Ολοθούριο-Αγγούρι της θάλασσας σαν δόλωμα

Γιάτι έχει τόσο πρόστυχες ονομασίες;

   Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός να λένε "μην αγγίξεις αυτό το πράμα, μελανιάζει το χέρι και δύσκολα φεύγει"...μεγαλώνοντας έμαθα οτι είναι εντελώς άκακο και μάλιστα κάνει και για δόλωμα. Λέγεται πως είναι απο τα αγαπημενα του σαργού και της τσιπούρας. Βρίσκεται σχεδόν σε όλους τους βυθούς. Πιό συχνα το συναντώ σε μικτούς άμμο-βραχάκια-φύκι.
   Συνανταται με πολλές ονομασίες, στην Κέρκυρα το λένε συνήθως γυαλίσιο, πουτσόγυαλο, γυαλόπουτσο, πουτσόγιαννο και μπαρόπουτσο (ο μπάρος είναι η φυκιάδα).
   Τα χρώματά του παίζουν μεταξυ μαύρο-γκρι-καφέ. Έχω την εντύπωση οτι οι πιό ανοικτόχρωμοι καθαρίζονται ευκολότερα και συνήθως φτάνουν σε πιό μεγάλα μεγέθη.
   Το δόλωμα βρίσκεται εσωτερικά, πρόκειται για μια πέτσα, όλο το υπόλοιπο το πετάμε και η διαδικασία έχει ώς εξής...

   
                                                                                             Κόβουμε τις δύο άκρες του...σαν να το μετατρέπουμε σε σωλήνα.Έπειτα κόβουμε κατά μήκος, το ανοίγουμε και το αδειάζουμε.
Θα αρχίσει να σφίγγει και να μαζεύει, γι αυτό αν έχουμε πολλά καλό είναι να τελειώνουμε με το καθένα ξεχωριστά.

  

                                                                                        Με ένα κουτάλι ή με την άλλη μερια του μαχαιρίου μας (καλό είναι να είναι στρογγυλεμένη) ξύνουμε για να βγεί η πέτσα. Λίγη προσοχή ώστε να την βγάλουμε ακέραια.

 



                                                      Βάζουμε την πέτσα σε ένα μπουκαλάκι με θαλασσινό νερό και το ανακινούμε μέχρι το δόλωμα να σκληρύνει λίγο. Έπειτα κόβουμε σε λωρίδες και δολώνουμε κεντητά, όπως και τις λωρίδες τσουτσουνιού, καλαμαριού κ.ο.κ.

Έτοιμη η δολωσιά μας...