2-Ο Άη-Γιώργης και η χάρη του 1

Σελήνη 86% στο άδειασμα-Προγνωστικά:Φτωχή ημέρα

    Να σου ο Γιώργης βιαστικός και νωρίς-νωρίς ετούτη τη φορά,έλα που εγώ δεν είχα προλάβει να ετοιμαστώ καν.Δουλειές και αναποδιές της μέρας.Ετοιμάστηκα στο άψε-σβήσε και μέσα στο άγχος κίνησα...

   Φορτωθήκαμε την "προίκα" μού σαν ταλαίπωροι χαμάληδες και τραβήξαμε γιά το αυτοκίνητο.Ναί μεν ανυπόμονος για ψάρεμα ο Γιώργης μα δεν έχανε και την ευκαιρία που και που να δώσει λίγη γκρίνια γιά το μέρος.Η επιλογή άνηκε στο Γιωργάκη ετούτη τη βδομάδα...Άγιος Γεώργιος των πάγων.
Μεγάλης έκτασης αμμώδης παραλία περίπου τριάντα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης του νησιού...(κάπου εδώ παραθέτω λίγα γλυκά λόγια του Γιώργη)...και τριάντα νά'ρθουμε,εξήντα νά'μαστε καλά κι όλα σχεδόν με στροφές,και στου διαόλου τη μάνα,θα κάψουμε τόση βενζίνα και ξέρω'γω και τέλος πάντων.Πριν λίγο καιρό είχα βρεθεί γιά βόλτα εκεί κοντά και είδα 3-4 άτομα να ψαρεύουν με 2-3 καλάμια ο καθένας...αν έπιασαν δεν το γνωρίζω.

   Πρώτη στάση,δολωματάδικο της γειτονιάς,κάκη συνεννόηση με το Γιωργάκη,το παιδί δεν είχε κέφι γιά επικοινωνία,δεν ήθελε να επικοινωνήσει...και αγοράσαμε όλα τα δολώματα απο την αρχή,βάλε νά'χουμε...καλύτερα απ'το να μην έχουμε.Να ζήσει κι ο δολωματάς,άνθρωπος είναι κι αυτός.Οπότε έχουμε και λέμε...παλιά και καινούργια...
Φαραώ ζωντανός
Φαραώ παστός
Τσουτσούνι παστό
Τσουτσούνι ζωντανό
Ακροβάτης
Σαρδέλες παστές
Μοσχιός
Γαρίδες παστές
Ζύμη με σαρδέλα-σκόρδο-φέτα
Λίγο φιλέτο κοτόπουλο
Λίγη ρέγγα
Όποιο ψάρι δε φάει δε θέλει τη ζωή του,πανδαισία δολωμάτων σου λέω.Σχεδόν δέκα επιλογές,που ξανακούστηκε;!
Να μην ξεχάσω Νο1,ετούτη τη φορά αγοράσαμε και αγκίστρια τύπου aberdeen,μαύρα,με μακρύ κοτσάνι και σχετικά στενή καμπύλη,είναι Μάρτιος,πάμε σε αμμώδη παραλία...μεγάλες μουρμούρες λέγονται τα ψάρια μας.Λες και οι μουρμούρες έτσι και θέλουν να φάνε στο αγκίστρι θα κολλήσουν,πάντως πολλές φορές πιάσαμε και χωρίς τα αγκίστρια αυτά.
Αγκίστρι τύπου Aberdeen

Να μην ξεχάσω Νο2, το δεινό ψαρά εντός του δολωματάδικου να μας ευφραίνει την καρδιά με τα λόγια του..."Δεν έχει ψάρι πουθενά,τα έχει κουτιάνει ο καιρός.Το Μάη που γεννάνε θα τα δούμε τώρα.Δεν έχει πουθενά τίποτα"...Πότε αφήσαμε τέτοια λόγια να μας πτοήσουν γιά να το κάνουμε τώρα;...Venceremos!!!
   Δεύτερη στάση,σπίτι του Γιώργη όπου μου επισημαίνει γεμάτος καμάρι πως ξέπλυνε τα καλάμια του με γλυκό νερό...μάλλον γιά να φύγει κάθε ίχνος του Βατερλώ της περασμένης Δευτέρας.Τα φορτωνόμαστε κι αυτά και πάνω που πάμε να φύγουμε πετιέται ο πατέρας του
-Ρε τι πά'να κάνετε στον Άη-Γιώργη,θα φτάσετε μέχρι εκεί γιά να ψαρέψετε στην αμμουδιά;
 Μπα σε καλό μου,αυτός έχει καταγωγή απ'το βορρά,παλιότερα ψάρευε κιόλας!

Λίγο η ζορισμένη μου διάθεση,λίγο τα ωραία σχόλια του Γιώργη,λίγο τα λόγια του πατέρα του,λίγο που προς το Βορρά ο ουρανός ήταν μουντός με έπιασε ένα κάτι,μία απαισιοδοξία...
-Δε θα πιάσουμε λέπι σήμερα...είπα
-Μην αλλάξεις γνώμη,όποτε λες το αντίθετο γυρνάμε μ'άδεια χέρια
-Δε θα πιάσουμε τίποτααα...

  Τρίτη στάση Γιωργάκης,φορτώνει κι αυτός τα μπαγκάζια του και προσθέτει το κερασάκι,την ομπρέλλα βεβαίως-βεβαίως,μη μας φάει η υγρασία όπως την περασμένη Δευτέρα,ε και να θυμηθούμε λίγο τα παλιά και αγαπησιάρικα χειμωνιάτικα σκηνικά μας.Ναι μωρέ χώρο έχουμε,τα ίδια θα λέμε;
  Τέταρτη στάση,βενζινάδικο.Η κεφάτη βενζινοπώλισσα,μας άρχισε την πάρλα και μας έφτιαξε κάπως το κέφι και εμείς το δικό της.
  Πέμπτη στάση,ψιλικατζίδικο.Ο ψιλικατζής,Γιώργης κι αυτός αποκαλέι το Γιώργη μας γκρινιάρη  -Ε όχι!!!-  Ξεσπάμε σε ζητωκραυγές και γέλια...δικαίωση!!!

   Ξεκινάμε κεφάτοι πιά γιά το βορρά.

   Άντε μπας και φτάσουμε ποτέ.
Το αυτοκίνητο φορτωμένο μέχρι τα μπούνια να βογγαέι σε κάθε ανηφόρα,ο Γιωργάκης να βογγάει σε κάθε στροφή οτι θα ξεράσει.Ο Γιώργης να παίρνει εκδίκηση στρίβωντας όσο πιό άτσαλα μπορούσε κάθε φορά και λέγοντας..."Βορρά μού'θελες έ; Πάρε βορρά!".Εγώ στη θέση μου,κρατούσα το φαραώ γιά να μη βγεί απ'το παράθυρο σε κάθε στροφή.Που και που έριχνα και κάνα ουρλιαχτό γιά να αποβάλλω την περιττή ένταση.


Η παραλία προς τα αριστερά
Προς τα δεξιά
   Φτάνουμε παραλία,"τέρμα δεξιά είπαμε,εκεί είναι πιό απότομα και έχει και βραχάκια.Την άλλη μερία την προτιμούν οικογένειες είναι πιό στρωτά"....Έτσι διάβασε έτσι έλεγε ο Γιωργάκης μας.Σκάμε τέρμα δεξιά..."δείτε σε τι μπαλκόνι σας έφερα ρε"...

   Πριν την έναρξη τοστάκι,εγώ κι ο Γιώργης νηστικοί και τα ψάρια να τρώνε,δεν πάει.
Πανδαισία δολωμάτων
Αφού φάγαμε,πιάσαμε να δένουμε...
  Μονάγκιστρα με συρτά μολύβια και κλασικά διπλαράκια,παράμαλα 0.20 και σώμα 0.30 με πετονιές αόρατες φυσικά.Κάναμε τις αρματωσιές μας απλές,χωρίς χάντρες,σωληνάκια και άλλα τέτοια όμορφα.Σε κάνα δυό μόνο είχαμε floats ώστε να δούμε την κίνηση και πάνω απ'τον πάτο,μελανούρια,λαβράκια δεν αποκλείεται να γυρίζουν στην παραλία.
   Μα είναι να χάνεις το μυαλό σου.Αφ'ενός πρέπει οι αρματωσιές μας να είναι λιτές και απέριττες ώστε το δόλωμα να παρουσιάζεται όσο το δυνατόν φυσικότερα και να μην κινεί τις υποψίες των ψαριών.Από την άλλη πρέπει να βάζουμε χάντρες,σωληνάκια και λοιπά μπιχλιμπίδια καθώς πέρα απο το λειτουργικό χαρακτήρα που έχει το καθένα τραβούν και την προσοχή των ψαριών από μακρυά και ειδικότερα όταν τα νερά είναι θολά...Τι να πιστέψουμε οι δύστυχοι;
   Φυσούσε ένα απαλό βοριαδάκι όταν πιάσαμε να ρίχνουμε βολές με γενναίες δολωσιές.Ακροβάτης,φαραώ,τσουτσούνι και ο μοσχιός σε πολυάγκιστρο κοντά στα βράχια.
Τσίμπα πανάθεμά σε,τσίμπα...
  Κοντά μία ώρα μετά τις βολές,το πρώτο τσίμπημα σε καλάμι του Γιωργάκη,ένα πολύ χαλαρό τράβηγμα,έκατσε λίγο μπας και δεί κάποια κίνηση,σήκωσε και είδε το τσουτσούνι λίγο ξεχειλωμένο.Άτιμο παμπόνηρο ψάρι!!!
Το πρώτο τσίμπημα...




   Πέρασε η πρώτη ώρα έλεγχος-αλλαγή δολωμάτων...όλα πάνω κι άθικτα.Μέχρι και ο ακροβάτης που όλο και κάποιο μικρόψαρο θα τον λιανίσει ήταν εκεί...ολοζώντανος πάνω στο αγκίστρι καλούσε τα ανύπαρκτα ψάρια.Αλλάξαμε κάποια δολώματα,βάλαμε τη γαρίδα,το κοτόπουλο και ένα πλοκάμι του μοσχιού στο παιχνίδι...
   Ήσυχα κυλούσε και η δεύτερη ώρα,γαλήνια...το μόνο που έσπαγε αυτή την αφόρητη γαλήνη ήταν τα μουγκρητά,τα ξεφυσήματα και οι κατάρες που έριχνε ο Γιώργης που καθόταν δίπλα μου.Εκεί,λίγο πριν την έλευση της τρίτης ώρας  θυμήθηκα την κουβέντα ενός γνωστού...
"Εγώ αν δω ότι στο μισάωρο δεν έχει τσιμπήσει ψάρι σηκώνομαι και φεύγω.Πάει να πεί οτι δεν έχει τίποτα"

    Η τρίτη ώρα κύλησε με αθλοπαιδείες,εγώ κι ο Γιώργης κάναμε jogging στην άμμο,κάνει καλό στην καρδια και ευκαιρία να αφήσουμε τα καλάμια λίγο μόνα τους μπας και αλλάξει η γκίνια...δεν άλλαξε όμως.Κατόπιν έδειξα στους φίλους μου 2-3 ενδιαφέρουσες στηρίξεις της yoga,μετά μερικές κωλοτούμπες γιά να γελάσουμε και μετά καφές και σιωπή.Πρότεινα μιά-δυό φορές δειλά να φύγουμε από την παραλία αυτη,απόκριση δεν πήρα.Ο καθένας βρισκόταν στο σύμπαν του.Βέβαια έφταιγε που δεν είχα και κάποιο άλλο μέρος να προτείνω εκεί κοντά.
   Πήρε να βραδυάζει και βάλαμε τα φωτάκια μας,αλλάξαμε πάλι δολώματα και κάποιες αρματωσιές που μπερδεύτηκαν και κόπηκαν.Ρε που είναι τα ψάρια;...Κοιτάζαμε την παραλία πέρα δώθε...είναι δυνατόν;
Δέκα δολώματα στη θάλασσα και καμία επιτυχία;
Που να κρύψουμε τα μούτρα μας;
Πήρα την πρωτοβουλία να δώσω ένα μικρό σεμινάριο γιά τα χαρακτηριστικά των φωνών του ελληνικού θεάτρου σκιών...έτσι,να απαλύνω τον πόνο.

   Πέρασε αρκετή ώρα σιωπηλά,κοντεύαμε να ξεχάσουμε για ποιό λόγο είμαστε στην παραλία αυτή.Ξαφνικά το ένα φωτάκι του Γιώργη ανυψώνεται και δίνει κάποιες μικρές τσιμπιές.Ανασηκωνόμαστε όλοι σαν να μας χτύπησε κεραυνός λέγοντας ακατάληπτες λέξεις που προφανώς σήμαιναν "Τσίμπησε!" "Σήκω τσιμπάει!",απλά αν έχεις ώρα να κινηθείς και να μιλήσεις σβήνουν οι βασικές λειτουργίες του οργανισμού για εξοικονόμηση ενέργειας,ήρθαμε κοντά στους προγόνους μας τους πιθήκους.Σηκώθηκε ο Γιώργης και χωρίς δυσκολία έφερε έξω το άτυχο σαργουδάκι.Άτυχο δεν ήταν επειδή πιάστηκε μα επειδή το κατάπιε και δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσει ώστε να επιστρέψει στη θάλασσα.Τσίμπησε στον ακροβάτη,η ώρα θα ήταν περίπου 22.00.


Τι τό'θελες τσαμένο μου;
  Αλλαγή δολωμάτων ξανά και στο ένα μονάγκιστρο έβαλα ζύμη.Ένα τέταρτο αφού το έριξα κάνει ένα δειλό σήκωμα,το παρακολούθησα λίγο...σηκώνω και τίποτα απολύτως.Δόλωσα ξανά ζύμη και έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα...πάμε καλά;
Να έχεις πληθώρα επιλογών σαν ψάρι και να επιλέγεις τη ζυμη;
Πας ποτέ στο εστιατόριο για να φας το ψωμί;

Δόλωσα άλλη μιά ξανά με ζύμη,έβαλα και στο πολυάγκιστρο,πέρασε άλλη μία ώρα ακινησίας...σαν να κοιτούσαμε πίνακα ζωγραφικής.Ήμασταν στην παραλία περίπου εξίμηση ώρες...αν τα δόλια ασημένια πλάσματα ήθελαν να μας τιμήσουν θα το είχαν κάνει.Η αφεντιά της μας έκανε μούτρα και σήμερα...σάμπως αυτή φταίει;...Η αλλαγή του καιρού θα φταίει το είπε κι ο μάστορας νωρίτερα.Είναι γεγονός πως φέτος απο το καλοκαίρι και μετά μόνο χειμώνα δεν έκανε,όποια άλλη εποχή θες την έκανε,χειμώνα όχι.

Αποκαρδιωμένοι,τσακισμένοι απο την αποτυχία πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Άπραγοι και κακομοιριασμένοι,σχεδόν αμίλητοι μέσα στο αυτοκίνητο...αμέτρητες στροφές,αηδία και ζάλη.Πάλι καλά που πετύχαμε στο ράδιο ένα θεατρικό,τη "Μύτη" του Νικολάι Γκογκόλ.Μας απέσπασε την προσοχή και έκανε τη διάρκεια λιγότερο βασανιστική.

Τα βάσανα μας δε σταματούν εδώ.
Την επομένη χτυπά το τηλέφωνό μου...ο Γιωργάκης...

-Τι θες βρε άχρηστο κορμί;
-Άκουσε με...
- Τι να ακούσω ρε χαμένε μας γονάτισες με την κωλοεπιλογή σου...
-Μίλησα με έναν που είναι απο εκεί και μου έιπε οτι πήγαμε σε λάθος σημείο,πιό'κει στη μέση λίγο πιό πέρα από'κει που ήταν το κόκκινο πεταλό βγάζουν τσιπούρες,χταπόδια,και άλλα ψάρια.Έχει και βάθος.
-Μα τι στη μέση....Αφού δεξιά είπαμε οτι πρέπει να πάμε!!!
-Δεξιά στην παραλία του Άη-Γιώργη,εμείς πήγαμε στην παραλία του Αφιώνα
-Αφού ήμασταν στον Άη-Γιώργη...
-Όχι εκεί που πήγαμε λέγεται Αφιώνας ας είναι η ίδια παραλία.
-Ε τώρα,γιά 100 μέτρα δεν υπήρχε ψάρι;

Ε άει στο διάολο,ως κι αυτό;
Μα τόση γκάφα;...Είπα κι εγώ,αφού δολώματα είχαμε,καλά υλικά γιά προσεγμένες αρματωσιές είχαμε...τι στο καλό;
Ήταν τα 100 μετρα δεξιότερα...κι αν όντως ηταν;
Κι αν σε εκείνο το σημείο έχει το πολυπόθητο βάθος...κι αν έχει βραχάκια..κι αν...κι αν...
Πωπώ μας κόβω να ξαναπηγαίνουμε κατά τα μέρη αυτά.Πάντως το κόκκινο πεταλό φαίνεται και σε μία απο τις παραπάνω φώτο,όποτε θα την κοιτάζω θα σκέφτομαι..."ρε λες;...λες να ήταν αυτά τα 100 μέτρα που μας χώριζαν απο τη γη της επαγγέλιας;"
Μέχρι να το μάθουμε...


 

Σχόλια