6- Η "Μεγάλη" Δευτέρα (Μανδρακι)

Σελήνη 91% στο άδειασμα-Προγνωστικά φτωχή-μέτρια ημέρα

   Έναρξη μεγάλης εβδομάδας...η Κέρκυρα στολίζεται,βάζει τα καλά της να υποδεχτεί τους επισκέπτες.Οι ντόπιοι στον πυρετό της προετοιμασίας  για τις πασχαλινές εκδηλώσεις,μαγαζιά που είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη ανοίγουν,ξεφυτρώνουν παντού όπως τα αγριόχορτα και σηματοδοτούν την αλλαγή των ρυθμών...την έναρξη της τουριστικής περιόδου.Εμείς το χαβά μας,Δευτέρα σημαίνει ψάρεμα...δεν πά'νά'ρθει και η Δευτέρα παρουσία Δευτεριάτικα...εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει (κατ'εμάς) να γίνει.
   Ο Γιώργης που θα επέλεγε το μέρος δήλωσε οτι θα απουσιάζει.Εγώ κι ο Γιωργάκης πιστοί στο ραντεβού μας.Αισθήτη η απουσία του Γιώργη,έχει τη γκρίνια του αυτός ο τύπος,αλλά χαίρεσαι να τον ακούς να γκρινιάζει το κάνει με στυλ,χαίρεσαι να είσαι μες την αψαρία μόνο και μόνο για να τον βλέπεις να κρεμάει και να ξεφυσάει έχει τον τρόπο του,χαίρεσαι να βλέπεις τις εκρήξεις του όπως και νά'χει.
   Τα δελτία έδιναν νότιο με νοτιοδυτικό άνεμο και μπόρες κατά τις 21.00.
-Θα πάμε;
-Να πάμε!
-Που να πάμε;
-Πάμε όπου νά'ναι...πάμε κοντά.
   Ο καιρός απ'το πρωί έκανε τα δικά του,από ντάλα ήλιο πήγαινε σε συννεφιά,κοπάναγε μια ωραία μπόρα και τσουπ ξανά ο ήλιος και άντε πάλι βροχούλα.Με τα πολλά-πολλά ξεκινήσαμε κατά τις 18.00.
Υπήρχαν κάποια δολώματα στην κατάψυξη.Σαρδέλες,3-4 τσουτσούνια,ένας μοσχιός,και μισό κουτί ακροβάτης που είχε μείνει απο την Παρασκευή που πήγαμε ντουέτο με το Γιώργη για ψυχοθεραπεία.Πήγαμε στο νέο λιμάνι,ψάρι δεν πήραμε αλλά είδαμε ένα ωραιότατο ντοκυμαντέρ για τους θηρευτές της θάλασσας όταν στο τέλος σήκωσα ένα μικρό σκαθάρι.Θέλησα να το επιστρέψω αλλά αυτό γιά κάποιο λόγο δε μπορούσε να κολυμπήσει σωστά και έκανε σπασμωδικές κινήσεις και σβούρες,κατέβαινε καμιά εικοσαριά πόντους και ξανάβγαινε στον αφρό.Εγώ με το Γιώργη το παρακολουθούσαμε φωτίζοντάς με το φακό...Πανάθεμά το,είπα να το γλυτώσω απ'το τηγάνι και αυτό έκοβε σβούρες,μα που λαβώθηκε;
Μέχρι που πρόβαλλε μιά ωραιότατη σκιά από τα βάθηηηη...μία ωραιότατη σκιά όχι πολύ μεγάλη αλλά σίγουρα κάμποσο μεγαλύτερη από το άτυχο σκαθάρι.Έκανε κύκλους απο κάτω του...το μετρούσε για να το γραπώσει,κι εμείς να κοιτάμε σα χαζοί.Το σκαθάρι έδωσε μερικές απλωτές ξεμάκρυνε απ'το μώλο και σε κάποια στιγμή η σκιά φάνηκε να το λυτρώνει απ'το μαρτύριό του  παίρνοντάς το μαζί της.Έτσι λοιπόν φύγαμε λέγοντας οτι μπορεί ψάρι να μην πιάσαμε αλλά το είδαμε,κάτι είναι κι αυτό.
   Πέρασε λοιπόν να με πάρει ο Γιωργάκης,του αραδιάζω τα δολώματα που είχα,του αραδιάζω τα προγνωστικά του καιρού,του αραδιάζω τα αλιευτικά προγνωστικά της ημέρας και προτείνω δειλά να μην πάρουμε άλλα δολώματα.Καλά,ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό δε θα μπορούσα να πείσω να μην αγοράσουμε αυτό που δεν είχαμε...ένα φαραώ.
-Τι θα πάμε να κάνουμε μόνο με κατεψυγμένα τσουτσούνια και ακροβάτη;
-Έχουμε και σαρδέλες,και ζύμη,και το μοσχιό..έχουμε
-Θέλω φαραώ..
-Ναι δίκιο,Δευτέρα χωρίς κατάθεση είναι αμαρτία.
Πήραμε και το φαραώ μας,πήραμε και αγκίστρια πήραμε και βαρίδια πήραμε και sialum...σαν κυράτσες που βγαίνουν να πάρουν ένα πράγμα και γυρίζουν φορτωμένες σαν τον Άη-Βασίλη.
   Αστικό το ψάρεμα λοιπόν.Εφόσον έπνεε νότιος έπρεπε να βρούμε μέρος απάνεμο μη μας πάρει το κεφάλι.Αποφασίσαμε να πάμε στην παραλία του παλαιού φρουρίου πλάι στο λιμανάκι.Γιατί όχι στο λιμανάκι;
Όσες φορές κι αν πήγαμε δεν πήραμε το παραμικρό και τι να κάνουμε τώρα;...Αφού την έχουμε δεί τύποι της παραλίας,θέλουμε την άπλα μας.
Παρκάρισμα ,φόρτωμα τα πράγματα στους ώμους και με τη λαχτάρα ούτε καταλάβαμε για πότε φτάσαμε.

Τα τείχη επιβλητικά ορθώνονται...

Στο βάθος το λιμανάκι (Μανδράκι)

   Άρχισε πυρετωδώς το δέσιμο αφού κάτι μας έλεγε οτι δε θα κρατούσε πολλές ώρες το ψάρεμα...μύριζε βροχή.Το αεράκι έπιανε απο τα πλάγια,ευτυχώς όχι με όλη την έντασή του.Δολώσαμε και ρίξαμε στη θάλασσα της ελπίδας.
Ω ναι! Απ'την αρχή υπήρχε κάτι το θετικό,κάποια δειλά τσιμπήματα...καχύποπτα μεγάλα ψάρια της πόλης θέλουμε να πιστεύουμε.Κάποια τραβήγματα ήταν θαρραλέα.

Γενναίες δολωσιές

   Εν τω μεταξύ πέρα απο το αεράκι όλο και καμιά ψιχάλα μας έφερνε και δώστου να χωνόμαστε κάπου να μη γίνουμε μούσκεμα.Παίζαμε ένα σχετικό κρυφτούλι.Σε κάποια φάση αράξαμε για τσιγάρο και ένα κουδουνάκι του Γιωργάκη ανυψώθηκε...
-Ρε δεν πας να δείς;
-Άσε να τραβήξει λίγο
-Αφού τράβηξε...
-Μετά το τσιγάρο.
Έκανε το παιδί το τσιγάρο του και πιάνει να σηκώσει,δίχως να σκαλώσει κάπου κι ερχόμενο ομαλά το διπλαράκι επέστρεψε χωρίς αγκίστρια!
Μα είναι δυνατόν;...Παράμαλο 0.30 δεμένο σε θηλιά ώστε να παίρνει αγκίστρι με κρίκο...οπότε διπλή πετονιά!

-Ρε λες;
-Μα δε θα τραβούσε;
-Μα αφού τράβηξε...
-Μα και τα δύο;
Και μείναμε απλά να αναρωτιόμαστε.

Πρώτες ψιχάλες

Ο αέρας άρχισε να φυσά κάπως ακανόνιστα και πήρε να βραδυάζει.Ο ουρανός μαύριζε όλο και  περισσότερο,ψιλές σταγόνες έσκαγαν πάνω μας που και που προειδοποιωντας για την επερχόμενη μπόρα.Αστραπές κάπου στο βάθος...
Άρχισε να δυναμώνει ο αέρας και οι σταγόνες να πληθαίνουν.Πήραμε την απόφαση να μαζέψουμε πριν μας πάρει και μας σηκώσει.
Στο ένα καλάμι που είχε φαραώ,ένας μικρός κακαρέλος είχε καταπιεί το αγκίστρι.Μαζέψαμε και πήραμε τρέχοντας το δρόμο για το αυτοκίνητο.Φτάσαμε έχοντας γίνει μούσκεμα,άψαροι και ουσιαστικά χωρίς να έχουμε λήξει ομάλα το ψάρεμα...Παρ'όλα αυτά υπήρχε μιά υπέροχη αίσθηση πληρότητας,φύγαμε γεμάτοι και χαρούμενοι.Συνολική ψαριά ο κακαρέλος και 2 σιχαμερές λάλες...δεν τη λες ψαριά αυτή!

Ο άτυχος της βραδυάς

Μα δεν είναι και στο χέρι μας...
Η θάλασσα κάνει κουμάντο.Ξέρει να μας κρατάει εκεί,δε μας δίνει όποτε θέλουμε αλλά όποτε θέλει αυτή.Αυτή καθορίζει το παιχνίδι.Κάνει μούτρα,κάνει πείσματα και εκεί που  πας να πείς ένα "Άει στο καλό" και να τα παρατήσεις...σου κλείνει ένα ματάκι,σου σκάει ένα χαμογελάκι αλά Μόνα Λίζα να σε φέρει στα ίσια και δώστου εσύ γονατιστός την επόμενη Δευτέρα σαν να μην τρέχει τίποτα.Έτσι παν αυτά.Μάλλον μας αρέσει το μαστίγιο δεν εξηγείται αλλιώς,μπόρα,φουρτούνα,αψαρία και πάλι είμαστε εκεί και φεύγουμε και χαμογελαστοί...βίτσια είναι αυτά!
Πάντως εκεί θα πάμε ξανά...το μέρος κάτι έχει να πεί.