Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου
Σελήνη 14 ημερών
Προγνωστικά- Καλή ημέρα
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018
Την προηγούμενη φορά πήγαμε στον Ανεμόμυλο, ενω τα προγνωστικά ήταν καλά δεν πήραμε τσιμπιά. Εκείνο το βράδυ πήγαν και άλλοι φίλοι γιά ψάρεμα και δεν έβγαλε κανείς τίποτα. Ένας μάλιστα ήξερε οτι δε θα τσιμπήσει καν λόγω των ρευμάτων στη θάλασσα, δεν είναι καλά αυτά τα ρεύματα, δεν τρώνε τα ψάρια. Παρόλα αυτά πήγε κι αυτός να φάει τα μούτρα του.
Ετούτη τη Δευτέρα ξεκινήσαμε λειψοί. Ο Γιωργάκης λόγω επερχόμενου ταξιδιού θα δούλευε οπότε μείναμε εγώ και ο Γιώργης να βγάλουμε την ομάδα ασπροπρόσωπη. Βέβαια και την περασμένη ο Γιωργάκης έφυγε ξαφνικά λόγω δουλειάς...γλύτωσε την αψαρία. Ξεκινήσαμε με κακά προγνωστικά, μα ποιός δίνει βάση σε αυτά, τα αποτελέσματά μας ελάχιστα αλλάζουν.
Τον τελευταίο καιρό γνωρίσαμε και τον Αντρέα, μανιακός ψαράς, ψαγμένος όσο δεν πάει και με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του. Αυτός μας έδειξε ένα ωραίο μέρος που σουλατσάρουν οι χρυσοφρύδες κυρίες και οι παρέες τους. Εμείς βέβαια επιμένουμε να θέλουμε να ψαχνόμαστε. όπως επιμένουμε να θέλουμε να είμαστε τριάδα, πάνε οι καιροί που θέλαμε να γίνουμε πολλοί. Βέβαια με τον Αντρέα έχουμε πάει κάποιες φορές. Αυτός μας άνοιξε και τα μάτια για τον γυαλίσιο. Eπέμενε οτι τα ψάρια τρώνε σε αυτό το δόλωμα, άλλο που σε εμάς δεν ειχε τσιμπήσει ποτέ. Εν τέλει το δοκιμάσαμε και τα ψάρια το προτιμούσαν περισσότερα από το φαραώ και το τσουτσούνι...ή μάλλον γιά να είμαστε δίκαιοι, έπαιζε στην ίδια θέση με το φαραώ. Υπήρχε μία μικρή λεπτομέρεια, ο Αντρέας έλεγε όπως το βγάζεις βάλτο, μην το παραγουλιάζεις, χάνει τη γεύση του, βάλτο όπως είναι και θα σκληρύνει μέσασ τη θάλασσα. Δεν ξέρω αν έπαιζε κάποιο ρόλο μα μόνο έτσι είδα αυτό το δόλωμα να δουλεύει, να το τσιμπάνε τα ψάρια και να πιάνονται επίσης.
Τέλος πάντων, ο Αντρέας με είχε πάρει ήδη δύο φορές τηλέφωνο, έγω δεν είχα απαντήσει μιάς και σκεφτόμασταν να πάμε ρομαντικά με το Γιώργη.Έλα που πήγαμε γιά τα καθιερωμένα μας ψώνια και τσουπ να ο Αντρέας στα πίσω ράφια να διαλέγει ατσαλίνες μπας και πίασει κάνα χοντρόψαρο. Την επόμενη Δευτέρα με το καλό έχει εξόρμηση μαζί του. Άντε να μάθεις σε γέρο γάιδαρο νέα περπατησιά...έχουμε μάθει να είμαστε τρείς καταραμένοι τόσα χρόνια και αυτό κάνουμε καλά.
Η επιλογή μέρους έπεσε στο Γιώργη ετούτη τη φορά, εγώ δε θέλησα να πω και πολλά. Ο Γιώργης είπε Marbella. Πεντάστερο ξενοδοχείο με παραλία σενιαρισμένη. Άραγε θα ήταν και η ψαριά μας πεντάστερη; Ένας τύπος στο δολωματάδικο άκουσε που θα πηγαίναμε και άρχισε να λέει για καλές τσιπούρες αλλα με όλοκληρη μάνα και αγκίστρι 2/0. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα δεν υπήρχαν πουθενά μάνες. Φαραώ ζωντανό, σαρδέλα στο αλάτι και δυό αλατισμένες μάνες από την προηγούμενη φορά.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και επικρατούσε γαλήνη, ωραίο φως και λιγοστοί τουρίστες να κάθονται μεταξύ αυτών και κάποιοι που ψάρευαν. Πιάσαμε πόστο κοντά σε σκάλα μη χρειαστεί να ξεψαρίσουμε κάνα θηρίο παναθεμά μας.
Κάτω από το μώλο κάμποσες καλογρίτσες και μία σμέρνα που γυρόφερνε ανάμεσα στα βράχια. Της έριξα μιά-δυό σαρδέλες να φάει και περιέργως δεν πήγε με τη μία. Πήγε όταν έπιασαν να τις πλησιάζουν οι σιχαμένες οι λάλες. Ρίξαμε με το καλό και απολαμβάναμε την ηρεμία...πότε πότε η ηρεμία χαλούσε από μια ωραία παρουσία που βρισκόταν παραδίπλα μα αυτό είναι άλλο θέμα.
Μα να μη τσιμπάει...μα να μη δοκιμάζει ψάρι από τα δικά μας. Περνάει κι ένας μπάρμπας και βλέπει τη σμέρνα που έβοσκε κι άρχισε να λέει ιστορίες για ένα ψάρι που του τσίμπησε και έδωσε μάχη ζωής, μαζεύτηκε κόσμος και κοιτούσε λέει...μέχρι που άρχισαν να του φωνάζουν να αφήσει το καλάμι γιατί θα τον έπαιρνε μέσα...εν τέλει του έκοψ την πετονιά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μας έριξε κι ο μπάρμπας τη σάλτσα του και πιάσαμε ξανά να αράζουμε παρέα με ένα φιλαράκι πυο δουλεύει εκεί.
Άτιμη υγρασία μας θύμιζε οτι δεν είναι πιά καλοκαίρι. Είχε πιάσει σκοτάδι κι ο Γιώργης να μιλα΄στο τηλέφωνό του μέχρι που ένα κουδουνάκι πήρε δρόμο, σηκώνει και τι να δεί....μιά λάλα. Η λάλα όμως δε μπορεί να πήρε μέτρα, το ψοφοσκούληκο όσο και να το θέλει δε μπορεί να το κάνει αυτό. Υποθέσαμε οτι κάποιο διερχόμενο ψάρι έπεσε πάνω στην πετονιά. Αργότερα και ένα δικό μου κουδούνι πήρε δρόμο. Δοκίμασα να το φέρω και τίποτα. Κοιτώντας πιό προσεκτικά είδαμε ένα χταπόδι να κολυμπάει εκεί κοντά και κοιτώντας ακόμα προσεκτικότερα είδαμε πολλές νυχτερίδες να πετούν κολλητά στην επιφάνεια. Θεωρώ οτι πήραμε τις απαντήσεις μας. Περνούσε η ώρα και η υγρασία πηρούνιαζε χειρότερα, τα μόνα θηράματα λάλες και απελπισία.
Άρχισε να βγαίνει το φεγγαράκι κατακόκκινο...λέμε ίσως με την ανατολή του να δούμε προκοπή. Μάταια. Μπας πηρούνιασε η υγρασία γιά καλά...μία το βράδυ έλεγε το ρολόοι όταν πιάσαμε να μαζεύουμε. Δε βαριέσαι ούτε πρώτη φορά είναι ούτε η τελευταία που την παθαίνουμε έτσι. Πάντως θα επισκεφτούμε ξανα το σημείο...έιχε κάτι όμορφο.
Σελήνη 14 ημερών
Προγνωστικά- Καλή ημέρα
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018
Σελήνη 21 ημερών
Προγνωστικά- Φτωχή ημέρα
 |
| Το δόλωμα φωτίζει μες τη νύχτα |
Την προηγούμενη φορά πήγαμε στον Ανεμόμυλο, ενω τα προγνωστικά ήταν καλά δεν πήραμε τσιμπιά. Εκείνο το βράδυ πήγαν και άλλοι φίλοι γιά ψάρεμα και δεν έβγαλε κανείς τίποτα. Ένας μάλιστα ήξερε οτι δε θα τσιμπήσει καν λόγω των ρευμάτων στη θάλασσα, δεν είναι καλά αυτά τα ρεύματα, δεν τρώνε τα ψάρια. Παρόλα αυτά πήγε κι αυτός να φάει τα μούτρα του.Ετούτη τη Δευτέρα ξεκινήσαμε λειψοί. Ο Γιωργάκης λόγω επερχόμενου ταξιδιού θα δούλευε οπότε μείναμε εγώ και ο Γιώργης να βγάλουμε την ομάδα ασπροπρόσωπη. Βέβαια και την περασμένη ο Γιωργάκης έφυγε ξαφνικά λόγω δουλειάς...γλύτωσε την αψαρία. Ξεκινήσαμε με κακά προγνωστικά, μα ποιός δίνει βάση σε αυτά, τα αποτελέσματά μας ελάχιστα αλλάζουν.
Τον τελευταίο καιρό γνωρίσαμε και τον Αντρέα, μανιακός ψαράς, ψαγμένος όσο δεν πάει και με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του. Αυτός μας έδειξε ένα ωραίο μέρος που σουλατσάρουν οι χρυσοφρύδες κυρίες και οι παρέες τους. Εμείς βέβαια επιμένουμε να θέλουμε να ψαχνόμαστε. όπως επιμένουμε να θέλουμε να είμαστε τριάδα, πάνε οι καιροί που θέλαμε να γίνουμε πολλοί. Βέβαια με τον Αντρέα έχουμε πάει κάποιες φορές. Αυτός μας άνοιξε και τα μάτια για τον γυαλίσιο. Eπέμενε οτι τα ψάρια τρώνε σε αυτό το δόλωμα, άλλο που σε εμάς δεν ειχε τσιμπήσει ποτέ. Εν τέλει το δοκιμάσαμε και τα ψάρια το προτιμούσαν περισσότερα από το φαραώ και το τσουτσούνι...ή μάλλον γιά να είμαστε δίκαιοι, έπαιζε στην ίδια θέση με το φαραώ. Υπήρχε μία μικρή λεπτομέρεια, ο Αντρέας έλεγε όπως το βγάζεις βάλτο, μην το παραγουλιάζεις, χάνει τη γεύση του, βάλτο όπως είναι και θα σκληρύνει μέσασ τη θάλασσα. Δεν ξέρω αν έπαιζε κάποιο ρόλο μα μόνο έτσι είδα αυτό το δόλωμα να δουλεύει, να το τσιμπάνε τα ψάρια και να πιάνονται επίσης.
Τέλος πάντων, ο Αντρέας με είχε πάρει ήδη δύο φορές τηλέφωνο, έγω δεν είχα απαντήσει μιάς και σκεφτόμασταν να πάμε ρομαντικά με το Γιώργη.Έλα που πήγαμε γιά τα καθιερωμένα μας ψώνια και τσουπ να ο Αντρέας στα πίσω ράφια να διαλέγει ατσαλίνες μπας και πίασει κάνα χοντρόψαρο. Την επόμενη Δευτέρα με το καλό έχει εξόρμηση μαζί του. Άντε να μάθεις σε γέρο γάιδαρο νέα περπατησιά...έχουμε μάθει να είμαστε τρείς καταραμένοι τόσα χρόνια και αυτό κάνουμε καλά.
Η επιλογή μέρους έπεσε στο Γιώργη ετούτη τη φορά, εγώ δε θέλησα να πω και πολλά. Ο Γιώργης είπε Marbella. Πεντάστερο ξενοδοχείο με παραλία σενιαρισμένη. Άραγε θα ήταν και η ψαριά μας πεντάστερη; Ένας τύπος στο δολωματάδικο άκουσε που θα πηγαίναμε και άρχισε να λέει για καλές τσιπούρες αλλα με όλοκληρη μάνα και αγκίστρι 2/0. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα δεν υπήρχαν πουθενά μάνες. Φαραώ ζωντανό, σαρδέλα στο αλάτι και δυό αλατισμένες μάνες από την προηγούμενη φορά.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και επικρατούσε γαλήνη, ωραίο φως και λιγοστοί τουρίστες να κάθονται μεταξύ αυτών και κάποιοι που ψάρευαν. Πιάσαμε πόστο κοντά σε σκάλα μη χρειαστεί να ξεψαρίσουμε κάνα θηρίο παναθεμά μας.
Κάτω από το μώλο κάμποσες καλογρίτσες και μία σμέρνα που γυρόφερνε ανάμεσα στα βράχια. Της έριξα μιά-δυό σαρδέλες να φάει και περιέργως δεν πήγε με τη μία. Πήγε όταν έπιασαν να τις πλησιάζουν οι σιχαμένες οι λάλες. Ρίξαμε με το καλό και απολαμβάναμε την ηρεμία...πότε πότε η ηρεμία χαλούσε από μια ωραία παρουσία που βρισκόταν παραδίπλα μα αυτό είναι άλλο θέμα.
Μα να μη τσιμπάει...μα να μη δοκιμάζει ψάρι από τα δικά μας. Περνάει κι ένας μπάρμπας και βλέπει τη σμέρνα που έβοσκε κι άρχισε να λέει ιστορίες για ένα ψάρι που του τσίμπησε και έδωσε μάχη ζωής, μαζεύτηκε κόσμος και κοιτούσε λέει...μέχρι που άρχισαν να του φωνάζουν να αφήσει το καλάμι γιατί θα τον έπαιρνε μέσα...εν τέλει του έκοψ την πετονιά και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μας έριξε κι ο μπάρμπας τη σάλτσα του και πιάσαμε ξανά να αράζουμε παρέα με ένα φιλαράκι πυο δουλεύει εκεί.
Άτιμη υγρασία μας θύμιζε οτι δεν είναι πιά καλοκαίρι. Είχε πιάσει σκοτάδι κι ο Γιώργης να μιλα΄στο τηλέφωνό του μέχρι που ένα κουδουνάκι πήρε δρόμο, σηκώνει και τι να δεί....μιά λάλα. Η λάλα όμως δε μπορεί να πήρε μέτρα, το ψοφοσκούληκο όσο και να το θέλει δε μπορεί να το κάνει αυτό. Υποθέσαμε οτι κάποιο διερχόμενο ψάρι έπεσε πάνω στην πετονιά. Αργότερα και ένα δικό μου κουδούνι πήρε δρόμο. Δοκίμασα να το φέρω και τίποτα. Κοιτώντας πιό προσεκτικά είδαμε ένα χταπόδι να κολυμπάει εκεί κοντά και κοιτώντας ακόμα προσεκτικότερα είδαμε πολλές νυχτερίδες να πετούν κολλητά στην επιφάνεια. Θεωρώ οτι πήραμε τις απαντήσεις μας. Περνούσε η ώρα και η υγρασία πηρούνιαζε χειρότερα, τα μόνα θηράματα λάλες και απελπισία. |
| Τσάμπα η περιποιημένη δολωσιά |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου