23- Στη Σωτηριώτισσα

Σελήνη 97% στο άδειασμα- Προγνωστικά: Πολύ καλή ημέρα


   Ενώ έχουμε πεί οτι οι παραλίες για κάποιο λόγο δεν είναι για εμάς...διαλέγουμε παραλίες. Σωτηριώτισσα ήθελε ο Γιωργάκης και αφού ήταν η σειρά του ποιός να αρνηθεί. Εγώ με το Γιώργη είχαμε κάνει μιά βουτιά εκεί το καλοκαίρι για να αντικρύσουμε την απόλυτη νέκρα και ένα παρακμιακό κέφαλο να κολυμπά όπως-όπως...μέχρι να φάει έναν αναπνευστήρα στο κεφάλι για να τον πιάσουμε με τα χέρια.

   Φτάσαμε νωρίς στην παραλία με όλα τα καλούδια και τον οπλισμό μας. Είχε όμορφη μέρα, ωραία χρώματα...κάτι αισιόδοξο έπνεε παρόλο που η παραλία θεώρειται για κλάματα από εμάς. Εκει κοντά μένει και ένας φίλος, σαν μας είδε έσπευσε να μας πεί την καλησπέρα του.
   Αρχίσαμε να αρματώνουμε το μέρος...εγώ είχα φέρει πέντε καλάμια μαζί μου και είχα σκοπό να τα ρίξω όλα, δεν πάει άλλο αυτή η αψαρία, με κάποιον τρόπο πρέπει να δω ψάρι, να αυξήσω τις πιθανότητες...περισσότερα εργαλεία λοιπόν. Διπλαράκια,μονάγκιστρα και πολυάγκιστρα στο παιχνίδι και εμπρός να κατακτήσουμε τα ασήμια της θάλασσας.
   Είχαμε μαζί μας και biggatini και φαραώ και τσουτσούνια και σαρδέλες και θραψαλάκια και της Παναγιάς τα μάτια...δεν έμενα παρά να τσιμπήσει. Έγιναν οι πρώτες ριξιές και στρογγυλοκαθήσαμε στα σκαμπό μας, ανάψαμε τσιγάρα, βάλαμε καφεδάκι και πιάσαμε το κουτσομπολιό. Έτσι πέρασε η πρώτη ώρα...και χωρίς τσίμπημα.
   Στη δεύτερη ριξιά και πάνω που ο Γιωργάκης κάνει να ρίξει με το καινούργιο του OCEANIC DELTA 4,20 ακούγεται μία έκρηξη. Εγώ με το Γιώργη αρχίσαμε τα γέλια, θεωρήσαμε οτι απλά κάπου σκόνταψε η ριξιά του Γιωργάκη, μέχρι που τον είδαμε να έρχεται μαγκωμένος με το καλάμι στα χέρια. 
-Ρε μαλάκες....έσπασε το καλάμι μας είπε με μιά φάτσα ξενερωμένη όσο δεν πάει...
Περιμέναμε κι εμείς να δούμε τη μύτη κομμένη στα δύο...αλλά έλα που η έκρηξη που ακόυστηκε νωρίτερα έιχε γίνει στη βάση του, είχε ανοίξει σαν κάνη από ντουφέκι σε κόμιξ!

Η σελήνη ανατέλλει κατακόκκινη

Δεύτερη φορά ψαρέματος και το καλάμι ουσιαστικά άχρηστο...μαζί με το καλάμι έσπασε και το ηθικό της ομάδας. Έκτοτε άρχισαν όλα να πηγαίνουν στραβά μαζί με τα ψάρι απου δεν υπήρχαν γιά άλλη μιά φορά. Αρματωσιές έσπαγαν κατά τη βολή, βαρίδια εκτοξεύοταν στα πέρατα άνευ αρματωσιάς...παράμαλλα έσπαγαν. Η κατάρα της Σωτηριώτισσας μας πήρε παραμάζωμα...κάποιος ή κάποια μυστήρια δύναμη δε μας ήθελε κάθόλου μα καθόλου εκεί.
   Συνεχίσαμε να ψαρεύουμε προσπαθώντας να χαλαρώσουμε από τις κακοτοπιές.
Ο τόπος έχει διάσπαρτες φυκιάδες και βραχάκια, κατά καιρούς λέγεται οτι δίνει καμιά τσιπούρα αλλά κλασικά όχι σε εμάς. Το ηθικό της ομάδος ανέβηκε όταν ό άτυχος και κωλόφαρδος συνάμα Γιωργάκης πήρε τσίμπημα που έκανε το καλάμι να φύγει απο τη βάση. Στο νού μου έσκασε η εικόνα μιάς χρυσοφρύδας μεγαλόπρεπης ξαπλωμένης στην άμμο...μάταια!
Το παράμαλλο ήρθε πάνω κομμένο, έιχε φαραώ και φλοτεράκι...δε χρειάζεται να πούμε και πολλά, πιθανότατα γοφάρι τσίμπησε το φαραώ μαζί με το αγκίστρι και έκανε κι αυτό την τύχη του αφήνοντάς μας με το φλοτέρ στο χέρι.

  Η ώρα κυλούσε υποτονικά...με το φεγγάρι να σπάει κάπως τη μονοτονία ανατέλλοντας κατακόκκινο. Ένα σαργουδάκι ήρθε πάνω από το Γιωργάκη και αυτό ήταν όλο....τίποτε μα τίποτε άλλο δεν τσίμπησε....δεν έφθειρε τα δολώματά μας. Όλη η βραδυά πέρασε με ιστορίες που σηκωνόμασταν και λέγαμε διαδοχικά εμπρός στους υπόλοιπους της τριάδας...σε μορφή διήγησης...σαν παραμύθια.
   Η υγρασία μας πότιζε τα κόκκαλα..και έκανε σαφές οτι ούτε απόψε ήταν η βραδυά μας. Το ολοκαίνουργιο τσακισμένο τετράμετρο με το παλιό εξίσου τσακισμένο ηθικό μας μπήκαν στο αυτοκίνητο και πήραν το δρόμο της επιστροφής.