Σελήνη 87% στο γέμισμα-Προγνωστικά:Φτωχή-μέτρια ημέρα
"Στο Αυλάκι την επόμενη φορά" μας έκανε σαφή την επιλογή του ο Γιωργάκης μιά βδομάδα πριν.Καλά και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας το ξαναείπε δυό-τρείς φορές να το εμπεδώσουμε.Πιάσαμε να κοιτάμε τους χάρτες,να βρούμε στοιχεία στο ίντερνετ για το μέρος.
-Πως σού'ρθε ρε Γιωργάκη το Αυλάκι;
-Ωραίο δε φαίνεται;...Έτσι μού'ρθε!
-Ξέρεις κάτι παραπάνω;
-Το είδα στο χάρτη και δείχνει ωραίο.
Ταξίδι προς το Βορρά λοιπόν,κοντά στην προστατευόμενη περιοχή του Ερημίτη.Είχα ξαναπάει για μπάνιο εκεί,σε μία διπλανή παραλία που βγαίνει αν πάρεις ένα μονοπατάκι απο την κύρια παραλία.Τότε ο ένας φίλος έκανε ψαροντούφεκο,έκανε αυτός τη βουτιά του,τον ακολούθησα κι εγώ με τη μάσκα να δω τους κατοίκους του τόπου.Θυμάμαι οτι είχαμε διανύσει αρκετά καλή απόσταση και ψάρι δεν είδαμε.Ίσως δεν ήταν η μέρα τους...
Ο βυθός είχε βράχια,άμμο και φύκια και σχετικά καλό βάθος.
Λίγο πριν ξεκινήσουμε απο σπίτι μου με το Γιώργη να σου η κοπελιά μου...
-Είναι δυνατόν να φτάσετε στον Ερημίτη;
-Που είναι το περίεργο;...Και πιό μακρυά έχουμε πάει.
-Στον Ερημίτη για ψάρεμα;
-Τι κακό έχει ο Ερημίτης,μιά χαρά θα'ναι.
-Ερημίτης το λέει και τ'όνομα...
Κάθε φορά ακούμε κάτι "αισιόδοξο" πριν ξεκινήσουμε.Κάποιος προσπαθεί να μας συνετίσει κι εμείς να αποδείξουμε οτι θα κάνουμε το μπαμ.Τις περισσότερες φορές τρώμε τα μούτρα μας αλλά δεν το βάζουμε κάτω.Σάμπως είναι αλήθεια το ψάρι που μας κρατά σε εγρήγορση;...Αν δείς κατά πίσω όλες τις εξορμήσεις γραμμένες κι άγραφες θα δείς τα πάντα εκτός απο τη φοβερή ψαριά,αυτή που θα σε κάνει να γυρίσεις σπίτι ανυπόμονος να ξαναδείς αυτά που έπιασες και να κάτσεις να ανάψεις το τσιγάρο και να μονολογήσεις..."Αυτά είναι...γαμήσαμε σήμερα".Αν ήταν στ'αλήθεια το ψάρι λοιπόν θα είχαμε εγκαταλείψει προ πολλού.Είναι άλλα πράγματα πιό βαθιά.Θες νά'ναι το βιαστικό μπουκάρισμα στο αυτοκίνητο για να αρχίσει το ταξίδι;...Θες νά'ναι τα πειράγματα(που δίνουν και παίρνουν);...Θες νά'ναι ο καφές απ'το θερμός που είναι ο πιό ωραίος καφές; Αφού τις περισσότερες φορές τον πίνουμε στα καλύτερα μπαλκόνια,αφού όταν τραβάμε την πρώτη τζούρα είναι σαν να αρχίζει η ιεροτελεστία και η δοκιμασία της υπομονής.Θες νά'ναι η χημεία της τριάδας;...Θες νά'ναι τα μάγια που μας έχει κάνει η θάλασσα;...Λίγο απ'όλα είναι και το ψάρι μαζί,παρ'ότι αρνείται πεισματικά να μας κάνει την τιμή να έρθει να φαει.
Κάναμε σαν καλές νοικοκυρές τα ψώνια μας...
Φαραώ,τσουτσούνια,ακροβάτης,σκαρτσιμάς(καραβιδάκι),σαρδέλες,μοσχιός.
Κινήσαμε υπό τους ήχους του τελευταίου τραμ,του Μανώλη του τραμπαρίφα μιάς μπέμπας που όλο μεγαλώνει και άλλων παρόμοιων "ελαφρών" ιστοριών.Στάση για βενζίνη,μας είχε ήδη συνεπάρει ο ελαφρός ήχος.Ρωτούσε η βενζινοπώλισσα...χορωδιακά απαντούσαμε,ασφαλώς και διέκρινε το ταμπεραμέντο μας...πάντα το διακρίνει.Πορεία προς το Βορρά.
Τα ελαφρά έκαναν καλά τη δουλειά τους μας ανέβασαν κατακόρυφα το κέφι,μας έφτιαξαν τη διάθεση τρείς φορές παραπάνω,μας τόνωσαν το ηθικό τόσο που τέθηκε ένα παλιό ερώτημα...Η ιαχή του πολέμου,ο βρυχηθμός των λεόντων,τα σκυλιά της λύσσας,οι κεραυνοί του Δία και οι φλόγες του Ηφαίστου!
-Θα γαμήσουμε;!
-Ναι!!!
Τρείς φορές για να εμπεδωθεί και για να ακουστεί παντού.Σίγουρα οι σκέψεις μας επέστρεψαν στη Φιερούλα και το ηχηρό χαστούκι που μας έδωσε μα δε μας πτοεί τίποτα.Άλλωστε σήμερα είναι μία άλλη μέρα...
Τόσο κεφάτοι,φτάσαμε και περάσαμε την Κασσιώπη,εκεί αναρωτηθήκαμε αν είμαστε σε σωστό δρόμο.Μιά ματιά στο κινήτο...google maps...έχουμε ξεφύγει απ'την πορεία,παραλέιψαμε μιά παράκαμψη που θα μας έβγαζε στο Αυλάκι.Ποιός έφταιγε;...Ο Γούναρης με τις ωραίες κιθαροπενιές του;...Ο Μπέζος και τα άσπρα πουλιά;...Μήπως ο Κορώνης με το Φίλανδρο και οι εξαιρετικές διφωνίες τους;...Ή ο Γιωργάκης που δεν έψαξε το δρόμο που θα μας έβγαζε στο μέρος που επέλεξε;
Δεν έχει καμία μα καμία σημασία και ας κόντεψε να τον δαγκώσει ο Γιώργης.Πάμε πάλι προς τα πίσω να βρούμε την παράκαμψη.Σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν πάνω στην παραλία.
Ευτυχώς ήταν σχεδόν άδεια.Σε μία άκρη ένα βανάκι με τον χίππη κάτοικό του...ποιός ξέρει απο που νά'ρθε;...Ο Χίππης με μιά τύπισσα να ομιλούν στο κατώφλι και στην άκρη της παραλίας το ιστιοπλοικό της τύπισσας να μας στερεί τις βολές στα βράχια.
Ο ήλιος καυτός,ο,τι πρέπει για βουτιά.Είχαμε πεί να φέρουμε μάσκες και μαγιώ ώστε να εξερευνήσουμε την πίστα μας.Ο Γιωργάκης δεν έφερε μαγιώ και μάσκα.Ο Γιώργης δεν έφερε μάσκα.Με τη μία τη δική μου τι να πρωτοδούμε;
Βουτάμε εγώ κι ο Γιώργης...βότσαλα στο βυθό και μετά η άμμος..έρημος...και μετά οι φυκιάδες.Ψάρι πουθενά.Ανασηκώνοντας λίγη άμμο μας καλωσόρισαν οι πρώτοι κάτοικοι του βυθού.Μικρά σαργουδάκια και ένα πολύ ωραίο μελανούρι.Βγήκα έξω και πήρα δυό σαρδέλες να διαλύσω,δε μαζεύτηκε κάτι περισσότερο.Δυστυχώς η εξερεύνηση δεν ήταν δυνατή με μία μάσκα.Θα έπρεπε να έχουμε όλοι ώστε να σαρώσουμε μιά μεγάλη περιοχή και να αποφασίσουμε που έχει καλύτερο βυθό για να κάτσουμε.Χαζέψαμε λίγο ακόμη τα ψαράκια,κάναμε μερικές απλωτές και έξω να στεγνώσουμε.
Η Αλήθεια είναι ότι πήραμε απ'τα μούτρα το Γιωργάκη για αυτή την επιλογή του.Πέσαμε να τον φάμε με το που σκάσαμε στην παραλία.Γριες γκρινιάρες,δε γίνεται έτσι η δουλειά.Γιά κάποιο λόγο δε μας έκανε και φοβερό κλικ.Πρότεινα να ρίξουμε μιά ματιά στη διπλάνη παραλία.Σαν μικροί εξερευνητές πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί εκεί για να δούμε μία μικρής έκτασης παρόμοια ακτή.Ανηφοροκατήφορος το μονοπάτι και με τα πράγματα φορτωμένοι και σκέψου πως θά'μαστε μετά...Ούτε λόγος λοιπόν.Έτσι πιάσαμε και κάναμε την αρχή μας στο Αυλάκι.
Καινούργιες αρματωσιές στο άψε-σβήσε,ωραιότατες δολωσιές και ρίψεις κοντά στα φύκια.Αυτή τη φορά είπαμε να δολώσουμε τα τσουτσούνια μας μισά και όχι σε λωρίδες όπως συνήθως.Έτσι λέει πάνε μεγαλύτερα ψάρια να φάνε και αντέχουν στις τσιμπιές των μικρόψαρων.
Δεν πρόλαβα να ρίξω το δεύτερο καλάμι και στο πρώτο υπήρχε κινητικότητα...σηκωνω για να δω έναν γύλο που είχε τσιμπήσει στον ακροβάτη.Επιστροφή στη θάλασσα γι'αυτόν και δόλωμα ξανά στην αρματωσιά.Υπήρχαν μικρά τσιμπήματα...Μα που στην ευχή γυρνούσε εκείνο το ωραίο μελανούρι;
Πέρασε κάποια ώρα με μικροτσιμπήματα ώσπου στο ίδιο καλάμι που είχε πιαστεί ο γύλος το κουδουνάκι άρχισε να χοροπηδάει.Κάτι φασαριόζικο ερχόταν,μεγάλο δεν ήταν.
Ένα λυθρινάκι ανέβασε το ηθικό μας,πιασμένο στον ακροβάτη στο ψηλό αγκίστρι του διπλαριού.Θυμηθήκαμε παλιότερα που σε ψαρέματα με βάρκα όταν κάναμε καθετή σε πόστα που υποτίθεται ότι κρατούσαν λυθρίνια με τις πρώτες δυό-τρείς ριξιές παίρναμε δύο λυθρίνια και μετά σιγή.Έχει γούστο η κατάρα του λυθρινιού να έχει πέσει κι εδώ.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να ξαναδούμε κίνηση.Πέρα απο ένα περκάκι που μου χάλασε μία ωραιότατη δολωσιά φαραώ.
9 καλάμια ψάρευαν όταν πήρε να βραδυάζει και σμήνη απο ενοχλητικά κουνούπια μας περικύκλωσαν.Εμείς τσιμπολογούσαμε μπισκότα και καφέ,τα κουνούπια τσιμπούσαν εμάς,ο χίππης παραπέρα με την τύπισσα τσιμπιόντουσαν μεταξύ τους στη φωτιά που αναβόσβηναν ανάλογα με την ένταση του ανέμου και τα ψάρια για άλλη μια φορά άφαντα.Έχουμε επισκεφτεί αρκετές ακτές του νησιού μας και ψάρια δεν έχουμε πάρει,όχι κάτι ιδιαίτερο.Να δεχτούμε οτι κάποιες μέρες δεν ήταν καλές για ψάρεμα,τις βγάζουμε απ'το παιχνίδι.
Να δεχτούμε οτι οι ώρες που επιλέξαμε δεν ήταν πάντα οι ενδεδειγμένες βγάζουμε κάποιες μέρες ακόμα.Να βγάλουμε απ'το παιχνίδι και τις μέρες που μπορεί να μην είχαμε καλό δόλωμα...λέμε τώρα,αφού κάθε φορά έχουμε πάνω απο τρία διαφορετικά δολώματα μαζί μας.Να βγάλουμε και κάποιες μέρες που υποθετικά το μέρος θα ψαρεύτηκε απο δίχτυα,παραγάδια κλπ κλπ...Πάλι οι μέρες που θα έπρεπε να βγάζαμε κάτι δε βγαίνουν.Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.Απο την άλλη πλευρά αυτό που συμβαίνει είναι σαν να λέει οτι σε ένα σημαντικό μέρος των ακτών του νησιού,σε ακτίνα περίπου 50 μέτρων(εκεί που φτάνουν τα καλάμια μας) δεν υπάρχει ψάρι.Θα μου πείς σταθείτε ρε παιδιά δεν πάτε και κάθε μέρα στο ίδιο μέρος για να βγάλετε σωστό συμπέρασμα,δεκτόν.Σε μία περίοδο όμως το χειμώνα είχαμε πάει 4 συνεχόμενες Δευτέρες σε ένα μέρος,δεν πήραμε τίποτα.Πήγαμε ξανά και ξανά επειδή την πρώτη φορά τράβηξε ένα καλό ψάρι που χάθηκε όταν μπλέχτηκε σε κάτι ξερόκλαδα,χάσαμε και ένα μουγκρί που θα ήταν 1,5-2 κιλά επειδή κάποιος γκαφατζής μας έσπασε την απόχη.Τις επόμενες φορές ήταν λες και ρίχναμε στη μπανιέρα του σπιτιού μας.
Η ώρα περνούσε όμορφα αλλά υπήρχαν ερωτηματικά που μας απασχολούσαν.Ο Γιωργάκης κόντευε να μαραθεί...σαν έπεσε η νύχτα μετέδωσε μέρος του μαρασμού του και σε εμένα λέγοντας..."Δε γίνεται άλλο με αυτά τα ταξίδια που κάνουμε",αμ ποιός διάλεξε το μέρος; Εγώ το διάλεξα;...Εγώ την τελευταία φορά είπα αστικό ψάρεμα για αλλαγή,ο αέρας είχε άλλη άποψη.Αρκετοί άλλοι πάντως σε συζητήσεις ισχυρίστηκαν οτι τα μακρυνά ψαρέματα δεν έχουν πολύ νόημα,οτι τα έκαναν κι αυτοί και έκριναν οτι είναι πιο βατό να πηγαίνουν στα πέριξ της πόλης του νησιού,αφού λίγες είναι οι φορές που γυρίζουν με ψάρι ούτως η άλλως.
Ο ουρανός είχε γίνει μουντός και απο τα αχνά σύννεφα έσκαγε δειλά το φως του φεγγαριού,τότε θεώρησα σωστό να κάνω μια δέηση στους αρχαίους θεούς με ύφος παρμένο απο αρχαία τραγωδία,σύρθηκα στα βότσαλα μέχρι να αγγίξω τα κουδουνάκια παρακαλώντας τα να κουνηθούν...μάταια.Επέστρεψα στην καρέκλα μου και επικράτησε η σιωπή,έπεσε πολύ ξεφύσημα και η θάλασσα εκεί...απέναντί μας γελούσε και μας κορόιδευε.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που ένα κουδουνάκι του Γιώργη ζωντάνεψε δειλά.Λίγη αναμονή και ένα μικρό σαργουδάκι ήρθε με το αγκίστρι στο στομάχι του...Που νά'ναι το κοπάδι σου ρε γρουσούζικο;...Κι εσύ τοσοδά πραματάκι τ'αγκίστρι ζήλεψες;...Που τριγυρνά ο σαργοπαππούς σου;.Το σαργουδάκι στον κουβά και σιωπή.
Σε κάποια αλλαγή δολωμάτων έφερα πάνω ένα δρογκάκι μικροσκοπικό,κάπου είχα ακούσει οτι όταν είναι τόσο μικρό είναι καλό δόλωμα για λαβράκια.Το σκέφτηκα,δε βαριέσαι,άσ'το να ζήσει μιά μικρή πληγή στο στόμα του έχει,δε θα φάει για δυό μέρες δεν είναι ανάγκη να το σακατέψουμε κι αυτό.Ξεκίνησα αλλάζοντς για λίγο το στυλ ψαρέματος.Άφηνα τις αρματωσιές μου να ψαρεύουν κάνα εικοσάλεπτο στο ίδιο σημείο και μετά έπιανα και τις έφερνα 5-6 μανιβελιές,δε τσιμπούσε.Μετά απο 10 λεπτά άλλες 5-6 μανιβελιές κ.ο.κ. μέχρι να έρθει η ώρα του σηκώματος-αλλαγής.Τη σκέψη μου ακολούθησε κι ο Γιώργης...αποτέλεσμα δεν είδαμε.Σκέφτηκα ότι αν το δόλωμα κινείται λίγο ίσως τραβήξει την προσοχή κάποιου ανόρεκτου ψαριού ή ότι με την αλλαγή σημείου μπορεί να μπεί στο οπτικό πεδίο του ψαριού.Μάταια.
Το κλίμα είχε πέσει πολύ,τα βατράχια συνέχιζαν ακάθεκτα τα κοάσματά τους σα γέλια ενός πλήθους που μας περιγελά για το πάθημά μας.Ο χίππης εκτέλεσε την αποστολή του και επέστρεψε για ύπνο στο βανάκι του,η τύπισσα με το φουσκωτάκι επέστρεψε στο ιστιοπλοικό...εμείς επιμονή και υπομονή.
"Ήρθε η ώρα;" αναρωτήθηκε ο Γιώργης.
Πρότεινα μιά βόλτα μέχρι το σημείο που η παραλία κάνει τη μεγαλύτερη κοιλιά της,σκεπτόμενος οτι εκεί η θάλασσα έχει διαβρώσει μεγαλύτερο μέρος του εδάφους απο ότι στις άκρες,οπότε με τις αλλαγές ίσως και να έχει αποκαλύψει βράχια δημιουργώντας άλλες συνθήκες που να ευνοούν το φώλιασμα και το σουλάτσο των ψαριών.Βέβαια όπως πάντα κάτι αφήνουμε στη μέση,ένα καλάμι δεν πήρα να κάνω δυό-τρείς ρίψεις ώστε να ανιχνεύσω τη σύσταση του βυθού να δω αν ευσταθούν οι ισχυρισμοί μου.Εκεί στη μέση τα βότσαλα ήταν πιό μεγάλα είχε και κάποιες κοτρώνες ανάμεσά τους...απο τα λίγα που μπόρεσα να δώ μέσα στη θάλασσα παρόμοιος έδειχνε ο βυθός.Δε θα το μάθουμε μέχρι να ξαναπάμε εκεί...αν ποτέ ξαναπάμε.
Τελειώνοντας τη βόλτα μας αρχίσαμε να μαζεύουμε εργαλεία φτάσαμε στ'αυτοκίνητο και εκεί πιο δίπλα είδα τα κατορθώματα των φίλων μου....σκατά ψαράδες!
Στο δρόμο οι καντάδες και τα ελαφρά μετρίασαν τον πόνο της ήττας.Η κούραση υπήρχε αλλά η διάθεση ίσιωσε.Θέμα μιάς-δυό ημερών είναι να ξεκινήσουμε να καταστρώνουμε την επόμενη εξόρμηση,σαν να μην έχει συμβεί τίποτε.Σαν να αρχίζουμε πάλι απ'την αρχή.Τι κι αν μαυρίσει η ψυχή μας εκεί στα μαύρα σκοτάδια;...Αφού το είπαμε,αν ήταν θέμα καλής ψαριάς θα τα είχαμε παρατήσει προ πολλού.Είναι σαν ένα αίνιγμα που καλούμαστε να λύσουμε...Να φταίει αυτό;...Να φταίει εκείνο;...Όλα τα ερωτηματικά στα κεφάλια μας και οι απαντήσεις κρυμμένες κάπου εκεί δίπλα,στο σκάσιμο του κύματος,στον πάτο της θάλασσας,μέσα στην αγκαλιά της,στο δόλωμα,στο δέσιμο,στη ρίψη,στο τσιγάρο που θα ανάψουμε απολαμβάνοντας την ηρεμία,στην πρώτη τζούρα καφέ,στο ξεφύσημα της απελπισίας.Όλα εκεί είναι.
Ένα τραγούδι που έκανε τη διαδρομή ευχάριστη.Ένα soundtrack για την εξόρμηση αυτή...
"Στο Αυλάκι την επόμενη φορά" μας έκανε σαφή την επιλογή του ο Γιωργάκης μιά βδομάδα πριν.Καλά και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας το ξαναείπε δυό-τρείς φορές να το εμπεδώσουμε.Πιάσαμε να κοιτάμε τους χάρτες,να βρούμε στοιχεία στο ίντερνετ για το μέρος.
-Πως σού'ρθε ρε Γιωργάκη το Αυλάκι;
-Ωραίο δε φαίνεται;...Έτσι μού'ρθε!
-Ξέρεις κάτι παραπάνω;
-Το είδα στο χάρτη και δείχνει ωραίο.
Ταξίδι προς το Βορρά λοιπόν,κοντά στην προστατευόμενη περιοχή του Ερημίτη.Είχα ξαναπάει για μπάνιο εκεί,σε μία διπλανή παραλία που βγαίνει αν πάρεις ένα μονοπατάκι απο την κύρια παραλία.Τότε ο ένας φίλος έκανε ψαροντούφεκο,έκανε αυτός τη βουτιά του,τον ακολούθησα κι εγώ με τη μάσκα να δω τους κατοίκους του τόπου.Θυμάμαι οτι είχαμε διανύσει αρκετά καλή απόσταση και ψάρι δεν είδαμε.Ίσως δεν ήταν η μέρα τους...
Ο βυθός είχε βράχια,άμμο και φύκια και σχετικά καλό βάθος.
Λίγο πριν ξεκινήσουμε απο σπίτι μου με το Γιώργη να σου η κοπελιά μου...
-Είναι δυνατόν να φτάσετε στον Ερημίτη;
-Που είναι το περίεργο;...Και πιό μακρυά έχουμε πάει.
-Στον Ερημίτη για ψάρεμα;
-Τι κακό έχει ο Ερημίτης,μιά χαρά θα'ναι.
-Ερημίτης το λέει και τ'όνομα...
Κάθε φορά ακούμε κάτι "αισιόδοξο" πριν ξεκινήσουμε.Κάποιος προσπαθεί να μας συνετίσει κι εμείς να αποδείξουμε οτι θα κάνουμε το μπαμ.Τις περισσότερες φορές τρώμε τα μούτρα μας αλλά δεν το βάζουμε κάτω.Σάμπως είναι αλήθεια το ψάρι που μας κρατά σε εγρήγορση;...Αν δείς κατά πίσω όλες τις εξορμήσεις γραμμένες κι άγραφες θα δείς τα πάντα εκτός απο τη φοβερή ψαριά,αυτή που θα σε κάνει να γυρίσεις σπίτι ανυπόμονος να ξαναδείς αυτά που έπιασες και να κάτσεις να ανάψεις το τσιγάρο και να μονολογήσεις..."Αυτά είναι...γαμήσαμε σήμερα".Αν ήταν στ'αλήθεια το ψάρι λοιπόν θα είχαμε εγκαταλείψει προ πολλού.Είναι άλλα πράγματα πιό βαθιά.Θες νά'ναι το βιαστικό μπουκάρισμα στο αυτοκίνητο για να αρχίσει το ταξίδι;...Θες νά'ναι τα πειράγματα(που δίνουν και παίρνουν);...Θες νά'ναι ο καφές απ'το θερμός που είναι ο πιό ωραίος καφές; Αφού τις περισσότερες φορές τον πίνουμε στα καλύτερα μπαλκόνια,αφού όταν τραβάμε την πρώτη τζούρα είναι σαν να αρχίζει η ιεροτελεστία και η δοκιμασία της υπομονής.Θες νά'ναι η χημεία της τριάδας;...Θες νά'ναι τα μάγια που μας έχει κάνει η θάλασσα;...Λίγο απ'όλα είναι και το ψάρι μαζί,παρ'ότι αρνείται πεισματικά να μας κάνει την τιμή να έρθει να φαει.
Κάναμε σαν καλές νοικοκυρές τα ψώνια μας...
Φαραώ,τσουτσούνια,ακροβάτης,σκαρτσιμάς(καραβιδάκι),σαρδέλες,μοσχιός.
Κινήσαμε υπό τους ήχους του τελευταίου τραμ,του Μανώλη του τραμπαρίφα μιάς μπέμπας που όλο μεγαλώνει και άλλων παρόμοιων "ελαφρών" ιστοριών.Στάση για βενζίνη,μας είχε ήδη συνεπάρει ο ελαφρός ήχος.Ρωτούσε η βενζινοπώλισσα...χορωδιακά απαντούσαμε,ασφαλώς και διέκρινε το ταμπεραμέντο μας...πάντα το διακρίνει.Πορεία προς το Βορρά.
Τα ελαφρά έκαναν καλά τη δουλειά τους μας ανέβασαν κατακόρυφα το κέφι,μας έφτιαξαν τη διάθεση τρείς φορές παραπάνω,μας τόνωσαν το ηθικό τόσο που τέθηκε ένα παλιό ερώτημα...Η ιαχή του πολέμου,ο βρυχηθμός των λεόντων,τα σκυλιά της λύσσας,οι κεραυνοί του Δία και οι φλόγες του Ηφαίστου!
-Θα γαμήσουμε;!
-Ναι!!!
Τρείς φορές για να εμπεδωθεί και για να ακουστεί παντού.Σίγουρα οι σκέψεις μας επέστρεψαν στη Φιερούλα και το ηχηρό χαστούκι που μας έδωσε μα δε μας πτοεί τίποτα.Άλλωστε σήμερα είναι μία άλλη μέρα...
 |
| Το αυλάκι αριστερά... |
Δεν έχει καμία μα καμία σημασία και ας κόντεψε να τον δαγκώσει ο Γιώργης.Πάμε πάλι προς τα πίσω να βρούμε την παράκαμψη.Σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν πάνω στην παραλία.
 |
| ...και δεξιά |
Ευτυχώς ήταν σχεδόν άδεια.Σε μία άκρη ένα βανάκι με τον χίππη κάτοικό του...ποιός ξέρει απο που νά'ρθε;...Ο Χίππης με μιά τύπισσα να ομιλούν στο κατώφλι και στην άκρη της παραλίας το ιστιοπλοικό της τύπισσας να μας στερεί τις βολές στα βράχια.
Ο ήλιος καυτός,ο,τι πρέπει για βουτιά.Είχαμε πεί να φέρουμε μάσκες και μαγιώ ώστε να εξερευνήσουμε την πίστα μας.Ο Γιωργάκης δεν έφερε μαγιώ και μάσκα.Ο Γιώργης δεν έφερε μάσκα.Με τη μία τη δική μου τι να πρωτοδούμε;
Βουτάμε εγώ κι ο Γιώργης...βότσαλα στο βυθό και μετά η άμμος..έρημος...και μετά οι φυκιάδες.Ψάρι πουθενά.Ανασηκώνοντας λίγη άμμο μας καλωσόρισαν οι πρώτοι κάτοικοι του βυθού.Μικρά σαργουδάκια και ένα πολύ ωραίο μελανούρι.Βγήκα έξω και πήρα δυό σαρδέλες να διαλύσω,δε μαζεύτηκε κάτι περισσότερο.Δυστυχώς η εξερεύνηση δεν ήταν δυνατή με μία μάσκα.Θα έπρεπε να έχουμε όλοι ώστε να σαρώσουμε μιά μεγάλη περιοχή και να αποφασίσουμε που έχει καλύτερο βυθό για να κάτσουμε.Χαζέψαμε λίγο ακόμη τα ψαράκια,κάναμε μερικές απλωτές και έξω να στεγνώσουμε.
Η Αλήθεια είναι ότι πήραμε απ'τα μούτρα το Γιωργάκη για αυτή την επιλογή του.Πέσαμε να τον φάμε με το που σκάσαμε στην παραλία.Γριες γκρινιάρες,δε γίνεται έτσι η δουλειά.Γιά κάποιο λόγο δε μας έκανε και φοβερό κλικ.Πρότεινα να ρίξουμε μιά ματιά στη διπλάνη παραλία.Σαν μικροί εξερευνητές πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί εκεί για να δούμε μία μικρής έκτασης παρόμοια ακτή.Ανηφοροκατήφορος το μονοπάτι και με τα πράγματα φορτωμένοι και σκέψου πως θά'μαστε μετά...Ούτε λόγος λοιπόν.Έτσι πιάσαμε και κάναμε την αρχή μας στο Αυλάκι.
Καινούργιες αρματωσιές στο άψε-σβήσε,ωραιότατες δολωσιές και ρίψεις κοντά στα φύκια.Αυτή τη φορά είπαμε να δολώσουμε τα τσουτσούνια μας μισά και όχι σε λωρίδες όπως συνήθως.Έτσι λέει πάνε μεγαλύτερα ψάρια να φάνε και αντέχουν στις τσιμπιές των μικρόψαρων.
Δεν πρόλαβα να ρίξω το δεύτερο καλάμι και στο πρώτο υπήρχε κινητικότητα...σηκωνω για να δω έναν γύλο που είχε τσιμπήσει στον ακροβάτη.Επιστροφή στη θάλασσα γι'αυτόν και δόλωμα ξανά στην αρματωσιά.Υπήρχαν μικρά τσιμπήματα...Μα που στην ευχή γυρνούσε εκείνο το ωραίο μελανούρι;
Πέρασε κάποια ώρα με μικροτσιμπήματα ώσπου στο ίδιο καλάμι που είχε πιαστεί ο γύλος το κουδουνάκι άρχισε να χοροπηδάει.Κάτι φασαριόζικο ερχόταν,μεγάλο δεν ήταν.
 |
| Το μονάκριβο |
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να ξαναδούμε κίνηση.Πέρα απο ένα περκάκι που μου χάλασε μία ωραιότατη δολωσιά φαραώ.
9 καλάμια ψάρευαν όταν πήρε να βραδυάζει και σμήνη απο ενοχλητικά κουνούπια μας περικύκλωσαν.Εμείς τσιμπολογούσαμε μπισκότα και καφέ,τα κουνούπια τσιμπούσαν εμάς,ο χίππης παραπέρα με την τύπισσα τσιμπιόντουσαν μεταξύ τους στη φωτιά που αναβόσβηναν ανάλογα με την ένταση του ανέμου και τα ψάρια για άλλη μια φορά άφαντα.Έχουμε επισκεφτεί αρκετές ακτές του νησιού μας και ψάρια δεν έχουμε πάρει,όχι κάτι ιδιαίτερο.Να δεχτούμε οτι κάποιες μέρες δεν ήταν καλές για ψάρεμα,τις βγάζουμε απ'το παιχνίδι.
 |
| Το πιό ωραίο μπαλκόνι... |
Η ώρα περνούσε όμορφα αλλά υπήρχαν ερωτηματικά που μας απασχολούσαν.Ο Γιωργάκης κόντευε να μαραθεί...σαν έπεσε η νύχτα μετέδωσε μέρος του μαρασμού του και σε εμένα λέγοντας..."Δε γίνεται άλλο με αυτά τα ταξίδια που κάνουμε",αμ ποιός διάλεξε το μέρος; Εγώ το διάλεξα;...Εγώ την τελευταία φορά είπα αστικό ψάρεμα για αλλαγή,ο αέρας είχε άλλη άποψη.Αρκετοί άλλοι πάντως σε συζητήσεις ισχυρίστηκαν οτι τα μακρυνά ψαρέματα δεν έχουν πολύ νόημα,οτι τα έκαναν κι αυτοί και έκριναν οτι είναι πιο βατό να πηγαίνουν στα πέριξ της πόλης του νησιού,αφού λίγες είναι οι φορές που γυρίζουν με ψάρι ούτως η άλλως.
 |
| Ο κακός επισκέπτης |
Ο ουρανός είχε γίνει μουντός και απο τα αχνά σύννεφα έσκαγε δειλά το φως του φεγγαριού,τότε θεώρησα σωστό να κάνω μια δέηση στους αρχαίους θεούς με ύφος παρμένο απο αρχαία τραγωδία,σύρθηκα στα βότσαλα μέχρι να αγγίξω τα κουδουνάκια παρακαλώντας τα να κουνηθούν...μάταια.Επέστρεψα στην καρέκλα μου και επικράτησε η σιωπή,έπεσε πολύ ξεφύσημα και η θάλασσα εκεί...απέναντί μας γελούσε και μας κορόιδευε.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που ένα κουδουνάκι του Γιώργη ζωντάνεψε δειλά.Λίγη αναμονή και ένα μικρό σαργουδάκι ήρθε με το αγκίστρι στο στομάχι του...Που νά'ναι το κοπάδι σου ρε γρουσούζικο;...Κι εσύ τοσοδά πραματάκι τ'αγκίστρι ζήλεψες;...Που τριγυρνά ο σαργοπαππούς σου;.Το σαργουδάκι στον κουβά και σιωπή.
 |
| Ο πιτσιρίκος... |
Το κλίμα είχε πέσει πολύ,τα βατράχια συνέχιζαν ακάθεκτα τα κοάσματά τους σα γέλια ενός πλήθους που μας περιγελά για το πάθημά μας.Ο χίππης εκτέλεσε την αποστολή του και επέστρεψε για ύπνο στο βανάκι του,η τύπισσα με το φουσκωτάκι επέστρεψε στο ιστιοπλοικό...εμείς επιμονή και υπομονή.
"Ήρθε η ώρα;" αναρωτήθηκε ο Γιώργης.
Πρότεινα μιά βόλτα μέχρι το σημείο που η παραλία κάνει τη μεγαλύτερη κοιλιά της,σκεπτόμενος οτι εκεί η θάλασσα έχει διαβρώσει μεγαλύτερο μέρος του εδάφους απο ότι στις άκρες,οπότε με τις αλλαγές ίσως και να έχει αποκαλύψει βράχια δημιουργώντας άλλες συνθήκες που να ευνοούν το φώλιασμα και το σουλάτσο των ψαριών.Βέβαια όπως πάντα κάτι αφήνουμε στη μέση,ένα καλάμι δεν πήρα να κάνω δυό-τρείς ρίψεις ώστε να ανιχνεύσω τη σύσταση του βυθού να δω αν ευσταθούν οι ισχυρισμοί μου.Εκεί στη μέση τα βότσαλα ήταν πιό μεγάλα είχε και κάποιες κοτρώνες ανάμεσά τους...απο τα λίγα που μπόρεσα να δώ μέσα στη θάλασσα παρόμοιος έδειχνε ο βυθός.Δε θα το μάθουμε μέχρι να ξαναπάμε εκεί...αν ποτέ ξαναπάμε.
 |
| Ψαριά τη λες αυτή;;;; |
Τελειώνοντας τη βόλτα μας αρχίσαμε να μαζεύουμε εργαλεία φτάσαμε στ'αυτοκίνητο και εκεί πιο δίπλα είδα τα κατορθώματα των φίλων μου....σκατά ψαράδες!
Στο δρόμο οι καντάδες και τα ελαφρά μετρίασαν τον πόνο της ήττας.Η κούραση υπήρχε αλλά η διάθεση ίσιωσε.Θέμα μιάς-δυό ημερών είναι να ξεκινήσουμε να καταστρώνουμε την επόμενη εξόρμηση,σαν να μην έχει συμβεί τίποτε.Σαν να αρχίζουμε πάλι απ'την αρχή.Τι κι αν μαυρίσει η ψυχή μας εκεί στα μαύρα σκοτάδια;...Αφού το είπαμε,αν ήταν θέμα καλής ψαριάς θα τα είχαμε παρατήσει προ πολλού.Είναι σαν ένα αίνιγμα που καλούμαστε να λύσουμε...Να φταίει αυτό;...Να φταίει εκείνο;...Όλα τα ερωτηματικά στα κεφάλια μας και οι απαντήσεις κρυμμένες κάπου εκεί δίπλα,στο σκάσιμο του κύματος,στον πάτο της θάλασσας,μέσα στην αγκαλιά της,στο δόλωμα,στο δέσιμο,στη ρίψη,στο τσιγάρο που θα ανάψουμε απολαμβάνοντας την ηρεμία,στην πρώτη τζούρα καφέ,στο ξεφύσημα της απελπισίας.Όλα εκεί είναι.
Ένα τραγούδι που έκανε τη διαδρομή ευχάριστη.Ένα soundtrack για την εξόρμηση αυτή...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου