράσαμε και ρώτησε από που ήρθαμε. Έννοια σου φίλε μου και δε θα μας ξαναδείς στο μαγαζάκι σου...αν με την πρώτη μας κάνεις τέτοιες λαδιές!!!
Κάναμε μία μικρή στάση στο λιμανάκι του Νησσακιού, είδαμε και φύγαμε. Η ταβέρνα ακόμη ανοικτή, σκηνικό καλοκαιρινό, αρκετός κόσμος να σουλατσάρει...δε μας κάνει. Συνεχίσαμε για το Γυαλισκάρι. "Υπάρχει κάπου εδώ και μία μικρή ακόμα παραλία, Κρουζερή λέγεται, δεν πάμε να την τσεκάρουμε;" πρότεινε ο Γιωργάκης, δεν του χαλάμε χατήρι...άλλωστε αυτός επιλέγει.
Κατεβήκαμε στην Κρουζερή και αρχίσαμε να εξερευνούμε, θύμιζε το μαρτυρικό Μπαρμπάτι σε μικρότερη κλίμακα. Αν και μαρτυρικο το Μπαρμπάτι εδώ υπήρχε ένας αέρας αισιοδοξίας και κάποια ζευγάρια ξεχασμένων γεροτουριστών που περνοδιαβαίναν. Αποφασίσαμε να κάτσουμε. Είχαμε αρκετό χρόνο, ήταν μόνο 20.00.
Αρχίσαμε να δολώνουμε και να ρίχνουμε, υπήρχαν τσιμπιές απο μικρόψαρα που μας έκαναν να φανταζόμαστε μία υπέροχη συνέχεια. Η ώρα περνούσε και τα τσιμπήματα λιγόστευαν. Μία συμπαθητική πέρκα βγήκε σε ένα δικό μου...για να βγήκε πέρκα πάει να πεί οτι υπήρχαν φύκια.
Το φως έπεφτε και οι τσιμπιές ήταν σχεδόν ανύπαρκτες ή πολύ άτονες. Ένας μικρός σηκιός τίμησε κάποιο εργαλείο του Γιώργη...δυστυχώς δεν καταφέραμε να τον επιστρέψουμε στη θάλασσα. Λίγο αργότερα ήρθε μία μικρή πέρκα ακόμη και έπειτα η σιωπή. Μας πλάκωσε σα βαρύ σεντόνι. Λιγοστά τα λόγια μας, εγώ να αναρρώνω από ημικρανία των προηγούμενων ημερών και να μη μπορώ να δώσω παράσταση...οι Γιώργηδες ξεφυσήματα και περισυλλογή. Άρχισε να μας πιάνει σύγκρυο και να αφουγκραζόμαστε την παρακμή...θύμιζε Μπαρμπάτι σε όλα της αυτή η παραλία. Θυμηθήκαμε κακές χειμωνιάτικες ψαριές στο Μπαρμπάτι.
 |
| Πως να δολώσεις τα ψοφίμια;....Άτιμε δολωματά! |
Ένα ωραίο τράβηγμα σε καλάμι του Γιωργάκη μας ξύπνησε, ζήτησε κι απόχη το παιδί και περιμέναμε και οι τρείς στην άκρητ υο κύματος το ακριβοθώρητο που ενίοτε έδινε κεφάλια. Τα μάτια μας καρφωμένα στη θάλασσα για να δούμε ένα μαυρόφιδο να έρχεται όλο τσαλίμι...μία σμέρνα.
Την ξαγκιστρώσαμε με προσοχή και τη στείλαμε σπίτι της...δεν ήταν αυτή το ζητούμενο.
Ένα πάρτυ σε ένα κοντινό ξενοδοχείο συμπλήρωνε την παρακμή ετούτης της ψαριάς με latin επιτυχίες και λιγοστούς τουρίστες να χειροκροτούν και να χορεύουν. Πέρασε η ώρα και η ένταση του πάρτυ χαμήλωσε....χαμήλωσε....χαμήλωσε και έκλεισε. 'Εκλεισαν τα φώτα του μπαρ...άρχισε η πλάση να ηρεμεί. Άρχισαν να κλείνουν διαδοχικά και τα υπόλοιπα φώτα της παραλίας...το σκοτάδι άρχισε να μας σκεπάζει και εμείς ήσυχοι να αγναντεύουμε και να μοιρολογούμε καθώς το αεράκι που ήταν κάτι περισσότερο από δροσερό θύμιζε τον περασμένο χειμώνα και καλωσόριζε τον ερχόμενο.
 |
| Το παχύ σκοτάδι |
Έφερε έξω έναν ωραιότατο σαργό παλάμης...αυτά συμβαίνουν όταν ο άνθρωπος είναι κωλόφαρδος. Ήταν οτι πρέπει για να πάρουμε την απόφαση να κάτσουμε λίγο περισσότερο...λίγο όμως...μας τέλειωσαν τα δολώματα και το κουράγιο. Η Κρουζερή μας απέδειξε οτι δε διαφέρει σε τίποτα απο το Μπαρμπάτι...είναι κοντά το ένα με το άλλο.
Βέβαια το χειμώνα δεν αποκλείεται μιά μέρα με νοτιά να ξαναπάμε...για να υπήρχε ένας σαργός δε θα υπήρχε κάπου εκεί τριγύρω και το κοπαδάκι του;
Καλό χειμώνα Κρουζερή!!!
 |
| Ένας και μοναδικός... |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου