26- Με κακό καιρό (Ύψος)


Σελήνη: 45% στο γέμισμα- Προγνωστικά: Μέτρια ημέρα

   Δεν πά'να λέει ο καιρός οτι θα χαλάσει...δεν πά'να δείχνει καταιγίδες τό το χαβά μας εμείς. Κινήσαμε για τον Ύψο εκεί επιλέχτηκε μιάς και θα είχαμε το αυτοκίνητο κόντα σε περίπτωση κατακλυσμού. Το μόνο που αλλάξαμε ήταν το σημείο, την περασμένη φορά ψαρέψαμε μπροστά από το φαρμακείο κι ετούτη μπροστά από το δημαρχείο. Ο Ν-ΝΑ άνεμος έσκαγε δυνατά και κατά πρόσωπο στην παραλία...μας πήρε τα κεφάλια στο πρώτο τεταρτάκι. Πρώτη φορά δεν ήταν αλλά οφείλουμε να αποφεύγουμε τέτοιες κακοτοπιές...διαβάζοντας τον καιρό και σκεπτόμενοι που και πως χτυπάει ο κάθε αέρας και που μπορεί να κάνει απάγκιο.
   Τα πρώτα πράγματα που στήσαμε στην παραλία ήταν οι ομπρέλες αν και δεν ήταν πρακτικό μιάς και είχαμε τον αέρα φάτσα. Γκρίζο το τοπίο, φόραγε τα χειμωνιάτικά του πιά. Τά μαγαζία κλειστά και οι τουρίστες εξαφανισμένοι, μόνο κάτι ντόπιες κυράδες έβλεπες με τις φόρμες τους να περνούν δυό-δυό και τρείς-τρείς κουτσομπολεύοντας "μόνο το περπάτημα δεν τις νοιάζει" σκέφτηκα.
    Κλάσικες οι επιλογές των δολωμάτων μας...φαραώ και τσουτσούνι δε λείπουν ποτέ, σαρδέλα και γαρίδα συνοδεύουν, μοσχίος και μικρά καλαμαράκια στολίζουν την ποικιλία. Πιάσαμε να ρίχνουμε λίγο πριν αρχίσει να πέφτει το φως σφηνώσαμε τα κουδουνάκια απαλά στα βότσαλα και κουρνιάσαμε κάτω απο τις ομπρέλες πίνοντας καφέ. Πόσοι να είναι άραγε οι τρελοί που κάνουν τη δουλειά που κάνουμε κι εμείς; Βρέξει-χιονίσει θα πάμε να κυνηγήσουμε το όνειρο της καλής ψαριάς. Πόσο μάλλον τώρα που είχαμε και την χρυσοφρύδα επισκέπτρια...μία βδομάδα πριν.
   Ψιχάλες έπεφταν που και που και έκαναν το Γιώργη να δυσανασχετεί μιάς και ήραν κρυωμένος κάνα διβδόμαδο τώρα αλλά ο σκύλος το πάλευε με νύχια και με δόντια να μη χάσει εξόρμηση, έτσι είναι οι έρωτες, έτσι είναι Γιώργη μου. Το πρώτο σαργουδάκι βγήκε σε δικό μου καλάμι, είχα σκεφτεί πριν ξεκινήσουμε οτι θέλω κάνα δυό ψαράκια να συμπληρώσω μία τηγανιά με άλλα δύο που είχα. Το ένα πιάστηκε.
Μόνο η γάτα έμεινε εκεί στη βροχή παρέα με την ομπρέλα μας....

   Παρ'ότι την προηγούμενη φορά είχαμε τσιμπήματα σε σαρδέλα και γαρίδα ετούτη τη φορά οι προτιμήσεις έπεφταν σε τσουτσούνι και φαραώ όλα τα άλλα έβγαιναν άθικτα. Να πηγαίνουμε με τις μέρες τους άραγε ή μήπως στο φαρμακείο πιό κάτω αλλάζουν τα γούστα;
   Ένας φίλος μας επισκέφτηκε και έκατσε λίγο μαζί μας ρωτώντας για το <<θρίαμβο>> της περασμένης εβδομάδας. Κάπου εκεί στο μεσοδιάστημα ο Γιωργάκης δέχτηκε χτύπημα για να φέρει εύκολα μία συμπαθητική μουρμούρα. Λίγο αργότερα του απάντησα κι εγώ με ένα σαργουδάκι ακόμα. Γιά κάποιο λόγο με πηγαίνει ο Ύψος ή διανύω κι εγώ την περίοδο της κωλοφαρδίας μου.
   Άρχισε να ψιχαλίζει πιό έντονα, άρχισε να βρέχει και βρεθήκαμε και οι τρείς ταμπουρωμένοι μέσα στο αυτοκίνητο. Ο νοτιάς να φυσάει ζεστός και έγω με το Γιωργάκη να έχουμε ντυθεί σαν τα κρεμμύδια. Έβρεχε και φυσούσε μα δε μπορούσαμε και να ξεφορτωθούμε το βαρύ ντύσιμο αφού όποτε βγαίναμε για αλλαγή δολώματος αυτό μας προστάτευε από τη βροχή και το κρυολόγημα.
   Αφόρητη η ατμόσφαιρα μέσα στο αυτοκίνητο και το ράδιο έπαιζε μόνο αηδίες, η βροχή δεν έκοβε με τίποτα, πέρασαν λεπτά, πολλά λεπτά μέχρι να κόψει ξανά. Αιώνες μας φάνηκαν κι όταν ήρθε η ώρα ξεμυτίσαμε με αβεβαιότητα αφού κάθε τρείς και λίγο μας θύμιζε οτι το πάει για μπόρα.
Και έβρεχε....και έβρεχε....

   Η δραστηριότητα είχε πέσει πολύ ένα ακόμη δειλό τσίμπημα σε ένα δικό μου καλάμι και ένας μικρός σηκιός ήρθε να κάνει παρέα στα άλλα ψάρια. Όλα τσίμπησαν στο φαραώ και τα λόγια του φίλου που μας επισκέφτηκε νωρίτερα γύριζαν στο νου μου. "Έχετε καλομάθει τα ψάρια όλοι εσείς με τα φαραώ και τα τσουτσούνια, κάποτε τσιμπούσαν σε σαρδέλες και γαρίδες...".
   Σάμπως όλη μέρα εμάς περιμένουν να ρίξουμε φαραώ και τσουτσούνι; Δε θα τρώνε πεταλίδες, σαλιγκάρια και ο,τι άλλο δίνει ο τόπος; Αν ήταν έτσι τα μισά θα είχαν ψοφήσει από την πείνα ή απλά θα είχαν εξαφανίσει κάθε ίχνος φαραώ στη θάλασσα. Ποιός άραγε μπορεί να ερμηνεύσει με σιγουριά γιατί τα ψάρια κάνουν το ένα και το άλλο; Ποιός μπορεί να μπεί στα μυαλουδάκια τους και να μαντέψει τι γουστάρουν κάθε στιγμή...
Όχι κι άσχημα...

   

Σχόλια