41- Να παμε;;;

 Δευτέρα 7 Οκτωβρίου
Προγνωστικά: Φτωχή μέρα
Σελήνη 9 ημερών


   Το τελευταίο διάστημα καλοπιαστήκαμε με τη βάρκα ενός φίλου και ξεχάσαμε το casting.
Βλέπεις, με τη βάρκα είναι αλλιώς, κάνεις τη βόλτα σου κι αλλάζεις παραστάσεις δεν είσαι αγκυροβολημένος σε ένα μώλο ή παραλία να κοιτάς τα βράχια και τα φωτάκια...
   Πάντως όχι οτι κάναμε κάτι τρελό με τη βάρκα, κάνα σαβρίδι στη συρτή και τίποτε μικρόψαρα στην καθετή. Τώρα στην τελευταία φορά έτυχε ένας καλός σαργός και ένας σηκιός. Οπότε οι δευτέρες είχαν όλες βαρκάδα και καλό καιρό.
   Ετούτη η Δευτέρα ξημέρωσε μουτρωμένη, γκρίζα και απειλητική. Σίγουρα η βάρκα έβγαινε απο το παιχνίδι. Τα προγνωστικά του καιρού ήταν κακά...βροχές και καταιγίδες. Εγώ σίγουρα δεν είχα την όρεξη να πάω να στηθώ μέσα στη βροχή και την ταλαιπωρία, άλλωστε το έχουμε ξαναδεί το παιχνίδι.
Για λόγους τιμής είπα να επικοινωνήσω με το Γιώργη να δούμε τι είχε κι αυτός στο κεφάλι του, μιλήσαμε και τον άκουσα και αυτόν διστακτικό. "Πάει το μπιστολιάσαμε σήμερα..." είπα αφενός με ανακούφιση λόγω κακού καιρού και από την άλλη με μία κάποια στενοχώρια για το ψάρεμα που θα χάναμε. Έλα που δεν το μπιστολιάσαμε όμως, είπαμε να ξαναμιλήσουμε στις 17.00.
   Θα πηγαίναμε για casting, δεν το πολυπίστευα μα αυτό ήταν το πλάνο. Ψιχάλιζε αλλά είπαμε να πάμε κάπου να έχουμε κοντά και το αυτοκίνητο για να βαράμε σκοπιά. "Θα πάμε τελικά, πάω να ετοιμαστώ" είπα στην καλή μου η οποία παρατήρησε οτι μου έλειπε ο ενθουσιασμός που είχα πιό παλιά. Είναι γεγονός, ενώ θες να πας απο την άλλη αν έχεις φάει τον παλιόκαιρο στη μαπά και γυρνάς άψαρος πολλές φορές...είναι δύσκολο.
   Αυτοκίνητο εγώ με Γιώργη, βουρ για δόλωμα. Συντηρητικά είπα να το παίξουμε και πήραμε μόνο ένα φαραώ. Μάλιστα είχα πεί οτι θα φέρω και σαρδέλες παστές που είχα αλλά τελευταία στιγμή τις άφησα, ποιό σκασμένο θα κάτσει να φάει σκέφτηκα. Αρχίσαμε να ψάχνουμε μέρος, δεν είμασταν διατεθειμμένοι να φτάσουμε μακρυά. Περάσαμε παλιό λιμάνι, νέο λιμάνι και τραβούσαμε προς βορρά...φτάναμε στο εμπορικο που έχει ένα συμπαθητικό λιμανάκι. "Στάσου μιά εδώ να τσεκάρουμε μπας και...γιατί μας βλέπω να τραβιόμαστε μακρυά" είπα. 

Δέσε Γιώργη αρματωσιές

   Κατεβήκαμε αποφασισμένοι να στήσουμε, σε λίγο θα έπιανε να αρχίζει το σούρουπο. Παλιότερα σε αυτό το λιμανάκι είχε γίνει μία πολύ καλή ψαριά...πριν 10+ χρόνια. Στα νεότερα έτη δεν είχε δώσει κάτι αξιόλογο. Εμένα οι πρώτες μου κουβέντες ήταν "Τι με έφερες για casting και βλακείες...χάσιμο χρόνου"...μερικώς το εννοούσα.
    Τα δύσμοιρα καλάμια τόσο καιρό σε ακινησία είχαν ξεχάσει το λόγο υπαρξής τους, πιάσαμε να δέσουμε νέες αρματωσιές και βουρ για το όνειρο. Αφού ρίξαμε από δύο καλάμια βάλθηκα με ένα καρουλάκι να προσπαθώνα πιάσω κανα μικρόψαρο να δολώσω ζωντανό. Επείδη είχε αεράκι φάτσα και με παίδευε μπήκα σε μία βάρκα και άρχισα να ψαρεύω μέσα στο λιμάνι. Τα μικρόψαρα τσιμπούσαν σαν δαιμονισμένα και ανάμεσα σε αυτά μερικές ωραίες τραβηξιές. Καρφώνω και αρχίζω να φέρνω κάτι πολύ ωραίο...καλύτερο απο μικρόψαρο. Το αγκίστρι μου μικρό και οι κλωτσιές μεγάλες...το ψαράκι ήταν παλαμίσιο, ίσα που πρόλαβα και το είδα πριν ξαγκιστρωθεί....μουρμούρα, τσιπουρά; Κάτι τέτοιο είπα όταν με ρώτησε ο Γιώργης.
   Αμέσως δόλωσα καλάμι και έριξα μέσα στο λιμάνι...δεν περίμενα κάτι κι άλλωστε πάντα στα λιμανάκια εγώ ήμουν αυτός που δοκίμαζε και μέσα. Ο Γιώργης είχε αρχίσει να βογκάει, μία το αεράκι που είχαμε κατά πρόσωπο μία το ατσίμπητο της υπόθεσης. Θυμόταν τα ωραία μας casting.
Έπιασα και έπαιζα με τα μικρόψαρα και ο Γιώργης χάζευε τα καλάμια ώσπου μου βάζει μιά φωνή για το μέσα καλάμι που έπαιρνε φρένα σαν τρελό. Το αρπάζω και μπαίνω σε μία βάρκα, δε μπορούσα να του πάρω κεφάλι πήγαινε σαν τρένο. Έσφιξα λίγο φρένο μπας και το ζορίσω και αυτό χώθηκε στα σχοινιά απο τις βάρκες...το ένιωθα να κάνει λίγο παιχνίδι και ένιωσα και ένα "τακ"....μετά σιωπή.
"Γιώργηηηη το χάσαμε". Το ψάρι είχε ξαγκιστρωθεί μα ήταν αρκετό για να μας κάνει να πάρουμε φωτιά...ποιά βροχή, ποιά ήττα;
   Τα ψαράκια είχαν μπουκάρει μέσα στο λιμανάκι, έκανα μιά ριξιά ακόμη και τσιμπούσαν, ήθελα να δω τι ήταν και πήρα την πετονιά στο χέρι. Κοπαδιαστό τσίμπημα, μικρόψαρα και μερικά ωραία ενδιάμεσα. Ένιωσα να τραβάει κάτι και κάρφωσα, χωρίς πολλά- πολλά ήρθε πάνω μια φασαριόζα τσιπούρα με πολλή δύναμη. Πήρε κι ο Γιώργης τα πάνω του, κλασσικός άπιστος Θωμάς πρέπει να δεί ψάρι για να ξεκουνηθεί απο το τσιγάρο και το αραλίκι.
    Κάνουμε έλεγχο στα έξω και φέρνω ένα ωραίο σαργό που είχε πιαστεί σε φαραώ με φλοτεράκι χωρίς να σηκώσει καν κουδουνάκι. Κάτι είχε αλλάξει στη νύχτα. Το τσιμπολόγημα εντός του λιμανιού αμείωτο. Έτρωγαν στο φαραώ σαν τρελά....δεν είχαμε και πολύ δόλωμα όμως.
Καταφέρνει κι ο Γιώργης μία ωραία τσιπουρίτσα απ' έξω σε φαραώ με φλοτέρ κι αυτή.
Είχαμε πάρει μπρος για τα καλά...και ψιχάλιζε έντονα. ΑΝ έχεις ψαράκι να σε απασχολεί δε μασάς. Ούτε καν τα αδιαβροχά μας δεν έιχαμε φορέσει.
   Το δόλωμα τελείωνε, μετρημένες οι δολωσιές μας ακόμα. Άρχισα να ψάχνω για καβουράκια και γυαλίσιους...κάτι βρήκα. Στη φάση εκείνη δολώναμε ακόμα και τα υπολείμματα απο προηγούμενες δολωσιές φαραώ και τα ψάρια τσιμπούσαν κανονικά. Παίξε-παίξε κατάφερε να φέρει άλλη μία τσιπουρίτσα ο Γιώργης....χαρές και πανηγύρια στην ομάδα. Μετά απο λίγο χτύπησε και σε μένα μία...ήρθε κι αυτή.
   "Μαλάκα...σήμερα βρήκες να μη φέρεις τη σαρδέλα, τι σε έπιασε; Αφού πάντα τη φέρνεις!"
Δίκιο έχεις Γιώργη μου, αλλά δεν περίμενα τίποτα. Ο φαραώ είχε τελειώσει και δοκιμάσαμε καβουράκι και γυαλίσιο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία...έπρεπε να πάρουμε τα χαμπάρια μας και αρχίσουμε να μαζεύουμε, η βροχή είχε δυναμώσει. Άλλωστε η γαλανή μας φέρθηκε γεναιόδωρα, η εξόρμηση ήταν γεμάτη δράση. Ευχαριστημένοι και θριαμβευτές πήραμε "έναν κουβά ψάρια" και φύγαμε...τι πιό τέλειο για έναν καλό χειμώνα!