Πέρασε δύσκολα τούτος ο χειμώνας. Αψαρίες φοβερές, να κάθεσαι στο καρεκλάκι και να σε καταπίνει, να βουλιάζεις μέσα του. Κάθε Δευτέρα το ίδιο βιολί, καινούργιες αρματωσιές καινούργια μέρη (και παλιά), να αγοράζεις τα καλύτερα δολώματα και να κάνεις δολωσιές γιά βιτρίνα και να φεύγεις σκυφτός. Να γυρίζεις μουσκεμένος από την υγρασία μέχρι το κόκκαλο και παγωμένος και να μην έχεις ένα τρόπαιο να σε γλυκάνει λίγο. Βέβαια δεν είναι και τόση η κακομοιριά όσο φαίνεται παραπάνω. Αυτές είναι σκέψεις που πάνε και έρχονται. Αν το καλοσκεφτείς η τριάδα δεν έσπασε καθόλου μέσα στο χειμώνα, ούτε οι ατάκες ούτε τα καραγκιοζιλίκια μας. Εν τέλει αυτό δεν είναι και η συνταγή γιά να δέσει το γλυκό...αλλιώς θα τραβούσαμε ο καθένας γιά ψάρεμα μόνος του.
Όπως και νά'χει μπήκε καλοκαίρι, αρχίσαμε τις βουτιές και αρχίσαμε να ξυνόμαστε γιά το πως θα βγάλουμε κάνα δόλωμα μόνοι μας μιάς και με τα αγοραστά δυό χρονάκια που ψαρεύουμε δεν είδαμε και τη φοβερή προκοπή. Μα γιά στάσου ρε φίλε, γιατί δηλαδή το κωλόψαρο αν έχει όρεξη δε θα φάει στη σαρδέλα, στο καλαμάρι, στην αληθινή, στη γαρίδα, στο γαυράκι κλπ κλπ;
Ντε και καλά φαραώ και τσουτσούνια θέλουν;
Έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα νέο σκεπτικό, αφού δεν πιάνουμε που δεν πιάνουμε λέπι να αρχίσουμε να ψαρεύουμε με τα φτηνά κλασικά δολώματα...γιά ποιό λόγο τόσα έξοδα;
Αρχίσαμε με το λοιπόν τις βουτιές και να σου τα αγγούρια της θάλασσας, να οι αληθινές, να οι ξεχασμένες και παραγκωνισμένες πεταλίδες και σαλιγκαράκια, να και λίγο καλαμαράκι ναι και μερικές γαρίδες και σαρδέλες στο αλάτι και μιά χαρά ποικιλία σερβίρουμε και πάλι.
Με το έμπα αυτού του μήνα βαλθήκαμε να ανακαλύψουμε μιά καινούργια παραλία με το Γιωργάκη, έτσι μιά Δευτέρα κατεβήκαμε σε μιά παραλία με 123 ή 127 σκαλιά...ελάχιστη σημασία έχει. Έδειχνε ειδυλλιακή μα παραμελημένη, εκεί στην περιοχή του περάματος περιτριγυρισμένη από ξενοδοχεία και τουριστίλα...μα αυτή εκεί σκουπιδιασμένη και εγκαταλελειμένη. Πρώτη ριξιά και τσιπουρίτσα...νά το ηθικό μας στο θεό!!!
Η βραδυα συνέχισε με περίεργα τσιμπήματα...κάτι έσερνε αργά το δόλωμα και κατόπιν το παράμαλλο ήταν κομμένο...η φαντασία μας έφτιαξε πονηρά ψάρια που με τα δόντια τους έκοβαν τα παράμαλα μας πριν το πάρουμε είδηση.
Έτσι λοιπόν με το Γιωργάκη κάναμε λόγο για μία γη της επαγγελίας γιά ένα απίστευτο μέρος και την επόμενη Δευτέρα πήραμε αγκαζέ καμαρωτοί καμαρωτοί και το Γιώργη (που στην προηγούμενη απουσίαζε) να του δείξουμε την ανακάλυψή μας. Πήραμε και μάσκες και πήγαμε νωρίς ώστε να βουτήξουμε και να δούμε το υποβρύχιο τοπίο...
Μα τι τα θέλαμε..μία αμμουδιά με λιγοστά ψάρια και μικροσκοπικά σε μέγεθος. Ναι, αλλά η παραλία αυτή έχει εκείνο το φανταστικό ψάρι που με την πονηριά του κόβει παράμαλα...αναρωτιόμασταν τι να ήταν και η απάντηση δεν άργησε να έρθει όταν με φώναξε ο Γιωργάκης να πάω προς το μέρος του. Ένας κάβουρας θηρίο με κάτι δαγκάνες να με το συμπάθειο έκοβε βόλτες στο βυθό. Αυτός ο γρουσούζης μας την έκανε...πιό πέρα κι άλλος κάβουρας. Μα τι τεράστια καβούρια είναι αυτά στα ρήχα; Καταφέραμε και αποχιάσαμε τον δεύτερο και όταν τον είδε ο Γιώργης έξω..."Μπλε καβούρι".
Όντως ήταν το μπλε καβούρι που έχει κάνει την εμφάνισή του και στο νησί μας. Η παραλία που βρισκόμασταν είναι κοντά στη λιμνοθάλασσα του αεροδρομίου...η λιμνοθάλασσα λοιπόν είναι πιά το καβουροχωριό. Γιά ποιό λόγο να μέναμε σε αυτή την παραλία γιά να παίξουμε με λιανώματα και κάβουρες; Μαζέψαμε τα μπογαλάκια και πήγαμε στην παραλία στις Μπενίτσες, φάγαμε τα μούτρα μας κι εκεί όπως κάθε φορά...δεν τσίμπησε τίποτα και ξεμείναμε στην παραλία να τρώμε κεράσια και νεκταρίνια σαν πιθήκια...μέσα στη νύχτα.
Μιάς και μελέτησα τα νεκταρίνια. Μπορεί στα δευτεριάτικα να μη βγάζαμε τίποτα αλλά στα μεσημεριανά μπάνια βγήκαν κάποιοι σαργοί και μία μεγάλη σάλπα με μικρό μονάγκιστο χωρίς βαρίδιο κλπ...δολωμένο με νεκταρίνι. Έβλεπα εγώ τους σαργούς κάτω από το μώλο κοπαδιαστούς, μέρα μεσημέρι να σουλατσάρουν και σαν πετούσε κάποιος κάνα κουκούτσι απο ροδάκινο η νεκταρίνι έβραζε η θάλασσα, σωστός χαμός...και σαργοί παντόφλες στο παιχνίδι.
Έλα που όμως το βράδυ δεν κουνιόταν φύλλο. Γενικά μέρα μεσημέρι πολλά ψάρια είδαμε στη θάλασσα...εκεί ανάμεσα από τους λουόμενους...τσιπούρες...σαργοί....λαβράκια...μουρμούρες του κιλού!!!
Τι γίνεται το βράδυ...που πάνε όλα αυτά;
Άλλο ψάρεμα που έγινε ήταν στο Καμινάκι...όπου φτάσαμε νωρίς βουτήξαμε έιδαμε διάφορα ωραία, μαζέψαμε τα δολώματά μας μα το βράδυ κύλησε άτονα, μόνο τάβλι δε βγάλαμε γιά να περάσει η ώρα. Υπήρξαν μικρά τσιμπήματα και δυό μικρόψαρα...δεν είναι ψαριά αυτή όμως.
Σίγουρα η θάλασσα έχει κάποια ψάρια, μένει να αποκωδικοποιηθεί τι συμβαίνει σε κάθε τόπο και τα κάνει να ορμάνε ακόμα και στις πιό αναξιόπιστες αρματωσιές που είναι φτιαγμένες άτσαλα και με φτηνοπετονιές. Πάντως νομίζω στα κεφάλια όλων μας γυρίζει ένα "αχ τι ωραία που δεν ξοδευόμαστε πιά" κι όχι από τσιγκουνιά. Όταν τα σκας χοντρά γιά να πάρεις δόλωμα και γυρίζεις άψαρος είναι βαρύ...λες εγώ έκανα τα πάντα, μέχρι και το καλύτερο δόλωμα πήρα και πάλι στο μηδέν;
Μέχρι και ο Γιώργης πού είναι κλασάτος τύπος και λατρεύει να σερβίρει γκουρμέ δόλωμα στα ψάρια προσαρμόστηκε μιά χαρά. Ναι λοιπόν, τα φτωχοδολώματα που περιφρονούσαμε θα γίνουν το όπλο μας. Φτιάξαμε και την παγίδα γιά φαραώ μένει να καταφέρουμε να βρούμε μπας και βγάλουμε έναν γιά καμιά Δευτέρα μας. Δε λέμε, θα αγοράσουμε ξανά σε κάποια φάση έτσι τιμητικά ένα φαραώ...αλλά όχι αυτό το κακό, κάθε βδομάδα κατάθεση,
Ο Ιούνιος δε μας έδωσε τίποτα ιδιαίτερο αλλά να, βουτάμε για δόλωμα, κάνουμε και το μπανάκι μας έχει άλλο γούστο, είναι λες και είμαστε πιτσιρίκια και ανακαλύπτουμε τον κόσμο ξανά...πλάκα πλάκα σε λίγο καιρό κλείνουμε δυό χρόνια ασταμάτητου ψαρέματος και ώ ναι είναι αυτό που ακόμα μας γεμίζει...περιμένουμε πως και πως την κάθε Δευτέρα γιά ένα ακόμα ρεσιτάλ...
Όπως και νά'χει μπήκε καλοκαίρι, αρχίσαμε τις βουτιές και αρχίσαμε να ξυνόμαστε γιά το πως θα βγάλουμε κάνα δόλωμα μόνοι μας μιάς και με τα αγοραστά δυό χρονάκια που ψαρεύουμε δεν είδαμε και τη φοβερή προκοπή. Μα γιά στάσου ρε φίλε, γιατί δηλαδή το κωλόψαρο αν έχει όρεξη δε θα φάει στη σαρδέλα, στο καλαμάρι, στην αληθινή, στη γαρίδα, στο γαυράκι κλπ κλπ;
Ντε και καλά φαραώ και τσουτσούνια θέλουν;
Έτσι λοιπόν μπήκαμε σε ένα νέο σκεπτικό, αφού δεν πιάνουμε που δεν πιάνουμε λέπι να αρχίσουμε να ψαρεύουμε με τα φτηνά κλασικά δολώματα...γιά ποιό λόγο τόσα έξοδα;
 |
| Η πύλη γιά τη γη της επαγγελίας |
 |
| Σκαλιά...πολλά σκαλιά |
Με το έμπα αυτού του μήνα βαλθήκαμε να ανακαλύψουμε μιά καινούργια παραλία με το Γιωργάκη, έτσι μιά Δευτέρα κατεβήκαμε σε μιά παραλία με 123 ή 127 σκαλιά...ελάχιστη σημασία έχει. Έδειχνε ειδυλλιακή μα παραμελημένη, εκεί στην περιοχή του περάματος περιτριγυρισμένη από ξενοδοχεία και τουριστίλα...μα αυτή εκεί σκουπιδιασμένη και εγκαταλελειμένη. Πρώτη ριξιά και τσιπουρίτσα...νά το ηθικό μας στο θεό!!!
Η βραδυα συνέχισε με περίεργα τσιμπήματα...κάτι έσερνε αργά το δόλωμα και κατόπιν το παράμαλλο ήταν κομμένο...η φαντασία μας έφτιαξε πονηρά ψάρια που με τα δόντια τους έκοβαν τα παράμαλα μας πριν το πάρουμε είδηση.
Έτσι λοιπόν με το Γιωργάκη κάναμε λόγο για μία γη της επαγγελίας γιά ένα απίστευτο μέρος και την επόμενη Δευτέρα πήραμε αγκαζέ καμαρωτοί καμαρωτοί και το Γιώργη (που στην προηγούμενη απουσίαζε) να του δείξουμε την ανακάλυψή μας. Πήραμε και μάσκες και πήγαμε νωρίς ώστε να βουτήξουμε και να δούμε το υποβρύχιο τοπίο...
 |
| Η γη της επαγγελίας |
Μα τι τα θέλαμε..μία αμμουδιά με λιγοστά ψάρια και μικροσκοπικά σε μέγεθος. Ναι, αλλά η παραλία αυτή έχει εκείνο το φανταστικό ψάρι που με την πονηριά του κόβει παράμαλα...αναρωτιόμασταν τι να ήταν και η απάντηση δεν άργησε να έρθει όταν με φώναξε ο Γιωργάκης να πάω προς το μέρος του. Ένας κάβουρας θηρίο με κάτι δαγκάνες να με το συμπάθειο έκοβε βόλτες στο βυθό. Αυτός ο γρουσούζης μας την έκανε...πιό πέρα κι άλλος κάβουρας. Μα τι τεράστια καβούρια είναι αυτά στα ρήχα; Καταφέραμε και αποχιάσαμε τον δεύτερο και όταν τον είδε ο Γιώργης έξω..."Μπλε καβούρι".
 |
| Εκτός της τσιπούρας τα υπόλοιπα πιάστηκαν με ψιλό μονάγκιστρο και νεκταρίνι |
Τι γίνεται το βράδυ...που πάνε όλα αυτά;
Άλλο ψάρεμα που έγινε ήταν στο Καμινάκι...όπου φτάσαμε νωρίς βουτήξαμε έιδαμε διάφορα ωραία, μαζέψαμε τα δολώματά μας μα το βράδυ κύλησε άτονα, μόνο τάβλι δε βγάλαμε γιά να περάσει η ώρα. Υπήρξαν μικρά τσιμπήματα και δυό μικρόψαρα...δεν είναι ψαριά αυτή όμως.
 |
| Καμινάκι |
Μέχρι και ο Γιώργης πού είναι κλασάτος τύπος και λατρεύει να σερβίρει γκουρμέ δόλωμα στα ψάρια προσαρμόστηκε μιά χαρά. Ναι λοιπόν, τα φτωχοδολώματα που περιφρονούσαμε θα γίνουν το όπλο μας. Φτιάξαμε και την παγίδα γιά φαραώ μένει να καταφέρουμε να βρούμε μπας και βγάλουμε έναν γιά καμιά Δευτέρα μας. Δε λέμε, θα αγοράσουμε ξανά σε κάποια φάση έτσι τιμητικά ένα φαραώ...αλλά όχι αυτό το κακό, κάθε βδομάδα κατάθεση,
Ο Ιούνιος δε μας έδωσε τίποτα ιδιαίτερο αλλά να, βουτάμε για δόλωμα, κάνουμε και το μπανάκι μας έχει άλλο γούστο, είναι λες και είμαστε πιτσιρίκια και ανακαλύπτουμε τον κόσμο ξανά...πλάκα πλάκα σε λίγο καιρό κλείνουμε δυό χρόνια ασταμάτητου ψαρέματος και ώ ναι είναι αυτό που ακόμα μας γεμίζει...περιμένουμε πως και πως την κάθε Δευτέρα γιά ένα ακόμα ρεσιτάλ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου