Δευτέρα 4 μαρτίου 2019
Σελήνη 27 ημερών
Προγνωστικά: Μέτρια μέρα
Την περασμένη Δευτέρα ήταν μία μυθική εξόρμηση χωρίς το Γιώργη. Ξεκινήσαμε με το Γιωργάκη, αυτος γεμάτος ελπίδα και εγώ απαισιόδοξος για Παλαιοκαστρίτσα. Παρέα πιά στις εξορμήσεις μας έχουμε και ένα τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι που μου έβγαλε το κύμα στις καλοκαιρινές διακοπές. Τάχα μου το έδωσε η θάλασσα μπας και δούμε τα ασήμια της. Βέβαια μπορεί και να μου το έδωσε για να έχουμε κάτι περισσότερο να παίζουμε και να γελοιοποιούμαστε αφού όλο σε περιπέτειες μπλέκουμε.
Πήγαμε στην Παλαιοκαστρίτσα λοιπόν και ενώ είδαμε οτι χωρίς γαλότσες θα ήταν κομματάκι δύσκολο να ρίξουμε με το βαρκάκι επιμείναμε. Τα ήθελε ο κώλος μας, αφού τα πόδια μας γίνανε μουσκίδι και οι αρματωσιές μας κουβάρι...πήρε και το Γιωργάκη το παράπονο. Ήθελε να σηκωθούμε να φύγουμε για την πόλη ξανά. Δεν είχε κουράγιο ούτε τα εργαλεία του να μαζέψει. Συνεχίσαμε πηγαίνοντας στους Έρμονες για να δούμε τη θάλασσα γεμάτη κομμένα φύκια και θυμηθήκαμε την εξόρμηση που φέρναμε φύκια και ξανά φύκια. Δεν είχαμε το σθένος να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιο οπότε πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω γιά τα Γουβιά. Κανείς δεν εκτίμησε ποτέ αυτό το μέρος μα γιά κάποιο λόγο πιστεύω οτι κρατά ψάρια. Ευτυχώς εκεί μπορούσαμε να κρυφτούμε μέσα στο αυτοκίνητο γιά να μην ξεπαγιάσουμε από τον αέρα. Δυστυχώς ούτε εκεί τσίμπησε και ας ρίχναμε γενναίες δολωσιές στα 150+ μέτρα.
Παρά την απελπισία εκείνης της εξόρμησης κάτι μου έλεγε όλη την εβδομάδα οτι πρέπει να επιμείνουμε σθεναρά γιά να δούμε το πολυπόθητο. Με καλούσε η Παναγιοπούλα, μέχρι και στον ύπνο μου είδα οτι ψαρεύαμε...βέβαια δεν είδα ψάρια. Φούσκωσα κι εγώ τα μυαλά των συνοδοιπόρων μου και τους συνεπήρα με τον ενθουσιασμό μου, τόσο που πήγαμε και οι τρείς με ξεχωριστά αυτοκίνητα. Ο Γιωργάκης νωρίτερα από όλους ώστε να βγάλει μικρόψαρα να δολώσουμε ζωντανά γιά το μέγα θηρευτή.
Δεύτερος έφτασα εγώ με ένα νοικοκυριό πράγματα, δε μας έφταναν όσα κουβαλούσαμε....πλέον έχουμε και το βαρκάκι. Έστησα βιαστικά τα πράγματα και βάλθηκα να δολώσω ζωντανό γύλο που τον στείλαμε κοντά στα 200 μέτρα από την ακτή. Έπειτα τα κλασικά με φαραώ και τσουτσούνια και δε συμμαζεύεται. Τρίτος έφτασε ο Γιώργης και άρχισε κι αυτόν αν φτιάχνει τα εργαλεία του.
Στο παρελθόν είχαμε κάνει μία ωραία εξόρμηση στην Παναγιοπούλα...μα όσες φορές και αν ξαναδοκιμάσαμε δεν τσίμπησε σχεδόν τίποτα. Τι με οδήγησε άραγε εκεί;...Έμελλε να γραφτεί άλλη μία σελίδα στην ιστορία μας. Ημερολογιακά ήμασταν κοντά στα τρία χρόνια από την πρώτη μας δημοσίευση σε ετούτο το χώρο.
Ρίξαμε όλοι τα εργαλεία μας , σαφώς με ευτράπελα αφού οι αρματωσιές του Γιωργάκη δεν έφταναν ποτέ μέσα....όταν φέρναμε το βαρκάκι ήταν μπλεγμένες στο σχοινάκι με το οποίο ήταν δεμένο το σκάφος. Απελπίστηκε και δεν ήθελε να ρίξει ξανά. Εγώ που είχα τη φοβερή ελπίδα και το περισσό κουράγιο του έφτιαξα ξανά και τον βοήθησα μέχρι να το επιτύχει.
Η ώρα κυλούσε χωρίς την παραμικρή κίνηση από τους κατοίκους του βυθού.
Νά σου ο πρώτος επισκέπτης, ένας ψαροντουφεκάς. Έκανε ψαχτήρι στην περιοχή μας, μα καλά από όλη τη θάλασσα εμπρός από τα καλάμια μας βρήκε;
Του έριξα ένα σφύριγμα και δε φάνηκε να θέλει να καταλάβει, έκανα μία αμαρτωλή σκέψη, να τον πετύχω με το βαρίδι κάνοντας μία βολή πάνω του. Ευτυχώς δρώντας λογικά έριξα αρκετά εμπρός του, δε φάνηκε να το κατάλαβε. Εν τέλει του βάλαμε μία φωνή και έγνεψε οτι θα φύγει πέρα. Ε μά, όλοι οι περίεργοι πάνω μας.
Η ωρα συνέχισε να κυλάει ήσυχα και στις αλλαγές δεν συνέβαινε κάτι, παρά μόνο οτι τα μακρυνά μου καλάμια έπεφταν κατά τον ερχομό πάνω σε κάτι, ίσως παραγάδι, ίσως κομμάτι από σκαλωμένα δίχτυα με αποτέλεσμα να χάνονται. Δεύτερος επισκέπτης, μία βάρκα. Οι δύο επιβαίνοντες άρχισαν να κάνουν καθετή και χίλια μύρια άλλα εμπρός μας. Σε απόσταση περίπου πενήντα μέτρα από την ακτή. Αρχίσαμε να σφυρίζουμε και να τους λέμε να πάνε παραπέρα και πήγαν λίγο πιό δίπλα. Το ρεύμα τους έφερνε πάλι στα λημέρια μας. Λίγες φωνές ακόμα και έφυγαν κι αυτοί.
Μα θα πρέπει να είχαμε διαλέξει μέρος διαμάντι για να είχε τόσους διεκδικητές. Έλα που όμως δεν υπήρχε κίνηση. Να πείς οτι δεν είχαμε καλές αρματωσιές, να πείς οτι δεν είχαμε καλό εύρος βολών....το σκαφάκι έφτασε μέχρι τα 250 μέτρα από την ακτή, περίπου μέσα στη ρότα των πλοίων της γραμμής. Δολώματα να μελετήσουμε;
Εννιά διαφορετικά!!!
Άρχισε να σουρουπώνει και αλλαγές κάναμε κανονικά μα δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο μία λάλα έκανε την εμφάνιση της σε τσουτσούνι. Φαντάσου νέκρα που επικρατούσε γιά να πάει το βρωμοσκούληκο πρώτο από όλα τα ζωντανά της θάλασσας. Άρχισε και ο Γιώργης να φέρνει τη μακρυνή του βολή από τα 150+ μέτρα έπεσε κι αυτός πάνω στο αόρατο εμπόδιο μα θαρρούσε οτι είχε ψάρι. Τα λαγωνικά επί ποδός μπας και δούμε άσπρη μέρα. Μετά από αρκετή προσπάθεια να σου ένα συμπαθητικό λυθρινάκι. Εμ αυτά τα λυθρίνια δεν είναι ποτέ δύο. Τσιμπάει ένα και μετά πέφτει νέκρα. Καλά όχι πως δεν επικρατούσε το ίδιο σκηνικό τόση ώρα....
Είχε βραδυάσει γιά καλά, δεν πάει να είχαμε ανάψει και κεράκι στην Παναγιοπούλα. Ίσως να φταίει που το κάναμε χωρίς να πιστεύουμε. Η πίστη λέει μετακινεί και βουνά...σε εμάς δε μετακινεί τίποτα όπως όλα έδειχναν. Καμία δράση, μόνο υγρασία και μουσική από το ράδιο. Η ώρα πήγε 1:00 και έιπαμε οτι πρέπει να πάψουμε να ποντάρουμε σε θεούς και δαίμονες...απλά να πάρουμε χαμπάρι οτι γιά ακόμη μία φορά κάναμε αυτό που ξέρουμε καλά, δεν πιάσαμε τίποτα.
Σελήνη 27 ημερών
Προγνωστικά: Μέτρια μέρα
Την περασμένη Δευτέρα ήταν μία μυθική εξόρμηση χωρίς το Γιώργη. Ξεκινήσαμε με το Γιωργάκη, αυτος γεμάτος ελπίδα και εγώ απαισιόδοξος για Παλαιοκαστρίτσα. Παρέα πιά στις εξορμήσεις μας έχουμε και ένα τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι που μου έβγαλε το κύμα στις καλοκαιρινές διακοπές. Τάχα μου το έδωσε η θάλασσα μπας και δούμε τα ασήμια της. Βέβαια μπορεί και να μου το έδωσε για να έχουμε κάτι περισσότερο να παίζουμε και να γελοιοποιούμαστε αφού όλο σε περιπέτειες μπλέκουμε.
 |
| Τα σύνεργα |
Πήγαμε στην Παλαιοκαστρίτσα λοιπόν και ενώ είδαμε οτι χωρίς γαλότσες θα ήταν κομματάκι δύσκολο να ρίξουμε με το βαρκάκι επιμείναμε. Τα ήθελε ο κώλος μας, αφού τα πόδια μας γίνανε μουσκίδι και οι αρματωσιές μας κουβάρι...πήρε και το Γιωργάκη το παράπονο. Ήθελε να σηκωθούμε να φύγουμε για την πόλη ξανά. Δεν είχε κουράγιο ούτε τα εργαλεία του να μαζέψει. Συνεχίσαμε πηγαίνοντας στους Έρμονες για να δούμε τη θάλασσα γεμάτη κομμένα φύκια και θυμηθήκαμε την εξόρμηση που φέρναμε φύκια και ξανά φύκια. Δεν είχαμε το σθένος να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιο οπότε πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω γιά τα Γουβιά. Κανείς δεν εκτίμησε ποτέ αυτό το μέρος μα γιά κάποιο λόγο πιστεύω οτι κρατά ψάρια. Ευτυχώς εκεί μπορούσαμε να κρυφτούμε μέσα στο αυτοκίνητο γιά να μην ξεπαγιάσουμε από τον αέρα. Δυστυχώς ούτε εκεί τσίμπησε και ας ρίχναμε γενναίες δολωσιές στα 150+ μέτρα.
Παρά την απελπισία εκείνης της εξόρμησης κάτι μου έλεγε όλη την εβδομάδα οτι πρέπει να επιμείνουμε σθεναρά γιά να δούμε το πολυπόθητο. Με καλούσε η Παναγιοπούλα, μέχρι και στον ύπνο μου είδα οτι ψαρεύαμε...βέβαια δεν είδα ψάρια. Φούσκωσα κι εγώ τα μυαλά των συνοδοιπόρων μου και τους συνεπήρα με τον ενθουσιασμό μου, τόσο που πήγαμε και οι τρείς με ξεχωριστά αυτοκίνητα. Ο Γιωργάκης νωρίτερα από όλους ώστε να βγάλει μικρόψαρα να δολώσουμε ζωντανά γιά το μέγα θηρευτή.
Δεύτερος έφτασα εγώ με ένα νοικοκυριό πράγματα, δε μας έφταναν όσα κουβαλούσαμε....πλέον έχουμε και το βαρκάκι. Έστησα βιαστικά τα πράγματα και βάλθηκα να δολώσω ζωντανό γύλο που τον στείλαμε κοντά στα 200 μέτρα από την ακτή. Έπειτα τα κλασικά με φαραώ και τσουτσούνια και δε συμμαζεύεται. Τρίτος έφτασε ο Γιώργης και άρχισε κι αυτόν αν φτιάχνει τα εργαλεία του.
 |
| Το αμαρτωλό βαρκάκι |
Στο παρελθόν είχαμε κάνει μία ωραία εξόρμηση στην Παναγιοπούλα...μα όσες φορές και αν ξαναδοκιμάσαμε δεν τσίμπησε σχεδόν τίποτα. Τι με οδήγησε άραγε εκεί;...Έμελλε να γραφτεί άλλη μία σελίδα στην ιστορία μας. Ημερολογιακά ήμασταν κοντά στα τρία χρόνια από την πρώτη μας δημοσίευση σε ετούτο το χώρο.
Ρίξαμε όλοι τα εργαλεία μας , σαφώς με ευτράπελα αφού οι αρματωσιές του Γιωργάκη δεν έφταναν ποτέ μέσα....όταν φέρναμε το βαρκάκι ήταν μπλεγμένες στο σχοινάκι με το οποίο ήταν δεμένο το σκάφος. Απελπίστηκε και δεν ήθελε να ρίξει ξανά. Εγώ που είχα τη φοβερή ελπίδα και το περισσό κουράγιο του έφτιαξα ξανά και τον βοήθησα μέχρι να το επιτύχει.
 |
Η ώρα κυλούσε χωρίς την παραμικρή κίνηση από τους κατοίκους του βυθού.
Νά σου ο πρώτος επισκέπτης, ένας ψαροντουφεκάς. Έκανε ψαχτήρι στην περιοχή μας, μα καλά από όλη τη θάλασσα εμπρός από τα καλάμια μας βρήκε;
Του έριξα ένα σφύριγμα και δε φάνηκε να θέλει να καταλάβει, έκανα μία αμαρτωλή σκέψη, να τον πετύχω με το βαρίδι κάνοντας μία βολή πάνω του. Ευτυχώς δρώντας λογικά έριξα αρκετά εμπρός του, δε φάνηκε να το κατάλαβε. Εν τέλει του βάλαμε μία φωνή και έγνεψε οτι θα φύγει πέρα. Ε μά, όλοι οι περίεργοι πάνω μας.
 |
| Υπομονή |
Η ωρα συνέχισε να κυλάει ήσυχα και στις αλλαγές δεν συνέβαινε κάτι, παρά μόνο οτι τα μακρυνά μου καλάμια έπεφταν κατά τον ερχομό πάνω σε κάτι, ίσως παραγάδι, ίσως κομμάτι από σκαλωμένα δίχτυα με αποτέλεσμα να χάνονται. Δεύτερος επισκέπτης, μία βάρκα. Οι δύο επιβαίνοντες άρχισαν να κάνουν καθετή και χίλια μύρια άλλα εμπρός μας. Σε απόσταση περίπου πενήντα μέτρα από την ακτή. Αρχίσαμε να σφυρίζουμε και να τους λέμε να πάνε παραπέρα και πήγαν λίγο πιό δίπλα. Το ρεύμα τους έφερνε πάλι στα λημέρια μας. Λίγες φωνές ακόμα και έφυγαν κι αυτοί.
 |
| Ένα και μοναδικό |
Μα θα πρέπει να είχαμε διαλέξει μέρος διαμάντι για να είχε τόσους διεκδικητές. Έλα που όμως δεν υπήρχε κίνηση. Να πείς οτι δεν είχαμε καλές αρματωσιές, να πείς οτι δεν είχαμε καλό εύρος βολών....το σκαφάκι έφτασε μέχρι τα 250 μέτρα από την ακτή, περίπου μέσα στη ρότα των πλοίων της γραμμής. Δολώματα να μελετήσουμε;
Εννιά διαφορετικά!!!
 |
| Μπουφές δολωμάτων |
Άρχισε να σουρουπώνει και αλλαγές κάναμε κανονικά μα δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο μία λάλα έκανε την εμφάνιση της σε τσουτσούνι. Φαντάσου νέκρα που επικρατούσε γιά να πάει το βρωμοσκούληκο πρώτο από όλα τα ζωντανά της θάλασσας. Άρχισε και ο Γιώργης να φέρνει τη μακρυνή του βολή από τα 150+ μέτρα έπεσε κι αυτός πάνω στο αόρατο εμπόδιο μα θαρρούσε οτι είχε ψάρι. Τα λαγωνικά επί ποδός μπας και δούμε άσπρη μέρα. Μετά από αρκετή προσπάθεια να σου ένα συμπαθητικό λυθρινάκι. Εμ αυτά τα λυθρίνια δεν είναι ποτέ δύο. Τσιμπάει ένα και μετά πέφτει νέκρα. Καλά όχι πως δεν επικρατούσε το ίδιο σκηνικό τόση ώρα....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου