Σαββατο 3 Αυγούστου 2019
Προγνωστικα: Εξαιρετική μέρα Σελήνη 3 ημερών
Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019
Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα
ΣΑΒΒΑΤΟ
Είχε μιά βδομάδα που με γυρόφερνε ο Μαστρο-Κώστας με το γιό του να πάμε παρέα για ένα ψάρεμα. Έλα που δεν καθόταν με τις δουλειές και τα τρεξίματα. Κόντευε να φύγει η βδομάδα και όλο στα κανονίσματα ήμασταν.
Σάββατο είχα ρεπό. Είχα τελειώσει τις δουλειές και έριξα σήμα στο γιό του μάστορα. Στις 19:30 συναντηθήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε μέρος. Δεν ψηνόμουν να φάμε την ώρα μας στο δρόμο, οπότε για κάπου κοντά. Φυσούσε αρκετά δυνατό μαιστρο τόσο ώστε να μας πάρει τις πετονιές αν ψαρεύαμε από την πλευρά του λιμανιού. Έπεσε ιδέα για Γαρίτσα.
Δεν ξέρω τι μου ήρθε και είπα για τη σκάλα του δημάρχου. Ένα μέρος που ποτέ δε μου έχει δώσει ψάρι. Απλά ο μάστορας με το γιό του θα ψάρευαν με καρούλια...εκεί έχει ένα μικρό βάθος.
Ο αέρας έπιανε ελάχιστα, και η σκάλα γεμάτη τουρίστες και καίκια που τους πηγαινόφερναν, μέσα σε αυτά και τα μικρά φουσκωτά από τα ιστιοπλοικά που είχαν γεμίσει τον κόλπο της Γαρίτσας. Πιάσαμε και αρχίσαμε να στήνουμε. Από δολώματα είχαμε μονοδόλι, κορεάτικο,σαρδέλα, τσουτσούνια και φαραώ αλατισμένα.
Εγώ έκανα κάποιες ρίψεις βαθιά με μονάγκιστρα και πιάσαμε να ασχολούμαστε με τα μικρόψαρα που τσιμπούσαν σαν λυσσασμένα. Βγάλαμε κάποιες πέρκες, κάποια σπαράκια, μουρμουράκια...γενικά είχε πολύ τσίμπημα. Τόσο που μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια που πήγαινα για μικρόψαρα.
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το στ'ησε-ξέστησε κάθε που ερχόταν καίκια και βάρκες. Σε κάποια στιγμή και ενώ είχε ψιλονυχτώσει ένα κουδουνάκι μου σηκώνεται και όπως καρφώνω αρχίζω να νιώθω αντίσταση, το ψάρι έκανε ωραία κεφάλια και όταν το πλησίασα στο μώλο δεν έλεγε να έρθει άρχισε να δίνει γκάζια. Ο μάστορας να φωνάζει σαν παιδάκι "φερ'το απο δω κι απο κει...και τι ψαρούκλα", ο γιός του με την απόχη να παλεύει να το κεντράρει μα δεν καθόταν. Μέχρι που το καταφέραμε και στο μώλο ξάπλωσε μια ωραιότατη τσιπούρα μάλλον σκαστή απο ιχθυοτροφείο.
Μείναμε να κοιταμε σα χαζοί.
Εγώ δεν πίστευα οτι έπιασα ψάρι με τσουτσούνι στη Γαρίτσα. Σε όλες τις εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή ο φαραώ έδινε ρέστα.
Το ηθικό ακμαιότατο, έπιασα να δολώσω διάφορα ζωντανά μικρόψαρα αλλά κανένα δεν πήγαινε μακρυά. Σε κάποια φάση έφερα ένα σαργουδάκι παλαμίσιο και είπα να το βάλω μιάς και είχε δύναμη. Του πέρασα το χόντρο μονό αγκίστρι στη ράχη και το έστειλα. Με παίδεψε αρκετά μέχρι να πάρει πορεία για τα ανοιχτά. Στο διάστημα αυτό είχε έρθει πάνω άλλη μία τσιπουρίτσα πιό μικρή.
Κάτι συνέβαινε εκεί στα βαθιά πράγμα που επιβεβαίωσε και μία ακόμα στο ίδιο μέγεθος. Όλες στο τσουτσούνι και σχετικά μικρές δολωσιές. Ούτε να βάζω μισό η ολόκληρο όπως συνήθως.
Δεν το πίστευα οτι είχαν έρθει τρείς. Τα μικρόψαρα από κάτω δεν έλεγαν να σταματήσουν. Απο τις λίγες φορές που ασχολούμουν με το ψάρεμα και δεν άραζα παρατηρώντας τα κουδούνια ως συνήθως.
"Ρε Σπυράκο βλέπεις το φελλό;" ρωτάω σε μία φάση το γιό του μάστορα. "Τον έχω χάσει...εκεί στα βαθιά ήταν". Τρέχω στο καλάμι και βλέπω την πετονιά να φεύγει από την ανοικτή μπομπίνα, δεν τράβαγε ο σαργός το μόνο σίγουρο. Αφήνω να πάρει αρκετό και δίνω κάρφωμα. Άρχισε το ψάρι να τρέχει σαν τρελό...έπαιρνε κι όποτε σταματουσε λίγο του έπαιρνα λίγα μέτρα ήταν μεγάλο. Ο Σπύρος με την απόχη ανά χείρας και ο μάστορας να κοιτάζει αποσβολωμένος. Ήταν η μέρα της κωλοφαρδίας μου αλλά αυτό το ψάρι δεν έμελλε να βγεί. Δεν είχα σαλαγκιά και το πλήρωσα ακριβά. Όπως κατάπιε το σαργό, το αγκίστρι χώθηκε κάπου στα βράγχια με αποτέλεσμα να μην καρφωθεί....κι έτσι το ξέρασε, επιστρέφοντας μου το ψόφιο.
Καθόμουν και μονολογούσα "Ε ρε πως την πάτησα...ε ρε να μην έχω αγκουρέτο να βάλω". Ο Σπυράκος έλεγε , και δίκιο είχε, να μην είμαι αχάριστος ήδη η ψαριά ήταν καλή. Όντως το πράγμα είχε πάει πολύ καλά....αλλά το μεγάλο ψάρι ήταν τρόπαιο. Συνεχίσαμε παίζοντας με τα μικρόψαρα που παρ'ότι είχε πάει 02:00 δεν έλεγαν να φύγουν. Περίεργο!!!
Το ένα κουδουνάκι έδωσε σήμα, ένα μικρό σήμα...δεν έδωσα πολλή σημασία, απλά μετά από ένα δεκάλεπτο είπα να πάω να το τσεκάρω γιά να φέρω χωρίς πολλά πολλά πάνω μία κυρία μεγαλύτερη από όλες τις άλλες...κι αυτή στο τσουτσούνι. Ο φαραώ ήταν καθ'όλη τη διάρκεια άθικτος. Αυτό δεν είχε ξαναγίνει, τέσσερις τσιπούρες σε ένα βράδυ. Μέσα σε όλα κι ένας κάβουρας που με την παρέα του έκοβαν κάθε τόσο τα παράμαλλα του μάστορα χωρίς να το παίρνει χαμπάρι.
Εν τω μεταξύ στην τρίτη τσιπούρα ο Σπυράκος είπε "αν βγάλεις άλλη μία θα μου δώσεις κι εμένα μία να φάω...". Ήταν η ώρα να φύγουμε πιά κόντευε 3:30. Τις αράδιασα στο πεζούλι και τον έβαλα να διαλέξει τόσο γούρι μου έφεραν.
ΔΕΥΤΕΡΑ
Ο Γιώργης ζούσε σε ζωντανή σύνδεση το ψάρεμα του Σαββάτου, αφού κάθε τόσο τον ενημέρωνα. Θα τρογώταν εκεί στον καναπέ του βλέποντας τα τρόπαιά μου. Δευτέρα σκάλα του δημάρχου εννοείται. Ψωνίσαμε φαραώ, τσουτσούνια, κορεάτικο, σαρδέλες,ψωμί και λίγο καραβιδάκι. Φτάσαμε εκεί και αντικρύσαμε το ίδιο σκηνικό. Καίκια να πηγαινοέρχονται και ανάμεσα σε αυτά κι ένας πατέρας με το πιτσιρίκι του έπαιζαν με τα ψιλολόγια.
Ο τόπος βρωμούσε βοθρίλα, φαίνεται το απαλό νοτιαδάκι έφερνε τις αναθυμιάσεις από κάποιες αποχετεύσεις που χύνονται στον κόλπο....ακόμα.
Πιάσαμε να στήνουμε να ετοιμαζόμαστε, υπήρχε περισσότερη κίνηση από την προηγούμενη φορά σε καίκια και τουρίστες. Κάθε τρείς και λίγο στήναμε και ξεστήναμε. Μερικοι μάλιστα από τους "καπεταναίους' πουλούσαν μαγκιά λες και τους ανήκει ο χώρος, ενώ ποτέ δε φέραμε αντίρρηση στο να ξεστήσουμε. Ένας από αυτούς ήταν τόσο σωστός που αμόλησε το περιεχόμενο από τις τουαλέτες κολλήτα, ανάμεσα από τις πετονιές μας κι όταν του ζήτησα το λόγο έκανε το κορόιδο λέγοντας πως θα φωνάξει το λιμεναρχείο επείδη ψαρεύουμε εκεί. Βέβαια όταν του είπα να το φωνάξει ώστε να δεί και τα δικά του καμώματα πλήκε ένας τρίτος στη μέση κι έριξε λίγο τους τόνους.
Τα μικρόψαρα δεν ήταν και τόσο ορεξάτα. Έριξα κανα δυό μικρές τσιπουρίτσες δολωμένες ζωντανές αλλά δεν έλεγαν να πάνε και μακρυά.
Δεν υπήρχε το παραμικρό τσίμπημα στα καλάμια και ο Γιώργης άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.
Ξεφυσούσε, τριγυρνούσε και δεν τον κρατούσε ο κώλος του. Κι εγώ δεν μπορώ να πω οτι ήμουν και τόσο χαρούμενος με όλα αυτά. Τόση κίνηση, η πηχτή βοθρίλα που μου είχε προκαλέσει στομαχόπονο και αμυδρό πονοκέφαλο....σχεδόν σαν γεύση την ενιωθα κατά διαστήματα.
Οι ώρες περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε...έπρεπε απλά να πάρουμε την απόφαση να φύγουμε. Ήταν μία πάρα πολύ κακή μέρα...στο ίδιο μέρος που δύο μέρες πριν ήταν απλά παράδεισος.
Προγνωστικα: Εξαιρετική μέρα Σελήνη 3 ημερών
Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019
Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα
ΣΑΒΒΑΤΟ
Είχε μιά βδομάδα που με γυρόφερνε ο Μαστρο-Κώστας με το γιό του να πάμε παρέα για ένα ψάρεμα. Έλα που δεν καθόταν με τις δουλειές και τα τρεξίματα. Κόντευε να φύγει η βδομάδα και όλο στα κανονίσματα ήμασταν.
Σάββατο είχα ρεπό. Είχα τελειώσει τις δουλειές και έριξα σήμα στο γιό του μάστορα. Στις 19:30 συναντηθήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε μέρος. Δεν ψηνόμουν να φάμε την ώρα μας στο δρόμο, οπότε για κάπου κοντά. Φυσούσε αρκετά δυνατό μαιστρο τόσο ώστε να μας πάρει τις πετονιές αν ψαρεύαμε από την πλευρά του λιμανιού. Έπεσε ιδέα για Γαρίτσα. Δεν ξέρω τι μου ήρθε και είπα για τη σκάλα του δημάρχου. Ένα μέρος που ποτέ δε μου έχει δώσει ψάρι. Απλά ο μάστορας με το γιό του θα ψάρευαν με καρούλια...εκεί έχει ένα μικρό βάθος.
Ο αέρας έπιανε ελάχιστα, και η σκάλα γεμάτη τουρίστες και καίκια που τους πηγαινόφερναν, μέσα σε αυτά και τα μικρά φουσκωτά από τα ιστιοπλοικά που είχαν γεμίσει τον κόλπο της Γαρίτσας. Πιάσαμε και αρχίσαμε να στήνουμε. Από δολώματα είχαμε μονοδόλι, κορεάτικο,σαρδέλα, τσουτσούνια και φαραώ αλατισμένα.
Εγώ έκανα κάποιες ρίψεις βαθιά με μονάγκιστρα και πιάσαμε να ασχολούμαστε με τα μικρόψαρα που τσιμπούσαν σαν λυσσασμένα. Βγάλαμε κάποιες πέρκες, κάποια σπαράκια, μουρμουράκια...γενικά είχε πολύ τσίμπημα. Τόσο που μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια που πήγαινα για μικρόψαρα.
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το στ'ησε-ξέστησε κάθε που ερχόταν καίκια και βάρκες. Σε κάποια στιγμή και ενώ είχε ψιλονυχτώσει ένα κουδουνάκι μου σηκώνεται και όπως καρφώνω αρχίζω να νιώθω αντίσταση, το ψάρι έκανε ωραία κεφάλια και όταν το πλησίασα στο μώλο δεν έλεγε να έρθει άρχισε να δίνει γκάζια. Ο μάστορας να φωνάζει σαν παιδάκι "φερ'το απο δω κι απο κει...και τι ψαρούκλα", ο γιός του με την απόχη να παλεύει να το κεντράρει μα δεν καθόταν. Μέχρι που το καταφέραμε και στο μώλο ξάπλωσε μια ωραιότατη τσιπούρα μάλλον σκαστή απο ιχθυοτροφείο.
 |
| Ο Μάστορας...σαν ψαράς του '70 |
Εγώ δεν πίστευα οτι έπιασα ψάρι με τσουτσούνι στη Γαρίτσα. Σε όλες τις εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή ο φαραώ έδινε ρέστα.
Το ηθικό ακμαιότατο, έπιασα να δολώσω διάφορα ζωντανά μικρόψαρα αλλά κανένα δεν πήγαινε μακρυά. Σε κάποια φάση έφερα ένα σαργουδάκι παλαμίσιο και είπα να το βάλω μιάς και είχε δύναμη. Του πέρασα το χόντρο μονό αγκίστρι στη ράχη και το έστειλα. Με παίδεψε αρκετά μέχρι να πάρει πορεία για τα ανοιχτά. Στο διάστημα αυτό είχε έρθει πάνω άλλη μία τσιπουρίτσα πιό μικρή.
Κάτι συνέβαινε εκεί στα βαθιά πράγμα που επιβεβαίωσε και μία ακόμα στο ίδιο μέγεθος. Όλες στο τσουτσούνι και σχετικά μικρές δολωσιές. Ούτε να βάζω μισό η ολόκληρο όπως συνήθως.
Δεν το πίστευα οτι είχαν έρθει τρείς. Τα μικρόψαρα από κάτω δεν έλεγαν να σταματήσουν. Απο τις λίγες φορές που ασχολούμουν με το ψάρεμα και δεν άραζα παρατηρώντας τα κουδούνια ως συνήθως.
"Ρε Σπυράκο βλέπεις το φελλό;" ρωτάω σε μία φάση το γιό του μάστορα. "Τον έχω χάσει...εκεί στα βαθιά ήταν". Τρέχω στο καλάμι και βλέπω την πετονιά να φεύγει από την ανοικτή μπομπίνα, δεν τράβαγε ο σαργός το μόνο σίγουρο. Αφήνω να πάρει αρκετό και δίνω κάρφωμα. Άρχισε το ψάρι να τρέχει σαν τρελό...έπαιρνε κι όποτε σταματουσε λίγο του έπαιρνα λίγα μέτρα ήταν μεγάλο. Ο Σπύρος με την απόχη ανά χείρας και ο μάστορας να κοιτάζει αποσβολωμένος. Ήταν η μέρα της κωλοφαρδίας μου αλλά αυτό το ψάρι δεν έμελλε να βγεί. Δεν είχα σαλαγκιά και το πλήρωσα ακριβά. Όπως κατάπιε το σαργό, το αγκίστρι χώθηκε κάπου στα βράγχια με αποτέλεσμα να μην καρφωθεί....κι έτσι το ξέρασε, επιστρέφοντας μου το ψόφιο.
Καθόμουν και μονολογούσα "Ε ρε πως την πάτησα...ε ρε να μην έχω αγκουρέτο να βάλω". Ο Σπυράκος έλεγε , και δίκιο είχε, να μην είμαι αχάριστος ήδη η ψαριά ήταν καλή. Όντως το πράγμα είχε πάει πολύ καλά....αλλά το μεγάλο ψάρι ήταν τρόπαιο. Συνεχίσαμε παίζοντας με τα μικρόψαρα που παρ'ότι είχε πάει 02:00 δεν έλεγαν να φύγουν. Περίεργο!!!
Το ένα κουδουνάκι έδωσε σήμα, ένα μικρό σήμα...δεν έδωσα πολλή σημασία, απλά μετά από ένα δεκάλεπτο είπα να πάω να το τσεκάρω γιά να φέρω χωρίς πολλά πολλά πάνω μία κυρία μεγαλύτερη από όλες τις άλλες...κι αυτή στο τσουτσούνι. Ο φαραώ ήταν καθ'όλη τη διάρκεια άθικτος. Αυτό δεν είχε ξαναγίνει, τέσσερις τσιπούρες σε ένα βράδυ. Μέσα σε όλα κι ένας κάβουρας που με την παρέα του έκοβαν κάθε τόσο τα παράμαλλα του μάστορα χωρίς να το παίρνει χαμπάρι.
Εν τω μεταξύ στην τρίτη τσιπούρα ο Σπυράκος είπε "αν βγάλεις άλλη μία θα μου δώσεις κι εμένα μία να φάω...". Ήταν η ώρα να φύγουμε πιά κόντευε 3:30. Τις αράδιασα στο πεζούλι και τον έβαλα να διαλέξει τόσο γούρι μου έφεραν.
 |
| Θρυλική ψαριά |
Ο Γιώργης ζούσε σε ζωντανή σύνδεση το ψάρεμα του Σαββάτου, αφού κάθε τόσο τον ενημέρωνα. Θα τρογώταν εκεί στον καναπέ του βλέποντας τα τρόπαιά μου. Δευτέρα σκάλα του δημάρχου εννοείται. Ψωνίσαμε φαραώ, τσουτσούνια, κορεάτικο, σαρδέλες,ψωμί και λίγο καραβιδάκι. Φτάσαμε εκεί και αντικρύσαμε το ίδιο σκηνικό. Καίκια να πηγαινοέρχονται και ανάμεσα σε αυτά κι ένας πατέρας με το πιτσιρίκι του έπαιζαν με τα ψιλολόγια.
Ο τόπος βρωμούσε βοθρίλα, φαίνεται το απαλό νοτιαδάκι έφερνε τις αναθυμιάσεις από κάποιες αποχετεύσεις που χύνονται στον κόλπο....ακόμα.
Πιάσαμε να στήνουμε να ετοιμαζόμαστε, υπήρχε περισσότερη κίνηση από την προηγούμενη φορά σε καίκια και τουρίστες. Κάθε τρείς και λίγο στήναμε και ξεστήναμε. Μερικοι μάλιστα από τους "καπεταναίους' πουλούσαν μαγκιά λες και τους ανήκει ο χώρος, ενώ ποτέ δε φέραμε αντίρρηση στο να ξεστήσουμε. Ένας από αυτούς ήταν τόσο σωστός που αμόλησε το περιεχόμενο από τις τουαλέτες κολλήτα, ανάμεσα από τις πετονιές μας κι όταν του ζήτησα το λόγο έκανε το κορόιδο λέγοντας πως θα φωνάξει το λιμεναρχείο επείδη ψαρεύουμε εκεί. Βέβαια όταν του είπα να το φωνάξει ώστε να δεί και τα δικά του καμώματα πλήκε ένας τρίτος στη μέση κι έριξε λίγο τους τόνους.
Τα μικρόψαρα δεν ήταν και τόσο ορεξάτα. Έριξα κανα δυό μικρές τσιπουρίτσες δολωμένες ζωντανές αλλά δεν έλεγαν να πάνε και μακρυά.
Δεν υπήρχε το παραμικρό τσίμπημα στα καλάμια και ο Γιώργης άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.
Ξεφυσούσε, τριγυρνούσε και δεν τον κρατούσε ο κώλος του. Κι εγώ δεν μπορώ να πω οτι ήμουν και τόσο χαρούμενος με όλα αυτά. Τόση κίνηση, η πηχτή βοθρίλα που μου είχε προκαλέσει στομαχόπονο και αμυδρό πονοκέφαλο....σχεδόν σαν γεύση την ενιωθα κατά διαστήματα.
Οι ώρες περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε...έπρεπε απλά να πάρουμε την απόφαση να φύγουμε. Ήταν μία πάρα πολύ κακή μέρα...στο ίδιο μέρος που δύο μέρες πριν ήταν απλά παράδεισος.
Ποτέ το πρόγραμμα ψαρέματος δεν έχει ξαναπέσει τόσό μα τόσο μέσα στις προβλέψεις του.
 |
| Κάτι ήξερε ο μάστορας που έφερε λεκάνη εκείνο το βράδυ |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου